"(Α)κατάλληλο για καθήμενους"
Ως μουσικός το να δημιουργήσεις μία μπάντα διασκευών είναι για μένα “δίκοπο μαχαίρι”. Από τη μία θα έχεις γρήγορα μία λίστα τραγουδιών που μπορείς να παίξεις live και η ανταπόκριση του κόσμου θα είναι άμεση, από την άλλη γνωρίζεις πως το χειροκρότημα και η ενέργεια που λαμβάνεις δεν ανήκει 100% σε σένα. Όμως πρέπει να θυμάμαι πως δεν παίζουν όλοι μουσική για τον ίδιο λόγο. Άλλοι θέλουν να εκφραστούν, άλλοι ευελπιστούν να ζήσουν από αυτό και άλλοι θέλουν απλά να βλέπουν τον κόσμο από κάτω να χοροπηδά και να τραγουδά μαζί τους.
Αυτοί είναι και οι Ουκρανοί Scream Inc, η καλύτερη ίσως Metallica Tribute band. Θα μπορούσα εύκολα να skip-άρω τη χθεσινή συναυλία τους, καθώς πήγα σε 3 live την προηγούμενη εβδομάδα και έχω άλλα δύο αυτή, αλλά είπαν τη μαγική λέξη … Symphony! Έχουν μαζί τους συμφωνική ορχήστρα για να αποδίδουν τα κομμάτια όπως στο S&M (1999). Αγαπημένο μου album κι από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της μέταλ.
Φτάνουμε στο Christmas Theater που είναι προσβάσιμο μόνο με όχημα, λίγο μετά τις 21:00. Ευτυχώς δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Στο μεγαλύτερο μέρος του χώρου έχουν τοποθετηθεί αριθμημένα τραπέζια και καρέκλες, τα οποία είναι ήδη γεμάτα από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Το family-friendly αυτό στήσιμο επέτρεψε σε πολλές οικογένειες να έρθουν, που ίσως σε άλλη περίπτωση να το απέφευγαν. Πάμε για τις πρώτες μπίρες και τρώμε την ψυχρολουσία. 5€ για ένα μικρό κουτάκι περιπτερόμπυρας μαζί με πλαστικό ποτήρι “σερβιρίσου μόνος σου”. Το καταπίνουμε και παίρνουμε θέση. Ευτυχώς έχοντας εισιτήριο όρθιων μπορούσαμε να κάτσουμε στα πλάγια και όχι μόνο πίσω, που έδειχνε το σχεδιάγραμμα στο booking site.
Τα μέλη της συμφωνικής ορχήστρας και η μαέστρος παίρνουν θέση χωρίς τους Scream Inc. Ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει αυτό: The Ecstasy of Gold! Το αποδίδουν πολύ όμορφα και με κάνουν να αναρωτιέμαι αν θα πάει όλο το live όπως στο S&M. Εμφανίζεται η μπάντα και ξεκινάει ένα στοιχειωμένο riff: The Call of Ktulu. Ο ήχος δεν είναι πολύ καλός καθώς τα ντραμς είναι αρκετά πάνω από όλους. Ακούγονται πολύ δεμένοι όμως και ο ηχολήπτης φαίνεται να ρυθμίζει την κονσόλα, οπότε δεν ανησυχώ. Καθώς κλείνει το κομμάτι “τραβάνε” την τελευταία συγχορδία. Θα πάνε για Master; Όχι, το κολλάνε με For Whom the Bell Tolls.
Φαίνεται λοιπόν πως νιώθουν αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να “μαγειρέψουν” τη playlist. Ο ήχος φτιάχνει και μας δίνουν το The Memory Remains. Από τώρα; Κανένα πρόβλημα. Ο κόσμος τραγουδά δυνατά στα μέρη της Marianne Faithfull και στο τέλος του κομματιού η μπάντα μας ευχαριστεί για τη συμμετοχή. No Leaf Clover το “δωράκι” της βραδιάς, μιας και που ανάμεσα στους πιο φανατικούς οπαδούς των Metallica, δύσκολα θα βρεις κάποιον να το έχει ακούσει ζωντανά. Με φωνάζει ένας “πατριάρχης” από κοντινό τραπέζι, να του πω ποιο κομμάτι ήταν.
