Η επιθυμία μας να δούμε κάποια στιγμή τους Shadow Gallery ήταν μεγάλη. Πολύς κόσμος αναρωτιόταν γιατί αυτή η μπάντα ήταν εγκλωβισμένη στις στουντιακές της δουλείες και δεν έκανε κάτι πέρα από αυτό. Αφού πρωτίστως βέβαια μας είχαν προσφέρει απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια, πολλά αριστουργήματα της προοδευτικής μεταλλικής σκηνής, όπως για παράδειγμα μεταξύ άλλων δίσκων τους τα Tyranny, Carved in Stone, Room V και πριν από λίγο καιρό το Digital Ghosts με έναν καινούργιο εξαίσιο τραγουδιστή στη θέση του μεγάλου Mike Baker. Όταν μάθαμε τα νέα για την επικείμενη περιοδεία τους για πρώτη φορά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, πάθαμε ένα σοκ αφού κανένας ποτέ δεν περίμενε να γίνει κάτι τέτοιο και πραγματικά αισθανθήκαμε δέος και μόνο στην ιδέα.
Οι Shadow Gallery συγκαταλέγονται με τεράστια άνεση μέσα στις καλύτερες μπάντες αυτού του ιδιώματος, που ονομάζουμε Progressive Rock-Metal και όχι μόνο. Προσωπικά δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, οι άνθρωποι παίζουν μουσική με μεγάλο Μ. Οι μέρες περνούσαν, είχαμε αγοράσει τα πολυπόθητα εισιτήρια και η αναμονή ήταν μεγάλη. Όταν φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη είχαμε αγωνία για το τι θα παρακολουθήσουμε. Φτάνοντας στο Eightball Club μπήκαμε σχεδόν αμέσως μιας και ακούσαμε τους support Maplerun να παίζουν ήδη. Ο κόσμος δεν ήταν αρκετός εκείνη την στιγμή. Οι Maplerun παίζουν ένα είδος με επιρροές από metal αλλά και punk rock. Δεν είμαι φαν του είδους γι' αυτό και δεν θα επεκταθώ περισσότερο, απλώς θα πω πως τα παιδιά ξέρουν να παίζουν καλά αυτό που τους αρέσει. Δεν είναι άσχημη μπάντα στο είδος, καθόλου μάλιστα θα έλεγα. Αυτό που κάνουν το κάνουν σωστά με δυναμισμό και ενέργεια και φαίνετε πως γουστάρουν τρελά την όλη φάση. Όπως και το ότι είναι τιμητικό για τους ίδιους να περιοδευόσουν με τους Gallery σε όλη την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία. Σιγά-σιγά άρχισε να μαζεύεται και ο περισσότερος κόσμος. Οι Maplerun αποχαιρετούν και ήρθε η ώρα για τους headliners της βραδιάς. Πρέπει να πω εδώ πως είχαν και καλό ήχο γενικότερα, σε αντίθεση με την συνέχεια, τουλάχιστον ως προς την αρχή.
Τα περίπου 250 με 300 άτομα στο club είναι έτοιμα να υποδεχτούν την μπάντα. Ξεκίνημα από τα ηχεία με το Bohemian Rhapsody των Queen για intro και πολλοί αρχίζουν να τραγουδούν. Η μπάντα ανεβαίνει στις 22:20 με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές από τον κόσμο. Όλοι χαιρόμαστε πραγματικά αυτήν την στιγμή και ο κόσμος είναι πολύ θερμός. Η μπάντα με χαμόγελο στα χείλη και μεγάλο ενθουσιασμό, πράγμα που διακρίνει κανείς εύκολα στις κινήσεις τους και με τον τρόπο που ανέβηκαν στην σκηνή χωρίς φανφάρες, σεμνά και ταπεινά. Ξεκίνημα με Stilleto In The Sand και εδώ τρώμε μια ψυχρολουσία, καθώς με το ξεκίνημα ακούγονται μόνο τα drums, ενώ οι κιθάρες έχουν θαφτεί εντελώς. Όμως σε λίγα δευτερόλεπτα καλυτερεύει ο ήχος. Όχι όμως απόλυτα. Μας προσφέρουν αρχικά μια τριάδα από το Tyranny μαζί με το War For Sale και Mystery. Τα τεχνικά προβλήματα στον ήχο συνεχίζονται, καθώς τα πίσω φωνητικά θάβονται και ο ήχος είναι σχετικά μπουκωμένος. Ο Carl Cadden–James πασχίζει πραγματικά για να ακουστεί έστω και λίγο και τσατισμένος όμως όπως είναι από τη κατάσταση, τα δίνει όλα στο μπάσο. Όμως οι Shadow Gallery δεν πτοούνται και μας χαρίζουν απλόχερα με μεγάλο ενθουσιασμό τα έργα τους. Η τεχνική τους είναι απερίγραπτη, αλλά διαφαίνεται λίγο η απειρία τους στα live και αυτό λόγο του άγχους και μόνο. Αυτό σημαίνει πως αγαπάνε και με το παραπάνω αυτό που κάνουν και προσπαθούν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Οι Shadow Gallery δεν ήρθαν εδώ για να κάνουν πλακά, ούτε και ξεκίνησαν τις ζωντανές εμφανίσεις για να κάνουν αρπαχτές. Ο δυναμισμός τους πάνω στην σκηνή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ και παίζουν με ταπεινότητα αλλά και σεβασμό. Έτσι θέλουμε τους μουσικούς που αγαπάμε.
