Σχόλια περί νιοστής τελευταίας συναυλίας των Scorpions τα έχω βαρεθεί. Γέμισαν Καραϊσκάκη, Παναθηναϊκό Στάδιο και άλλα. Τώρα το ΟΑΚΑ, έχουν ωραίο δίσκο, όποιος θέλει πάει, όποιος δεν θέλει σπίτι του. Και είμαστε όλοι χαρούμενοι. Φέτος όμως δεν ήταν μόνοι. Η άφιξη και του Alice Cooper, αλλά και η παρουσία του στη σκηνή, ήταν εν τέλει περισσότερο σαν μια co-headline βραδιά.
Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που είδαμε τον άρχοντα του shock rock στην χώρα μας. Μία μικρή γεύση πήραμε στο Ηρώδειο πρίν από δέκα μέρες, αλλά αυτό που ζήσαμε για μιάμιση ώρα περίπου θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια! Στο stage του ΟΑΚΑ στήθηκε ένα ολόκληρο κάστρο και σύμφωνα με το πρόγραμμα, ακριβώς στις 7.30 έκανε την εμφάνιση του με το γνώριμο πλέον μακιγιάζ ο Alice. Τρομερή και επιβλητική η σκηνική του παρουσία, δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης για το ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους rockstars εν ζωή και μπορεί τα χαρτιά να γράφουν ετών 74, αλλά όσοι ήμασταν εκεί είδαμε πώς όταν γουστάρεις αυτό που κάνεις και είσαι άψογος επαγγελματίας η ηλικία δεν παίζει κανέναν ρόλο.
Η έναρξη έγινε με το "Feed My Frankenstein" και κάθε τραγούδι ήταν και ένα μικρό θεατρικό, ένας ρόλος για κάθε κομμάτι που μόνο ο Alice ξέρει πως να το παρουσιάσει και αυτό τον έκανε άλλωστε ξεχωριστό από την αρχή της καριέρας του. Συνέχεια με το κλασσικό "No More Mr. Nice Guy" και ακολούθησε το πολυαγαπημένο "Bed of Nails". Μπορεί ο ήλιος να ήταν ακόμα ψηλά αλλά ούτε ο Alice ούτε ο κόσμος έδειχνε να πολυνοιάζεται και το "Hey Stoopid" πήρε την σκυτάλη σε ένα best of playlist. Άλλο ένα πολυαγαπημένο κομμάτι, το "House of Fire", από ένα άλμπουμ που έκανε επανεκκίνηση στην καριέρα του και φυσικά είναι και ο λόγος που έχει μία ιδιαίτερη εκτίμηση στον Desmond Child.
Ακολούθησε το "Under My Wheels" και έπειτα ακούσαμε αλλά και είδαμε κυρίως το "He’s Back (The Man Behind The Mask)" με τον κινηματογραφικό serial killer Jason να κυνηγάει και τέλος να σφάζει μία κοπέλα και το show να αρχίζει να πάιρνει φωτιά! Στο "Go to Hell" μία κοπέλα με μαστίγιο πήγε να τα βάλει με τον άρχοντα Alice και όπως ήταν αναμενόμενο το μαστίγιο άλλαξε χέρια και την τιμώρησε μέσα σε αποθέωση. Αξίζει να σημειωθεί πως αισθητή ήταν η παρουσία του ελληνικού fanclub με πανό και φυσικά πολλοί ήταν βαμμένοι όπως ο ίδιος! Και κάπου εκεί, η εντυπωσιακή Nita Strauss (κιθάρα) μας προσέφερε τις νότες του πιό αναγνωρίσιμου κομματιού του, "Poison". Όλα τα κινητά υψώθηκαν μονομιάς και περιπου 25.000 κόσμος τραγουδούσε μαζί του. Ξεκάθαρα η πιo δυνατή στιγμή!
Το κλασσικό "Billion Dollar Babies" και συνέχεια με το "Roses on White Lace" και στην σκηνή εμφανίστηκε μια αιματοβαμμένη νύφη να περιφέρεται γύρω του. Στο "Steven" εμφανίστηκε με τον κλασσικό λευκό ζουρλομανδύα και η κατάληξη ήταν στο επόμενο κομμάτι, "Dead Babies", η πανέμορφη γυναίκα του, Sheryl, βοήθησε να τον τοποθετήσουν στην λαιμητόμο και να τον αποκεφαλήσει. Η μπάντα του ανέλαβε να πει το επόμενο κομμάτι "I Love The Dead" και το κομμένο κεφάλι του Alice ήταν στα χέρια της Sheryl. Τα μέλη της μπάντας του, Ryan Roxie, Tommy Henriksen και Nita Strauss στις κιθάρες, Chuck Garric στο μπάσο, Glen Sobel στα τύμπανα, χωρίς αμφιβολία είναι μία καλοδουλεμένη μηχανή υποστήριξης για να φέρει σε πέρας όχι μόνο το μουσκιό κομμάτι αλλά και το θεατρικό.
Μας αποχαιρέτησε με το κλασσικό "School’s Out" και κρατώντας ένα ξίφος έσπαγε τα τεράστια μπαλόνια που ήταν γεμάτα με πολύχρωμα χαρτάκια. Πραγματικά έπεισε και τους πιο δύσπιστους πώς είναι ένας τεράστιος showman και rockstar ταυτόχρονα και έδωσε ένα show άκρως επαγγελματικό. Όσοι βρεθήκαμε εκεί αισθανόμαστε τυχεροί για αυτό που ζήσαμε, όσοι είχατε ενδυασμούς και δεν ήρθατε απλά χάσατε. Και δέν εννοώ μόνο για τον Alice...