Η μπάντα μας ενημερώνει πως για το επόμενο κομμάτι έχει γίνει συμφωνική ενορχήστρωση από τους ίδιους. Γνώριμος ήχος. Unforgiven…ΙΙ! The Unforgiven II λοιπόν και η μπάντα το αποδίδει πολύ ωραία. Αρκετά safe η ενορχήστρωση αλλά φαίνεται θέλανε να το προσεγγίσουν με σεβασμό. Ο ήχος πλέον είναι άψογος με μόνο μας παράπονο πως η lead κιθάρα (αυτά που θα έπαιζε ο Kirk Hammett) είναι χαμηλά.
Ο τραγουδιστής μας ευχαριστεί ξανά και υψώνει το ποτήρι του. “Athens have you been drinking? You gotta fuel up…”. Το ‘πε; Ω ναι, το είπε. Γκάζια στη κιθάρα και Fuel. Οι όρθιοι πιανόμαστε αγκαλιά και χοροπηδάμε. Δε μπορώ παρά να σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η ενορχήστρωση του Michael Kamen την οποία η ορχήστρα αποδίδει άψογα. Η μπάντα ρίχνει τους τόνους με μία extended version του Bleeding Me. Μας δίνει χρόνο για γέμισμα μπίρας. Τελειώνει το κομμάτι και μπαίνει κιθάρα με ήχο που θυμίζει σιτάρ. Wherever I May Roam! Το κομμάτι που πιάνουμε όλοι τις air guitar μας και μιμούμαστε τα σόλο. Από τις καλύτερες στιχουργικές δουλειές του Hetfield και το κοινό δε χάνει λέξη. Σιωπή και πέφτουν τα φώτα στη σκηνή. Ακούγονται πυροβολισμοί και οι “παλιοί” ουρλιάζουμε. Πολύ καλή εκτέλεση του One και από την ορχήστρα και από τον ντράμερ. Ο τραγουδιστής μας ευχαριστεί για άλλη μια φορά και παραδέχεται πόσο δύσκολο είναι το συγκεκριμένο κομμάτι.
Ταν! Ταν-ταν-ταααν. Master of Puppets και οι όρθιοι είμαστε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Κάνουμε τα δικά μας mosh pits και φωνάζουμε κάθε στίχο. Στο μελωδικό σόλο όλοι αγκαλιά να τραγουδάμε τη μελωδία. Τελειώνει το κομμάτι και ο γνώριμος ήχος επιστρέφει. The Unforgiven ενώ έχει ήδη παιχτεί το ΙΙ; Ούτε οι Metallica δεν παίζει να το έχουν κάνει αυτό αλλά ας είναι. Σίγουρα το κοινό μεγαλύτερης ηλικίας φάνηκε να το απολαμβάνει, βγάζοντας τα κινητά τους για να τραβήξουν στιγμιότυπα. Δεν έχει σταματήσει να παίζει στις ραδιοφωνικές συχνότητες της χώρας μας εξάλλου.
Η μπάντα αλλάζει κιθάρες. Ο τραγουδιστής μας προειδοποιεί πως το επόμενο κομμάτι θα είναι πολύ heavy και μας ρωτά αν είμαστε έτοιμοι. Κοιταζόμαστε. “Sad but True μάλλον”. Devil’s Dance. Δε νομίζω να έλλειπε σε κανέναν το συγκεκριμένο, ούτε το έχουμε για heavy. Σαν να μας κατάλαβαν όμως και επόμενο κομμάτι είναι το Sad but True! Οι όρθιοι έχουμε αφηνιάσει και κοπανιόμαστε στο ίσως πιο heavy riff που έχει γραφτεί σε standard tuning.
Οι Scream Inc. μας καληνυχτίζουν και φεύγουν. Η ορχήστρα όμως παραμένει στη θέση της οπότε το encore είναι δεδομένο.
