Καθημερινή και μαζευτήκαμε εμέις οι εκπρόσωποι των διαδυκτιακών περιοδικών γιατί είχαμε την τύχη να μας προσκαλέσουν οι The Slayerking για μία πρώτη γεύση του 2ου δίσκου τους που θα λέγεται ''Tetragrammaton''.
Δεν το λες ακριβώς προακρόαση γιατί ακούσαμε μόλις 3 κομμάτια κι αυτά όχι στην τελική μορφή που θα πάρουν,αλλά γιατί είναι τα πρώτα που έχουν μπεί σε μιά άλφα τάξη από τον εγνωσμένης αξίας μουσικό και παραγωγό Μarcus Jidell,έναν άνθρωπο που εκτός του τελευταίου ΕΡ των Candlemass ''Death,Thy Lover'',έχει αφήσει το στίγμα του και με τους Avatarium και Soen,δυο συγκροτήματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους που όμως ήδη απολαμβάνουν το σεβασμό του μουσικού κοινού.Φιλικότατος και άκρως προσιτός ο Σουηδός,έδειξε εξ'αρχής το πόσο γουστάρει που βρίσκεται εδώ,ενώ σύμφωνα και με το ίδιο το συγκρότημα,είναι άκρως αυστηρός καθώς τους πιέζει να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους,πράγμα που έχει ήδη συμβεί.
Τα Soundflakes Studios στο Ελληνικό είναι ένας πάρα πολύ ωραίος χώρος που σε ζεσταίνει με το που μπαίνεις μέσα με το vibe που εκπέμπει,φοβερός χώρος με κύριο γνώρισμα το υψηλό ταβάνι,πράγμα που ειδικά στα τύμπανα προσφέρει καταπληκτικό ήχο.Το συγκρότημα είχε πιό πολύ άγχος για το πως θα μας εξυπηρετήσει όσο το δυνατόν καλύτερα ή για το άν πήραμε μπύρες από το ψυγείο,παρά για το πως θα μας φανεί το αποτέλεσμα που θα ακούσουμε.Ακομπλεξάριστοι,ανοιχτοί σε κάθε πιθανό διάλογο και με το χαμόγελο στα χείλη,μας οδήγησαν μέσα στον κύριο χώρο όπου θα ακούγαμε τα τρία κομμάτια.
Το πρώτο κομμάτι έχει τον ειρωνικό όπως είπε ο Ευθύμης τίτλο ''Bless Those Who Weep And Sell Their Tears To Unbelievers''.Τίτλος βγάλμένος από άλμπουμ Bal Sagoth ή Nile για να το πάμε παραπέρα.Από τις πρώτες νότες που ακούμε,είναι κάτι παραπάνω από προφανές το άγγιγμα του παραγωγού και η διάθεση του συγκροτήματος να πάνε τον ήχο του ντεμπούτου ''Sanatana Dharma'' ακόμα πιό μακριά κι από αυτό που ακούσαμε,αν και νωρίς και όχι σε τελική μορφή,το έχουν καταφέρει και με το παραπάνω.Οι κιθάρες του Κώστα βαριές και ασήκωτες,τα φωνητικά του Ευθύμη ακούγονται πιό επικά από ποτέ,επικά όμως ως προς την χροιά,όχι επικά-γραφικά όπως αρκετά γκρουπ που δε μας κάνουν τη χάρη να αποχωρήσουν.Το δε παίξιμο του Γιώργου στα τύμπανα δίνει μία πιο προοδευτική διάθεση.Ευθύμης και Κώστας ύμνησαν το ταλέντο του,δίνοντας μας από πριν να καταλάβουμε ότι τον θέλανε πολύ στο συγκρότημα,τον κυνήγησαν όσο γινότανε,και η συνεργασία αποδίδει καρπούς και με το παραπάνω.Ο Γιώργος προέρχεται από rock/fusion μονοπάτια κι όπως είπαν τα παιδιά,η μία πλευρά ήρθε πιό κοντά στην άλλη για να βγεί αυτό το αποτέλεσμα. Αυτό που μου άρεσε είναι που είδα και τον ίδιο τον παραγωγό να κουνάει το κεφάλι του ρυθμικά ενώ ακούγαμε τα κομμάτια,δείγμα της πίστης του προς το συγκρότημα κι ότι υπάρχει θετική αύρα στη συνεργασία τους.
