To Adore ήταν ένας πολύ δύσκολος δίσκος για τους Smashing Pumpkins, είχαν φτάσει βλέπετε στην κορυφή με το κολοσσιαίο Mellon Collie και από την κορυφή δεν έχει κ πολλές διαδρομές ή επιλογές, παρά μόνο να διατηρηθείς για όσο μπορείς εκεί. Τα δράματα είχαν πλήξει ήδη το στρατόπεδο με θανάτους, αποχωρήσεις, χωρισμούς ασθένειες οικογενειακών προσώπων και όλο αυτό αποτυπώθηκε στον ψυχισμό και στην goth αισθητική του εξώφυλλου αλλά και των συνθέσεων. Το 1998 σηματοδοτεί και την πρώτη κάμψη, κάθοδο για την συνθετική μαεστρία του συγκροτήματος μιας και χωρίς να απογοητεύσουν δεν ήταν και αυτό που περιμέναμε, το Adore με ένα πολύ ωραίο ομώνυμο single και κάποιες όχι και τόσο σοφές επιλογές υστερούσε εμφανώς έναντι των προκατόχων του κυρίως στην ενέργεια που έβγαζε η μουσική και στην μεγάλη απώλεια του Jimmy Chamberlain. Oι δηλώσεις του Corgan πως ο δίσκος θα εκτιμηθεί ως τέχνη τα επόμενα πέντε χρόνια μιας και είναι μπροστά από την εποχή του δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στις πωλήσεις…αλλά και στις απόψεις των οπαδών.
Τα πραγματικά συγκλονιστικά τραγούδια είναι τα Daphne Descents και Tear που με τον επικολυρικό τους χαραχτήρα θα μπορούσαν να έχουν θέση σε κάθε best of του συγκροτήματος. Ο δίσκος βέβαια δεν έμενε ολόκληρος αλλά δημιουργεί αναμνήσεις αν βρισκόσουν σε μετ’ εφηβική τροχιά και αν ζούσες τους πρώτους σου γερούς έρωτες...
Το Adore είναι η πρώτη μεγάλη νύχτα…για τα μέλη τους συγκροτήματος και τις ψυχές τους, έχω την εντύπωση πως από τότε δεν συνήλθαν ποτέ…το όνειρο στο οποίο έπεσαν ήταν σκοτεινό και βαθύ..αν ψάχνετε κάποιον δίσκο που μοιάζει πολύ στο όραμα που είχε τότε ο Corgan προτιμήστε το Βloodflowers των Cure. Είχε όλα όσα έλειπαν από το Adore και προκάλεσε θαυμασμό σε όλους μας…
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Τσάνταλης
Comments