Το πέπλο με το λογότυπο των Γερμανών hard rockers καλύπτει τα σκηνικά τους. Η ώρα έχει περάσει αρκετά μετά τις 9.30, μια εισαγωγή ακούγεται, φώτα ανάβουν, το riff του “Gas in the Tank” ταρακουνάει το Στάδιο, η κουρτίνα πέφτει και οι πολυαγαπημένοι μας Scorpions ξεκινάνε να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, να διασκεδάζουν σε rock ρυθμούς τον κόσμο. Κατάφεραν, αν και αντικειμενικά είναι δύσκολο, να χωρέσουν το ένδοξο παρελθόν τους στο φρέσκο τους παρόν. Αιώνιοι ύμνοι σαν τα “Make It Real”, “The Zoo”, “Coast to Coast” και “Tease Me Please Me” συνδυάστηκαν άψογα με τα 4 συνολικά κομμάτια από το πολύ καλό “Rock Believer”, χαρίζοντας θέαμα και ουσία σε όσους τίμησαν ξανά τη μπάντα.
Όπως και στον Alice, ο ήχος ήταν εκπληκτικός από την αρχή, με την ένταση να έρχεται σε απόλυτη ισορροπία από το “The Zoo” κι έπειτα, με το τρένο των Scorpions να μην σταματά πουθενά και για κανένα λόγο. Ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει στο “Wind of Change” και αυτό διότι εξελίχθηκε σε ένα ηχηρό και αντιπολεμικό μήνυμα. Βλέπετε, οι Γερμανοί έχουν επίτηδες αλλάξει τους αρχικούς στίχους του κομματιού και αναφέρονται στην Ουκρανία σαν ένδειξη συμπαράστασης για τον πόλεμο που βιώνει. Η εικόνα του πεσμένου Τείχους του Βερολίνου στο φόντο και τα αντιπολεμικά σύμβολα στα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας έτυχαν θερμής υποδοχής και τελικής αποθέωσης. Η δύναμη του αειθαλούς αυτού τραγουδιού και το πως μπορεί ακόμα να επηρεάσει τις μάζες παγκοσμίως, είναι αδιανόητη.
Το βασικό πρόγραμμα, αποτελούμενο από 15 συνθέσεις, έκλεισε με το ξεσηκωτικό “Big City Nights”, ενώ για το τέλος ακούσαμε το ρομαντικό “Still Loving You” και το χείμαρο του “Rock You Like a Hurricane”. Όρθιοι όλοι οι θεατές αποθέασαν το συγκρότημα σε μια ακόμα πετυχημένη εμφάνισή τους στη χώρα μας. Πάμε και στα επιμέρους. Απόδοση για σεμινάριο από όλα τα μέλη. Rudolf Schenker, Matthias Jabs αποτελούν ένα κιθαριστικό δίδυμο τόσο δεμένο που βρίσκονται με κλειστά μάτια. Στιβαρός Paweł Mąciwoda Jastrzębski στο μπάσο και ένας αγέραστος Klaus Meine στο μικρόφωνο. Θαύμα της φύσης η φωνή του. Και μια ξεχωριστή αναφορά για τον δικό μας, ελληνικής καταγωγής, Mikkey Dee (Micael Kiriakos Delaoglou). Στο ντραμ σόλο του έβγαλε όλη τη μεταλλική ψυχή του. Μιλάμε για παίκτη ολκής. Είτε hard rock, είτε metal, ο Μιχαλάκης προκαλεί σεισμό και δεν ξεκουράζεται καθόλου. Αποδείχθηκε πανέξυπνη επιλογή των Scorpions να τον εντάξουν στο δυναμικό τους τελικά.
Κάνοντας την τελική σούμα, απολαύσαμε δύο εξαιρετικές εμφανίσεις. Alice Cooper και Scorpions έδωσαν show αντάξια του βεληνεκούς τους, αποζημιώνοντας πιστεύω όσους επέλεξαν για μια ακόμα φορά να τους παρακολοθήσουν από κοντά. Βέβαια, στις προτιμήσεις του κόσμου πάντα θα υπάρχει χώρος για περισσότερα κομμάτια από τους Γερμανούς. “Pictured Life”, “You And I”, “Always Somewhere”, “No One Like You”, “Dynamite”, “Holiday”, “Lovedrive” και πολλά άλλα είναι επιτυχίες που θα γέμιζαν άλλη μιάμιση ώρα για πλάκα, αλλά η ατέλειωτη δισκογραφία της μπάντας απαιτεί και περικοπές στις ζωντανές εμφανίσεις.
Τέλος, ίσως η σκηνή να στήθηκε αρκετά μακριά τελικά. Από τις κερκίδες η ορατότητα δεν ήταν και η καλύτερη. Με τη σκηνή στο κέντρο του γηπέδου, εκτιμώ θα ήταν πιο βολικά για όλους.
Setlist:
- Gas in the Tank
- Make It Real
- The Zoo
- Coast to Coast
- Seventh Sun
- Peacemaker
- Bad Boys Running Wild
- Delicate Dance
- Send Me an Angel
- Wind of Change
- Tease Me Please Me
- Rock Believer
- New Vision
- Blackout
- Big City Nights
Encore:
- Still Loving You
- Rock You Like a Hurricane
Για το Rock Overdose,
Mιχάλης Τσολάκος, Στέλιος Παλαμιδάς
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
