SEPTICFLESH:Το “Great Mass” ανάμεσα στους καλύτερους metal δίσκους όλων των εποχών!

 

 

Το Heavy Metal κλείνει επισήμως τα 50 χρόνια και κοιτάει μελαγχολικά τη γένεσή του, το ντεμπούτο των Black Sabbath στις 13 Φεβρουαρίου το 1970. Και αν αναρωτιέστε, ναι, ήταν Παρασκευή και 13!

Ενώ η μπάντα από το Birmingham υιοθετούσε το στυλ του ‘downer rock’, όπως το χαρακτήριζαν δέκα χρόνια μετά όλα έπαιρναν φωτιά μέσω της εξέλιξης αυτού στο New Wave of British Heavy Metal και το πρώτο κύμα του Black Metal ενώ παράλληλα ήμασταν μάρτυρες στη γέννηση του thrash και death metal.

Στην επόμενη δεκαετία, τα ‘90s την πτώση στη δημοφιλία του metal την έσωσαν οι Pantera με το δυναμικό τους στυλ τόσο πάνω στη σκηνή όσο και εκτός αυτής. Κατά την ίδια περίοδο πήρε τα πάνω του και το δεύτερο κύμα του Black Metal μαζί με το Death μέσω των όποιων άρχισαν να εμπνέονται και να εμφανίζονται και άλλες μορφές αυτού (Brutal, technical, progressive).

Οι τοίχοι που χώριζαν τα είδη έσπασε με την αρχή της νέας χιλιετίας κάνοντας τολμηρές και πολύ πετυχημένες μίξεις διευρύνοντας το φάσμα και τις εκφράσεις του Metal δίνοντάς μας (σχεδόν) κάθε είδους υποκατηγορία.

Με αυτή την αφορμή το Loudwire παρουσίασε μία λίστα με τον καλύτερο δίσκο κάθε χρονιάς από το 1970 μέχρι σήμερα. Μεγάλη αίσθηση για τη χώρα μας προκαλεί η ανάδειξη του ‘The Great Mass’ των Ελλήνων Septicflesh, ως ο καλύτερος δίσκος για το 2011. Αναλυτικότερα:

Οι Septicflesh έχουν δημιουργήσει μεγάλη προσμονή γύρω από αυτός τον μεγάλο δίσκο που καταστρέφει τις νόρμες γύρω από το συμφωνικό Black Metal. Οι εκρηκτικοί ρυθμοί σε συνδυασμό με βομβαρδιστικές ορχηστρικές συνθέσεις (οι οποίες έγιναν από τον κιθαρίστα Χρήστο Αντωνίου) φέρνουν στην επιφάνεια έναν πρωτοφανή δυναμισμό μέσω του ‘’Pyramid God” και του ομώνυμου κομματιού “The Great Mass”. Οι ξαφνικές αλλαγές tempo σε γραπώνουν και δεν σε αφήνουν σε κομμάτια όπως το “Five Pointed Star” και “Apocalypse”. Εξαιρετικά τοποθετημένο και εντελώς μοναδικό το ‘The Great Mass’ είναι μία συμφωνία που σου συνθλιβεί τη ψυχή και παράλληλα την εξυψώνει προς τον θάνατο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθεί η αναλυτική λίστα του Loudwire για τους καλύτερους δίσκους ανά χρονιά:

1970: Black Sabbath – Paranoid

1971: Black Sabbath – Master of Reality

1972: Black Sabbath – Vol. 4

1973: Black Sabbath – Sabbath Bloody Sabbath

1974: Budgie – In for the Kill

1975: Black Sabbath – Sabotage

1976: Judas Priest – Sad Wings of Destiny

1977: Scorpions – Taken by Force

1978: Judas Priest – Stained Class

1979: Motorhead – Overkill

1980: Black Sabbath – Heaven and Hell

1981: Ozzy Osbourne – Diary of a Madman

1982: Iron Maiden – The Number of the Beast

1983: Dio – Holy Diver

1984: Iron Maiden – Powerslave

1985: Exodus – Bonded by Blood

1986: Metallica – Master of Puppets

1987: King Diamond – Abigail

1988: Queensryche – Operation: Mindcrime

1989: Morbid Angel – Altars of Madness

1990: Megadeth – Rust in Peace

1991: Metallica – Metallica (a.k.a. The Black Album)

1992: Pantera – Vulgar Display of Power

1993: Type O Negative – Bloody Kisses

1994: Pantera – Far Beyond Driven

1995: At the Gates – Slaughter of the Soul

1996: Tool – Aenima

1997: Emperor – Anthems to the Welkin at Dusk

1998: Death – The Sound of Perseverance

1999: The Dillinger Escape Plan – Calculating Infinity

2000: Iron Maiden – Brave New World

2001: Tool – Lateralus

2002: Agalloch – The Mantle

2003: Children of Bodom – Hate Crew Deathroll

2004: Mastodon – Leviathan

2005: Opeth – Ghost Reveries

2006: Mastodon – Blood Mountain

2007: Between the Buried and Me – Colors

2008: Meshuggah – obZen

2009: Mastodon – Crack the Skye

2010: Ghost – Opus Eponymous

2011: Septicflesh – The Great Mass

2012: Between the Buried and Me – The Parallax II: Future Sequence

2013: Gorguts – Colored Sands

2014: Behemoth – The Satanist

2015: Iron Maiden – The Book of Souls

2016: Devin Townsend Project – Transcendence

2017: Power Trip – Nightmare Logic

2018: Sleep – The Sciences

2019: Tool – Fear Inoculum

2020: Loathe – I Let It In and It Took Everything

 

 

Για το RockOverdose,

 Πάρις Καραγιαννόπουλος

Comments