Παίρνουν ξανά τις θέσεις τους και ζητάνε να ανοίξουμε το φλας στα κινητά. Μας περιμένει μπαλάντα. Nothing Else Matters και όλο το Christmas Theater τραγουδά μαζί. Κάποτε μου είχε πει ο πατέρας μου “Τις καλύτερες μπαλάντες τις γράφουν μεταλλάδες”. Ίσως και να ‘χε δίκαιο. Οι όρθιοι κοιταζόμαστε και συμφωνούμε πως πρέπει να πάμε μπροστά στο επόμενο κομμάτι. Μπαίνει το Enter Sandman και καμιά δεκαριά άτομα πάμε μπροστά από τη σκηνή. Ο τραγουδιστής κάνει το “λάθος” και λέει πως μπορούμε να σηκωθούμε αν θέλουμε. Αυτό ήταν, εξιλέωσις. Ο χώρος ανάμεσα στη σκηνή και στα τραπέζια γεμίζει ασφυκτικά και πλέον το live θυμίζει Metallica. Χοροπηδάμε, πιανόμαστε αγκαλιά και τραγουδάμε κάθε μέρος. Μόνο μας παράπονο αυτή η lead κιθάρα που παραμένει χαμηλά σε σχέση με την υπόλοιπη μπάντα.
Τελειώνει το κομμάτι και το κοινό αρχίζει να φωνάζει “Creeping Death! Creeping Death”! Τα μέλη των Scream Inc. κοιτάζονται μεταξύ τους. Ο τραγουδιστής χαμογελά, γνέφει καταφατικά και μας λέει πως το επόμενο κομμάτι δε θα έχει ορχήστρα. Ο ντράμερ δίνει 4 και ο lead μπαίνει κατά λάθος στο Seek & Destroy, απόδειξη του ότι βγήκαν εκτός της προγραμματισμένης setlist. Διακόπτουν και μπαίνουν στο Creeping Death. Έδωσαν στον κόσμο αυτό που ήθελε κι ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο έπακρο. Τραγουδάμε κάθε στίχο, κάθε μελωδία και σόλο. Στη γέφυρα όλο το Christmas Theater φωνάζει ρυθμικά “Die! Die!”. Κάπου εδώ πλησιάζει το τέλος και δίνουν το κομμάτι που και οι Metallica χρησιμοποιούν συχνά για κλείσιμο συναυλίας. Seek & Destroy για να δώσουμε όση φωνή μας έχει απομείνει. Το χαμόγελο της μπάντας έχει φτιάξει μέχρι τα αυτιά. Είμαι σίγουρος πως ξεκίνησαν αυτό το σχήμα για να ζήσουν στιγμές σαν αυτή. Παίζουν το τελευταίο ρεφρέν 4-5 φορές και τέλος. Μας ευχαριστούν ξανά θερμά και μας καλούν να χειροκροτήσουμε την ορχήστρα και τη μαέστρο. Φωτογραφίες με το κοινό κι αποχωρούν.
Κοιταζόμαστε με την παρέα και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε κι από live καθήμενων εξελίχθηκε σε πάρτι που μας θύμισε την τελευταία εμφάνιση των Metallica στη χώρα μας. “Αν έρθουν οι ίδιοι τι θα γίνει δηλαδή;” αναρωτήθηκε εύστοχα ένας φίλος.
Σε ένα συναυλιακό καλοκαίρι που βλέπουμε μπάντες να φεύγουν από τη σκηνή ή να βρίζονται με τον κόσμο, ήταν πολύ ευχάριστο να βλέπεις ένα συγκρότημα να δίνει το κάτι παραπάνω ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Υπενθύμιση του γιατί πρέπει να στηρίζουμε νέες μπάντες.
Εξαιρετική απόδοση των κομματιών από τους Scream Inc. και την ορχήστρα, με ενέργεια από την αρχή μέχρι το τέλος της συναυλίας. Μόνη μου συμβουλή στο σχήμα θα ήταν να αφαιρεθεί μία μπαλάντα και να προστεθεί το “The Thing that Should not Be” ή το “Battery”, που είναι και έτοιμα ενορχηστρωτικά.
Metal up your a$$!
Για το RockOverdose,
Οι αναγνώστες μας:
Νίκος Χήναρης
& Photos: Διονύσης Αναλυτής
Video από το youtube channel: George F.
Comments
