Μεταφερόμαστε 27 χρόνια πίσω όπου συναντάμε τους τεράστιους Rotting Christ, που αμέσως μετά το εκπληκτικό “Non Serviam”, κυκλοφορούν ένα ακόμα εξαιρετικό και κλασσικό άλμπουμ, το Triarchy Of The Lost Lovers.
Ο αρχηγός της μπάντας, Σάκης Τόλης, που εδώ χρησιμοποιεί ακόμα το ψευδώνυμο Necromayhem, όπως πάντα δεν επαναπαύεται, αλλά χτίζει, πειραματίζεται, τροποποιεί και βελτιώνει συνεχώς τον ήχο τους, μιας και από την αρχή είχε δείξει πως στους Christ ταμπέλες δεν χωρούν και το συγκρότημα παίζει απλά και μόνο metal. O ήχος στην τρίτη απόπειρα των Ελλήνων, παίρνει μια πιο σκοτεινή, ατμοσφαιρική, επική διάθεση αλλά και μελωδική κατεύθυνση.
Η μπάντα, αναμινγνύει τα προαναφερθένα στοιχεία με τις black metal ρίζες της, κατεβάζοντας ταχύτητες και προσθέτοντας και μεγάλες δόσεις από gothic. Ιθύνων νους των συνθέσεων, που διακρίνονται για τη συνοχή και το εκπληκτικό δεμένο τελικό αποτέλεσμα που προσφέρουν, με κανένα κομμάτι να μην δύναται να χαρακτηριστεί ως filler, είναι όπως πάντα ο Σάκης. Τα πολύ χαρακτηριστικά φωνητικά του είναι βελτιωμένα και η ιδιαίτερη, κακή αγγλική προφορά του, όχι απλώς δεν αδικεί το σύνολο του άλμπουμ, αλλά αντιθέτως προσδίδει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα και το αναδεικνύει ακόμη περισσότερο. Βελτιωμένος εμφανίζεται και ως προς τις κιθαριστικές του ικανότητες, προσφέροντας εξαιρετικά riffs, πανέμορφες σκοτεινές μελωδίες και πολύ όμορφα και μαγευτικά solos. Ο Θέμης Τόλης, (Necrosauron), αναλαμβάνει για πρώτη φορά σε άλμπουμ ενεργό ρόλο πίσω απ’ τα τύμπανα σε άλμπουμ, χτίζοντας το χτίζει το rhythm και το ηχητικό τοίχος που χρειάζεται με εξαιρετικό τρόπο, παρά το γεγονός ότι αδικείται λίγο απ’ την αρκετά καλή κατά τα άλλα παραγωγή.
Ο Jim Patsouris ή Mutilator ακολουθεί με το μπάσο του κατά ποδας τις κιθάρες και δίνει τον όγκο και την δύναμη που πρέπει, ενώ ξεχωρίζει και για τους πολύ καλούς του στίχους, που περιστρέφονται γύρω από την εσωτερική αναζήτηση, τη θρησκεία, τη φύση, το απόκοσμο και την μυθολογία. Τα πολύ λίγα πλήκτρα που εμφανίζονται, συμπληρώνουν πολύ σωστά την ατμόσφαιρα όπου αυτό χρειάζεται όντας πολύ σωστά τοποθετημένα. Το άλμπουμ στο σύνολο του, εντυπωσιάζει για τα πολύ καλά κομμάτια του, με τα περισσότερα να διεκδικούν τον τίτλο του αγαπημένου. Και πως θα γινόταν αλλιώς, όταν μέσα σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονται το εκπληκτικά μελωδικό “King of a Stellar War”, το βάναυσο , δυναμικό και αμιγώς black “Archon”, το ατμοσφαιρικό “Snowing Still”, το πολύ κλασσικό με heavy πατήματα “One with the Forest” ή το επικό “The First Field of the Battle” τα οποία αποτελούν σταθερή απαίτηση του κόσμου στα live της μπάντας.
Μέσα από το “Triarchy Of The Lost Lovers”, οι Rotting Christ, καταφέρνουν να προσφέρουν ένα ακόμη κλασσικό άλμπουμ στη μεγάλη και εξαιρετική τους μέχρι σήμερα δισκογραφική παρουσία και ν’ ανυψώσουν το όνομα τους, βοηθώντας τη σκηνή της χώρας μας να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερο τα βλέμματα.
Comments
