Το ιστορικό συγκρότημα από το Chicago, που πρωτοστάτησε στην alternative rock επανάσταση των 90’s έμεινε δικαιωματικά στην ιστορία για εμβληματικές κυκλοφορίες της χρυσής εποχής του, όπως τα “Siamese Dream” (1993) και “Mellon Collie And The Infinite Sadness” (1995). Τη νέα χιλιετία, αποχωρήσεις μελών και η πρόσκαιρη διάλυση τους έφεραν το συγκρότημα σε προσωρινή κρίση, με πολλά ups & downs.
Το 2018 συνέβη αυτό που όλοι οι αφοσιωμένοι ακροατές τους εύχονταν: τα τρία original μέλη του συγκροτήματος άφησαν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους, φέρνοντας έτσι τους James Iha και Jimmy Chamberlin ξανά στις τάξεις της μπάντας. Με τον ηγέτη Billy Corgan σταθερά στο τιμόνι, οδήγησαν τους The Smashing Pumpkins στη νέα δεκαετία με τρεις εκπληκτικές κυκλοφορίες, που τους τοποθέτησαν ξανά στο προσκήνιο και άφησαν παρακαταθήκη μερικές ακόμα κορυφαίες συνθέσεις.
“Solara”
Το κομμάτι που ξανασύστησε την original τριάδα του συγκροτήματος μετά από 18 χρόνια αξίζει ειδική μνεία όχι μόνο για αυτόν το λόγο, αλλά και γιατί πρόκειται για μια σύνθεση πρώτης γραμμής, που παρουσιάζει ξανά το συγκρότημα να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: εκκωφαντικές κιθάρες, σφιχτό rhythm section και τα πάντα ευφυή γεμίσματα του Jimmy Chamberlin στα τύμπανα, που κάνουν το συγκεκριμένο κομμάτι ξεχωριστό. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωταρχική μορφή του “Solara” προυπήρχε του reunion και είχε μπει στο ράφι. Μόλις ο Corgan ξεκίνησε να το δουλεύει με τους Ιha και Chamberlin, έγινε το level up στο πρώτο σύγχρονο classic τους.
“Birch Grove”
Με το “Cyr” του 2020 οι The Smashing Pumpkins επιχειρούν να γράψουν ένα πιο σύγχρονο άλμπουμ και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι βουτηγμένο σε σκοτεινούς synth ήχους και εκπέμπει ενδοσκοπική ατμόσφαιρα. Το “Birch Grove” είναι μια εξαιρετική στιγμή του, με την υπνωτική του αύρα και τον σταθερό mid tempo ρυθμό του να παρασύρουν τον ακροατή, σε ένα απολύτως ηθελημένο tribute στον Giorgio Moroder.
“Βeguiled”
Το 2022 και 2023 το συγκρότημα κυκλοφορεί τον πιο φιλόδοξο και παράλληλα τον πιο πολυσυλλεκτικό δίσκο της καριέρας του: το τριπλό (τετραπλό αν υπολογίσουμε και το “Zodeon At Crystal Hall”) “Atum: A Rock Opera In Three Acts”, το οποίο επιχειρεί να συνεχίσει το concept των “Mellon Collie And The Infinite Sadness” και “Machina/The Machines Of God”. Εδώ, το σχήμα κινείται σε αρκετές διαφορετικές κατευθύνσεις θυμίζοντας τόσο τον κλασικό, όσο και τον πιο σύγχρονο ήχο του, ενώ τεστάρει παράλληλα και κάποιους νεωτερισμούς.
Στο “Βeguiled” ο Cοrgan αναλαμβάνει το ρόλο του Authoritarian της ιστορίας, προπαγανδίζοντας το αυταρχικό του αφήγημα στους υπηκόους και ακούγεται εξαιρετικά πειστικός στο ρόλο του.
Μουσικά, είναι σχετικά αργοί, αλλά διαολεμένα groovy, στο μοναδικό ίσως κομμάτι του δίσκου, που δεν εξελίχθηκε σε κάτι παρασάγγας διαφορετικό από την αρχική του μορφή. Αν κάτι δουλεύει τόσο καλά εξαρχής, γιατί να το αλλάξεις;
“Spellbinding”
Σε ακόμα μια στιγμή του “Atum: A Rock Opera In Three Acts”, που ξεχωρίζει για τον φουτουριστικό synth ήχο της, τον επιδημικό ρυθμό των τυμπάνων του Chamberlin, που σε στέλνει κατευθείαν σε κάποια νοητή πίστα για χορό και τις κιθάρες του Ιha στο ρεφρέν να δίνουν αυτό το αναγκαίο extra kick, οι The Smashing Pumpkins αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι είναι απολύτως απαραίτητοι για τη μουσική του σήμερα.
Υπενθυμίζουμε ότι οι The Smashing Pumpkins θα εμφανιστούν μαζί με τον Tom Morello την Τρίτη 16 Ιουλίου στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας στο Φάληρο.
Comments