Επόμενο κομμάτι το ''Evil Eye'',που μάλλον θα έχει ακόμα πιο μακροσκελή τίτλο γιατί κάτι είπε ο Ευθύμης για παρενθέσεις και ότι δεν το αποκαλύπτει ακόμα.Το κομμάτι μιλάει για κάποιον που βρίσκεται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή απ'ότι φαίνεται,κυριαρχούν αρκετά ugh! στα φωνητικά και η παραπομπή στους μεγάλους Celtic Frost κάθε άλλο παρά μοιραία δεν είναι,ούτως ή άλλως ο Tom Warrior ακούγεται να φωνάζει ''Tetragrammaton'' με περίσσειο πάθος στο ''Monotheist''.Αλλαγές στα τέμπο,με τον Ευθύμη σε μία φάση να φωνάζει ''Whores of doom'' και να το επεξηγεί σαν ''σιχαμένες πλανεύτρες που παίζουν με τον πόνο του άλλου''.Και πάλι οι κιθάρες του Κώστα πρωταγωνιστούν,ενώ ρυθμική βάση και φωνητικά ακούγονται λες και ακούμε συναυλία.Πολύ χρήσιμο συμπέρασμα ήδη είναι ότι τα κομμάτια αυτά θα λειτουργήσουν συναυλιακά πολύ πιό εύκολα απ΄ότι του ντεμπούτου άλμπουμ τους.Λίγο πιό μεγάλο σε διάρκεια από το πρώτο,αλλά διόλου κουραστικό,για την ακρίβεια κύλησε σαν νερό σε ρυάκι.
Τρίτο και τελευταίο κομμάτι και λίγο πιό φιλόδοξο στο πρώτο άκουσμα το σχεδόν 8λεπτο ''Queen Of Sheba Undresses Before Pulsation Chords''.Εδώ έχουμε και λίγο από τον παλιό καλό Καραδήμα εποχής ''Lesbian Show'' σε κάποια σημεία,καθώς δε διστάζει να γρυλλίσει λίγο παραπάνω,ότι τό'χει είναι προφανές,αλλά το να το χρησιμοποιεί εύστοχα και χωρίς υπερβολή είναι ακόμα σημαντικότερο.Ο ήχος είναι κρύσταλλο,σε σημείο να απορούμε το κατά πόσο μπορεί να αλλάξει το κομμάτι μιάς και ακούγεται ήδη σούπερ,όπως και τα άλλα δύο φυσικά.Όπως και στα άλλα δύο κομμάτια,έτσι και σ'αυτό ο Κώστας προσθέτει ένα υπέροχο διακριτικό στην αρχή και κυρίαρχο στη συνέχεια σόλο,μπαίνει απαλά χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι και πρωταγωνιστεί έναντι της ρυθμικής κιθάρας η οποία όμως δε χάνει το ρόλο της αλλά παραμένει στο επίκεντρο.Οι κιθάρες ακούγονται λες και είναι παιγμένες από δύο κιθαρίστες,αποτέλεσμα του τρόπου ηχογραφήσεως και της δουλειάς του παραγωγού,ενώ τα φωνητικά γενικώς έχουν ξεφύγει σε άλλο επίπεδο,πιάνουμε και τον παραμικρό στίχο,η άρθρωσή είναι πιο καθαρή από ποτέ και τα τύμπανα μάλλον θα ψαρώσουν πολύ κόσμο,ειδικότερα αν παιχτούν και ζωντανά στο προσεχές μέλλον.