Τα πράγματα ολοένα και καλυτερεύουν στον ήχο. Συνεχίζουν με το Deeper Than Life από το Carved In Stone (ΔΙΣΚΟΣ ΟΡΟΣΗΜΟ) και ο κόσμος συμμετέχει ενεργά, σε κάθε τους παίξιμο τραγουδώντας , προσπαθώντας να τους κάνουν να αισθανθούν άνετα και όμορφα. Αυτό η μπάντα το κατάλαβε εξαρχής και πως πραγματικά όσοι ήταν εκεί, ήρθαν για να περάσουν μια όμορφη βραδιά παρέα με τα τραγούδια τους. Μετά ήρθε η σειρά, να παρουσιάσουν κάτι από το καινούργιο τους δημιούργημα. Αλλά πριν από αυτό ο Carl Caldenn στέκεται για ένα λεπτό και μας λέει κάποια πράγματα για τον Mike Baker και μας ζήτησε να μην τον ξεχάσουμε ποτέ και πως θα είναι πάντα στις καρδιές μας. Ο κόσμος φωνάζει και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του. Η συγκίνηση είναι μεγάλη για τον αδικοχαμένο τραγουδιστή. Το στίγμα που άφησε ήταν τεράστιο.
Το Pain μπαίνει δυναμικά με την μελωδική γραμμή του. Είναι ένας φόρος τιμής για τον Mike. O Βrian Ashland τα δίνει όλα όπως και οι υπόλοιποι στην μπάντα. Έπειτα το Destination Unkown από το Legacy και στο καπάκι το Questions At Hand από τον πρώτο δίσκο (1992), ένα από τα πιο λυρικά τους κομμάτια. Άλλωστε ο Brian μας είχε εξηγήσει πως θα τιμηθούν όλα τα άλμπουμ ανεξαιρέτως. Το Tyranny έχει ξανά τώρα σειρά με το Ghost Of A Chance για να μας θυμίσει της τραγουδάρες που έχουν γράψει παλιότερα. Ο κόσμος δεν σταματά να συμμετέχει στις προσπάθειες της μπάντας. Κάποια μικρά προβλήματα στον ήχο υπάρχουν ακόμα αλλά ούτε και μας νοιάζει. Εμείς όλοι εκεί περνάμε υπέροχα. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα. Είμαστε ευτυχισμένοι και μόνο που βλέπουμε αυτούς τους τίμιους μουσικούς να παίζουν με δίψα και πάθος για μας. Αυτή είναι άλλωστε και η πραγματική αξία του εισιτήριου που θα πρέπει να πληρώνουμε, για να δούμε ένα κονσέρτο και όχι το απλό μαγικό χαρτάκι για την είσοδο.
