“Αυτό είναι ψυχή”, φώναξε ο Seth μετά το τέλος του “Annubis” με εμάς από κάτω να χειροκροτούμε αυτούς και αυτοί από πάνω να χειροκροτούν εμάς… Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτή είναι η δεύτερη εμφάνιση των SepticFlesh μέσα στην τελευταία πενταετία στην Πάτρα αλλά σίγουρα η μεγαλύτερη από κάθε άποψη. Ο χώρος διεξαγωγής αυτή τη φορά ήταν μεγαλύτερος και όπως αποδείχτηκε καλύτερος και στον τομέα του ήχου. Ο λόγος για την “Αίγλη” στο Vesso Mare. Για άλλη μια φορά η Br3ak Ev3ent ήταν αυτή που μας έδωσε την ευκαιρία για να δούμε αυτό το τεράστιο σχήμα, αυτή τη φορά μαζί με δύο άλλες Πατρινές μπάντες, τους ανερχόμενους Mother Of Millions αλλά και τις παλιές καραβάνες Death Courier.
Λίγο μετά τις 9,30 και κάποια απαραίτητα sound checks οι Mother Of Millions άρχισαν πρώτοι μια βραδιά η οποία έμελε να είναι συγκλονιστική, για τα δεδομένα του τόπου. Οι Mother Of Millions λοιπόν κατά βάση είναι ένα prog metal σχήμα όποτε εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος πως θα ταίριαζαν στο συγκεκριμένο line up καθώς τα άλλα δύο συγκροτήματα έχουν σαν βάση τους το death metal. Κι όμως από τις πρώτες νότες κιόλας, από τις πρώτες μελωδίες στα πλήκτρα και τις τσιρίδες του, γνωστού από τους Poem, Γιώργου Προκοπίου, οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν διαλύθηκαν μονομιάς. Άλλες φορές διαλέγοντας αργά, ατμοσφαιρικά μονοπάτια και άλλες πιο γρήγορα, γεμάτα ξεσπάσματα και από πάνω τους η πελώρια και πολυπρόσωπη ερμηνεία του Γιώργου, στήριξαν το φετινό ντεμπούτο τους, “Human”, και επιβεβαίωσαν ότι είναι ένα σχήμα που μπορεί να καταφέρει πολλά στη συνέχεια.
Έπειτα από το απαραίτητο διάλλειμα τα ηνία της σκηνής περνούν, ή καλύτερα παίρνουν με τη βία, οι Death Courier. Μια μπάντα που έχει αποκτήσει ένα cult χαρακτήρα καθώς υπάρχουν από το 1987 και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 1992, αλλά ο δεύτερος δίσκος τους κυκλοφόρησε μόλις… πέρσι. Είναι επομένως από τα ιστορικότερα death metal σχήματα στην Ελλάδα και στο live δεν έδωσαν τίποτα λιγότερα από αυτό που περιμέναμε. Ακραίο brutal death, στριφνό, θορυβώδες που μας κόλλησε όλους στον τοίχο ή τον ένα πάνω στον άλλο μέσα στα mosh pits που έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους τη συγκεκριμένη βραδιά. Τιμώντας και τους δύο δίσκους τους ισάξια, “Demise” και “Perimortem”, μας ξεσήκωσαν, μας έκαναν να ιδρώσουμε αλλά και να ξυλοκοπηθούμε, πείθοντας έτσι και τον πιο άπιστο ακροατή ότι το έχουν ακόμα.
Η ώρα είχε φτάσει περασμένες 11,30 και ήταν η σειρά των μεγάλων headliners να ανέβουν στο σανίδι. Πρώτος ανέβηκε στη σκηνή ο Φώτης Bernardo, ντυμένος με φούτερ και μια κουκούλα για να μην δείχνει το πρόσωπό του καθώς έκανε κάποιες αλλαγές και τέσταρε το drum kit που, που σε λίγες στιγμές επρόκειτο να βιαστεί βάναυσα. Ο αρκετός κόσμος που είχε μαζευτεί, άρχισε να ξεσπάει σε ένα παραλήρημα, ουρλιάζοντας το όνομα του συγκροτήματος, το οποίο έγινε ακόμα πιο τρελό όταν ο drummer σήμανε την έναρξη της εμφάνισής τους κάνοντας τα γνωστά devils horns, χαιρετώντας μας έτσι ενώ ταυτόχρονα έμπαιναν και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος εκτός του Σωτήρη Βαγενά, του οποίου τη θέση στην κιθάρα θα αντικαταστούσε session κιθαρίστας. Άρχισαν δυναμικά με το “Vampire from Nazareth” με τον Seth, ντυμένο με την γνωστή στολή του, να μας καλεί σε πόλεμο. Σειρά είχε το “Order Of Dracul” από τον τελευταίο τους δίσκο “Titan”. Mosh pits είχαν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται ενώ το συγκρότημα πάνω στη σκηνή έπαιζε σαν να μην υπήρχε αύριο.
Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη της βραδιάς έγινε στο “A Great Mass Of Death” όπου και υποδεχτήκαμε τον Σωτήρη, αυτή την αινιγματική φιγούρα με τα απόκοσμα καθαρά φωνητικά του, προκειμένου να ερμηνεύσει το κομμάτι του στα φωνητικά. Ο Σωτήρης είναι Πατρινός και όπως έπειτα μας εξήγησε ο Seth δεν θα μπορούσε να χάσει ένα live στα πάτρια εδάφη. Καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας, τα σημεία στα οποία ανέβαινε στην σκηνή, φορώντας τον μαύρο μακρύ χιτώνα του, δημιουργούσαν μια δραματική ατμόσφαιρα με τον ίδιο να αναλίσκεται σε θεατρικές κινήσεις με τα χέρια του και την όλη παρουσία του, όντας τρομερά παραστατικός και εκφραστικός. Εμείς ζητωκραυγάζαμε καθώς ξέραμε ότι ένα τέτοιο θέαμα στην “σκυλοκρατούσα” Πάτρα δύσκολα θα ξαναβλέπαμε, ενώ ο τραγουδιστής δεν έπαυε στιγμή να μας απευθύνει τον λόγο ζητώντας μας να τραγουδήσουμε και να ουρλιάξουμε μαζί του. Ιδιαίτερα οι στιγμές όπου παίχτηκαν τα “Pyramid God” και “Persepolis” δοκίμασαν για τα καλά τα θεμέλια της αίθουσας καθώς τα walls of death δημιουργούσαν μικρές σεισμικές δονήσεις. Γενικά τιμήθηκαν με αρκετά κομμάτια οι τρεις τελευταίες τους δουλειές ενώ δεν έλειψαν και κάποια τραγούδια από το “Sumerian Daemons”.
Μετά και τις τελευταίες νότες του “Persepolis”, το συγκρότημα αποχώρησε αφήνοντας εμάς σύξυλους από κάτω να ουρλιάζουμε για κάποια κομμάτια ακόμα. Επανήλθαν όμως λίγα λεπτά αργότερα για το αναμενόμενο encore με τον Βαγενά να βγαίνει αυτή τη φορά κρατώντας κιθάρα, γυρίζοντας έτσι στο παλιό αγαπημένο του πόστο. “Annubis” και “Five-Pointed Star” ήταν τα δύο κομμάτια που έκλεισαν αυτό το συγκλονιστικό βράδυ, όπου στο πρώτο ο κόσμος τραγουδούσε μέχρι και την βασική μελωδία του κομματιού, ενώ το δεύτερο έκλεισε όπως άρχισε το live, με τον τεράστιο drummer να χτυπά αλύπητα για τελευταίες φορές το ήδη βασανισμένο ταμπούρο του.
Μετά από κάτι παραπάνω από μια ώρα και το τέλος του live όλα τα μέλη του συγκροτήματος, παρά την κούρασή τους, δέχτηκαν με μεγάλη ευγένεια και χαρά να δώσουν αυτόγραφα, να βγάλουν φωτογραφίες με τον κόσμο και να κουβεντιάσουν μαζί του, λέγοντας έτσι το δικό τους ευχαριστώ στους οπαδούς τους που τους στηρίζουν σε όλα αυτά τα χρόνια. Από την δική μας την πλευρά φροντίσαμε να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας για τους SepticFlesh αλλά και τους Mother Of Millions και Death Courier τιμώντας τους όχι μόνο με την εμφάνισή μας στο χώρο αλλά και την συμμετοχή μας σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο , δημιουργώντας έτσι μια πραγματικά αξέχαστη βραδιά.
Tracklist (με επιφύλαξη):
The Vampire From Nazareth
Order Of Dracul
A Great Mass Of Death
Communion
Burn
Prototype
Virtues Of The Beast
We, The Gods
Pyramid God
Unbeliever
Lovecraft’s Death
Persepolis
Encore:
Annubis
Five-Pointed Star
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος “Beast” Δημητρόπουλος
Φωτογραφίες: Μπάμπης Λιόσης
Ευχαριστούμε επίσης τη Λαμπρινή Γκούμα για τη φωρογραφία του Σωτήρη
Comments
