Πέντε χρόνια μετά την headline εμφάνισή τους στο δεύτερο “Into Battle Festival”, οι NWOBHM Satan από την Αγγλία, επέστρεψαν πάλι στο Κύτταρο για μία ακόμη αξιομνημόνευτη παρουσία. Ενθουσιασμένος λοιπόν κατηφόρισα προς το ιστορικό club της οδού Ηπείρου, γνωρίζοντας ήδη μέσα μου ότι οι γερόλυκοι Σατανάδες θα έβαζαν γκολ από τα αποδυτήρια.
Ήταν κοντά στις 21.00 και το μαγαζί άρχισε να γεμίζει για να υποδεχθεί τους Αθηναίους heavy/power metallers Wildfire, που ανέβηκαν τη σκηνή και ξεκίνησαν δυναμικά τη βραδιά. Τα παιδιά έδειξαν ότι είχαν μεγάλα κέφια, με τον frontman της μπάντας να εκμεταλλεύεται όσο χώρο μπορούσε (είναι εξαμελής η μπάντα), για να ερμηνεύσει με πάθος τα τραγούδια από το E.P. τους, δηλαδή τα “Night with the Witch”, “The Promised Land”, “Heart Offender” και το ομώνυμο “Wildfire” μαζί με τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο τους. Πολύ καλή ήταν η διασκευή που έκαναν στο “Gutter Ballet” των Savatage, τιμώντας έτσι έναν από τους μέντορες τους. Ο ήχος ήταν ικανοποιητικός και στο σύνολο τα παιδιά άφησαν θετικές εντυπώσεις.
Είχε έρθει η μεγάλη ώρα για τους τεράστιους Satan. Όπως λοιπόν ήταν αναμενόμενο, οι γέροι με το καλησπέρα έδειξαν για μία ακόμα φορά ότι θέλει μεγάλα κάκαλα να παίξεις Heavy Metal. Να σημειώσουμε εδώ ότι η τωρινή σύνθεση είναι η ίδια με εκείνη που κυκλοφόρησε το θρυλικό ντεμπούτο του 1983 με τίτλο "Court In The Act". H αρχή λοιπόν έγινε με τα δύο πρώτα κομμάτια από αυτό το δίσκο, δηλαδή τα “Trial by Fire” και “Blades of Steel”.
Ο τεράστιος Brian Ross μας μάγεψε με την φωνάρα του σε όλη τη διάρκεια του set. Είχε απίστευτη θεατρικότητα, με λίγες μόνο κινήσεις των χεριών του και με ένα βλέμμα που ανά διαστήματα έδειχνε δαιμονικό. Ανάμεσα στα κομμάτια αστειευόταν με το κοινό με το δικό του ιδιαίτερο βρετανικό χιούμορ. Οι κιθαρίστες της μπάντας Steve Ramsey και Russ Tippins έπαιξαν ασύλληπτες ριφάρες που σε οδηγούσαν σε παρατεταμένο headbanging.
Φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τα απίστευτα σολίδια τους, που απλά σε απογείωναν και δεν ήθελες να έχουν τελειωμό. Στο μπάσο ο Graeme English ήταν στιβαρός και αγκάλιασε όλο το ορχηστρικό σύνολο με το δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Στα μετόπισθεν ο τυμπανιστής Sean Taylor έδινε τον ρυθμό χωρίς πολλές φαμφάρες με λιτό έξυπνο τρόπο.
Ο ήχος ήταν εξαιρετικός και ζεστός στα αυτιά μας. Οι κύριοι ήταν μέσα στην θετική ενέργεια και έδειξαν πόσο δεμένοι είναι. Πως να μην το πεις αυτό όταν βλέπεις τους Ramsey και English να χαμογελάνε και να πειράζονται μεταξύ τους (για όσους δεν το γνωρίζουν είναι μαζί και στους θρυλικούς Skyclad), τον Tippins να γέρνει το κεφάλι του στον ώμο του Ross και τον Ross να πορώνει τον Taylor.
Το κοινό ήταν εκστασιασμένο σε όλη τη διάρκεια του set και πως να μην είναι άλλωστε όταν ακούει κομματάρες από όλη τη δισκογραφία τους (ειδικά όταν στο encore έπαιξαν τα αγαπημένα μου “Twenty Twenty Five” και “Siege Mentality” από τον αγαπημένο μου δίσκο “Life Sentence”).
Οι Satan έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι πιστοί σε αυτό που υπηρετούν, τόσο στουντιακά, όσο και στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Δίκαια λοιπόν θεωρούνται μία από τις σπουδαιότερες New Wave of British Heavy Metal μπάντες στην ιστορία του είδους. Η εμφάνιση τους θα μας μείνει αξέχαστη καθώς μας προσέφεραν ένα χορταστικό set που μας έστειλε κυριολεκτικά και μεταφορικά στο διάολο!
Setlist
Trial by Fire
Blades of Steel
Ascendancy
Burning Portrait
Break Free
The Devil’s Infantry
Ophidian
Into the Mouth of Eternity
From Second Sight
Testimony
Alone in the Dock
Encore
Twenty Twenty Five
Siege Mentality
No Turning Back
Kiss of Death
Για το RockOverdose,
Νικόλας Καλογήρου
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα
Comments