Το Digital Ghost παίρνει τώρα τα ηνία ως intro, για να δώσει το βήμα στον Brian Ashland να μας παίξει κιθάρα και να μας χαρίσει ένα υπέροχο σόλο (ακόμα και σε αυτό είναι εξαίσιος εκτός της υπέροχης φωνής του). Είναι άξιο λόγου να αναφέρουμε πως ο Gary Wehrkamp και ο Brian είναι πολυοργανίστες και άλλαζαν μουσικά όργανα συνεχώς. Μια με τα πλήκτρα, την άλλη με την κιθάρα, μέχρι και ο Gary έπαιξε σε 2 τραγούδια drums με πολύ ευκολία για να ξεκουράσει λίγο τον υποτιμημένο από τα μουσικά έντυπα Joe Nevolo. Το Strong από τον ίδιο δίσκο (Digital Ghosts) δίνει συνέχεια στο σόου για να δώσει έναν ποιο heavy ήχο και στην μέση του τραγουδιού ο Joe μας χάρισε ένα ευφάνταστο drum solo, (καθόλου βαρετό όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις) για να ξεκουράσει και ο ίδιος, όλους τους υπόλοιπους με τη σειρά του. Οι δυσολίες πάνε και έρχονται και ο Brend Allman μας έχει καθηλώσει σε όλη την διάρκεια της συναυλίας με το παίξιμο του, παρέα με τον Gary. Το Strong κλείνει αμέσως για να κάνει ένα μικρό σόλο στα keyboards ο Gary και φτάνουμε στο αριστουργηματικό Room V με το Andromeda Strain με το χαρακτηριστικό progressive groove ήχο στο ξεκίνημα του κομματιού, για να χτυπηθούν τα σώματα και τα κεφάλια μας. Ένα από τα καλυτέρα κομμάτια του Room V, με τρομερές εναλλαγές και συναισθήματα.
Crystalline Dream και το έπος ξεκινά. Πολλοί περίμεναν αυτήν την στιγμή και όλοι μαζί τραγουδάμε τους στίχους. Αυτό είναι ίσως και το ‘’χιτάκι’’ της μπάντας (αν μπορεί να θεωρηθεί έτσι βέβαια). Ο Brian μας ζήτησε να τραγουδήσουμε μαζί σε όλη την διάρκεια του κομματιού και αυτό πράξαμε. Το ευχαριστηθήκαμε μέχρι τέλους. Για το κλείσιμο του κανονικού προγράμματος μας δίνουν το Haunted και τα συναισθήματα μας κορυφώνονται, καθώς είναι από τα πιο μελωδικά που έχουν γράψει ποτέ. Και πάλι εδώ η εναλλαγές στη μουσική δίνουν και παίρνουν και οι Shadow σπέρνουν κυριολεκτικά με το μελαγχολικό κλείσιμο του κομματιού. Αποχωρούν μέσα σε τρελούς πανηγυρισμούς, για να έρθουν πίσω σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και να παίξουν τα 2 τελευταία τραγούδια της συναυλίας. Το Room V και Gold Dust. 00:05 ακριβώς τελείωσε η συναυλία. 1 ώρα και 45 λεπτά πραγματικής μουσικής ταπεινότητας βγαλμένη μέσα από την κάρδια.
Με λίγα λόγια αυτό που βιώσαμε με τους Shadow Gallery πραγματικά δεν το περιμέναμε. Μπορεί να υπήρχαν κάποια προβλήματα στον ήχο αυτό όμως δεν τους πτόησε καθόλου, αλλά ούτε και ο κόσμος έδωσε πολύ σημασία. Μπορεί να μην έχουν την εμπειρία σε συναυλίες, καθότι είναι οι πρώτες που κάνουν από το ξεκίνημα τους (και τους ευχαριστούμε που μας τίμησαν με το να έρθουν στην χωρά μας, τώρα που περνάμε και δύσκολες στιγμές), αλλά ήταν τόσο δεμένοι σαν μια γροθιά από τσιμέντο. Έπαιξαν παπάδες, έβγαλαν την ψυχή τους προς τα έξω, με δέος και τιμή προς τον κόσμο που ήρθε να τους παρακολουθήσει. Αυτή η υποτιμημένη πραγματικά μπάντα, έδωσε μεγάλα αποθέματα θάρρους και ψυχής και όποιος δεν ήρθε να τους δει, έπαιξε και έχασε. Κακό του κεφαλιού του. Αυτά δεν χάνονται. Είναι κάποια απλά, αλλα ουσιώδη πράγματα που δίνουν τροφή και δύναμη στην μίζερη ζωή μας, γιατί δυστυχώς έτσι την έχουμε κάνει. Κάποια πράγματα μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο και ένα από αυτά είναι η μουσική, και όταν βλέπουμε τέτοιους γνήσιους μουσικούς μας αλλάζουν την ψυχολογία προς το καλύτερο.
Ευχαριστούμε Shadow Gallery.
Νικος Π.
Set List
1. Stiletto In The Sand
2. War For Sale
3. Mystery
4. Deeper Than Life
5. Pain
6. Destination Unknown
7. Questions At Hand
8. Ghost of a Chance
9. Digital Ghost (Intro)
10. Brian's Solo Piece
11. Strong
12. Drum Solo
13. Strong Part II
14. Keyboard Segue
15. Andromeda Strain
16. Crystalline Dream
17. Haunted
18. Encore:
18. Room V
19. Gold Dust
Comments