Για να συνοψίσουμε όσο πιο προσεχτικά γίνεται την όλη κατάσταση,το συγκρότημα θέλησε να μοιραστεί σε κλίμα ευφορίας και αλληλοκατανόησης δείγματα της νέας του δουλειάς.Ο δίσκος δε βρίσκεται ούτε καν στη μέση της διαδικασίας και η κυκλοφορία του τοποθετείται προς το παρόν λίγο πριν ή λίγο μετά το καλοκαίρι.Βγαίνει ένα πολύ ωραίο '70s συναίσθημα σε κάποια σημέια,όχι όμως σαν τη νέα μόδα του vintage/occult rock αλλά με ένα πιό αγνό κι ανέμελο χαρακτήρα.Ο ήχος παραπέμπει σε Ελληνικό άλμπουμ που βγήκε κάπου το '96 με Σουηδικό αέρα της μετά '96 περιόδου,ειδικά στις κιθάρες,και παρόν να μην ήταν ο Marcus,θα τους πετάγαμε την ατάκα ότι ακούγονται Σουηδοί.Ο παραγωγός χάρηκε πολύ όταν του είπαμε ότι αυτό που ακούσαμε βαδίζει στο σωστό δρόμο κι έχει το προαίσθημα ότι ο δίσκος θα είναι πολύ καλός (και δεν είναι ο μόνος).Ο δίσκος θα έχει 9 κομμάτια και διάρκεια μεταξύ 45-50'.Το συγκρότημα πατάει σταθερά στα πόδια του και πήρε αυτή την κατεύθυνση έχοντας βγάλει όποια πίεση μπορούσε να υπάρχει στο ''Sanatana Dharma'',εδώ το τρίο παίζει μπάλα απελευθερωμένο και το γκολ από τα αποδυτήρια μοιάζει δεδομένο για όποιον ακούσει το άλμπουμ.Η προσθήκη του Γιώργου στα τύμπανα τους έχει ενθουσιάσει (κι εμάς το ίδιο),νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα μαζί του πλέον.Ο Κώστας έχει κεντήσει ριφφάρες που θα κάνουν το έδαφος του πλανήτη να γείρει προς τη δική τους κατεύθυνση,ενώ ο Ευθύμης ακούγεται νεότερος από ποτέ και με φωνή που θα σας εκπλήξει με την εξέλιξή της (η σαρκαστικότητα πάντως με την οποία προφέρει συγκεκριμένους στίχους είναι ακόμα εκεί,οπότε μην φοβάστε).
Περάσαμε πολύ όμορφα,γνωρίζοντας τα παιδιά καλύτερα,συναντώντας έναν άνθρωπο από ξένη χώρα με μυαλό που στροφάρει πέρα από τα Ελληνικά δεδομένα (καλό είναι να το παραδεχόμαστε όταν το βλέπουμε,δε θα μας πέσει η περηφάνεια),ο οποίος πιστεύει στο συγκρότημα και όπως τον είδα να αντιδράει,είναι το ανεπίσημο τέταρτο μέλος τους.Έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι βγάζουν ακριβώς τον ήχο που θέλουν (πολλοί το προσπαθούν,λίγοι το καταφέρνουν) και ότι ήδη έχουν αλλάξει κάποια πράγματα στα κομμάτια με προτροπή του Σουηδού.
Τελειώνοντας τα κομμάτια,σχηματίστηκαν πηγαδάκια όπου μιλήσαμε για θέματα της καθημερινότητας που καίνε με ταύτιση απόψεων,για δίσκους που έχουν βγεί ή συναυλίες που έρχονται σύντομα,μάθαμε άδυτα από ποδοσφαιρικές ιστορίες και θυμηθήκαμε ωραία χρόνια που τα πράγματα στο μέταλ χώρο ήταν πιό αγνά μεν,αλλά έπρεπε να δουλεύεις και να μην επαναπαύεσαι.Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για πλήρη προακρόαση κάπου μέσα στο καλοκαίρι και φύγαμε όλοι με τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Οι The Slayerking κατά τα φαινόμενα έχουν ένα δίσκο ανώτερο από τον 1ο τους και αν οι υπόλοιπες συνθέσεις είναι στο ίδιο μοτίβο,θα έχουμε βγάλει πρόωρο λαβράκι,αν όμως ότι δεν ακούσαμε είναι ακόμα ανώτερο όπως τεχνηέντως αφήθηκε να εννοηθεί,τότε ετοιμαστείτε για άλμπουμ βγαλμένο από τα πιό τρελλά μας όνειρα.Σημαντικότερο όλων πάντως,αυτό που έμεινε στο τέλος:Συγκρότημα και παραγωγός είναι οικογένεια και όταν το κλίμα είναι τέτοιο,η συνταγή είναι επιτυχημένη και δεν χαλάει ΠΟΤΕ!
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Φώτο: Στέλιος Παλαμιδάς
Comments
