Σε ένα Σάββατο με άπειρες επιλογές στο συναυλιακό μέτωπο, εμείς επιλέξαμε συνειδητά να αγκαλιάσουμε τη θηλυκή πλευρά του εαυτού μας και να κατέβουμε τα σκαλιά του An για να παρακολουθήσουμε το τρίο των Αμερικανών Sonja, παρέα με τους “δικούς μας” Saturday Night Satan.
Οι τελευταίοι επέλεξαν να μας βάλουν σταδιακά στο κλίμα της βραδιάς με τα πιο mid tempo “Lurking In The Shadows” και “Rule With Fire”, πριν πατήσουν το γκάζι με το “All Things Black” και η εμφάνιση τους πάρει για τα καλά τα πάνω της. Πλέον έχουμε ένα πολύ γεμάτο συναυλιακό δείγμα από τους Saturday Night Satan και οι περισσότεροι ξέρουμε τι να περιμένουμε από αυτούς στη σκηνή: Καλοπαιγμένο και εμπνευσμένο heavy metal, που αγκαλιάζει θερμά τις απαρχές του ήχου, χωρίς φυσικά να ξεχνά ότι έχουμε 2024.
Κάθε φορά εμφανίζονται ακόμα πιο δεμένοι και μετά την προσθήκη keyboards έχουν κάνει ένα μικρό level up στον ήχο τους, που τους επιτρέπει να μεταφέρουν ακόμα πιο πειστικά την occult ατμόσφαιρα του ντεμπούτου τους σε ζωντανό περιβάλλον. Χωρίς πολύ “μπλα μπλα”, αλλά με μπόλικη ουσία, σε 40 λεπτά χώρεσαν και τα εννιά κομμάτια του “All Things Black”, τελειώνοντας επιτυχημένα τη δουλειά, με τον συνήθη ύποπτο “Devil In Disguise”.
Με ένταση εκκωφαντική και τα φωνητικά κάπως χαμηλά στη μίξη μας υποδέχθηκαν οι Sonja, ανοίγοντας με το προφανές “When The Candle Burns Low”. Η μπάντα βγάζει άφθονη ενέργεια στη σκηνή, δείχνοντας να έχει υιοθετήσει ένα σωρό heavy metal κλισέ και να αρέσκεται φουλ στην -καλώς εννοούμενη- πόζα. Αν συνδυάσει κανείς τα παραπάνω και με τις τολμηρές ενδυματολογικές επιλογές τους (μαγκιά τους, αφού τις υποστηρίζουν), διαισθάνεται κι ένα υφέρπον αυτοσαρκαστικό στοιχείο, που ναι μεν έρχεται σε ευθεία αντίστιξη με την αυθάδεια τους, αλλά -αν με ρωτάτε- τέτοιες αντιφάσεις είναι που τροφοδοτούν το μοναδικό χαρακτήρα τους.
Το παραπάνω σαφώς υπεισέρχεται και στο καθαρά μουσικό. Από τη μία βρήκα τον εαυτό μου να απολαμβάνει την ορμητικότητα της καθαρά heavy metal πλευράς τους και από την άλλη ήθελα να ξεβιδωθώ στο χορό στα post punk σημεία, που δεν είναι και λίγα εδώ που τα λέμε.
Κι αφού είχαμε ακούσει μετά ευχαρίστησης σχεδόν όλο το “Loud Arriver” -με την ένταση των φωνητικών της Μelissa Moore να έχει έρθει στο μεταξύ στα ίσα της- το μενού είχε και γλυκό, με διασκευές σε δύο ανυπέρβλητους πυλώνες του heavy metal οικοδομήματος: “Deja-Vu” των Ιron Maiden & “Βridge Of Death” των Μanowar ολοκλήρωσαν τη βραδιά σε ξεδιάντροπο old school metal κλίμα, με σφοδρό headbanging, γροθιές υψωμένες στον αέρα, και έντονα sing alongs. Νωρίτερα είχαν μπολιάσει επιτυχημένα στο set τους και το “Devil’s Plaything” των Danzig, κλείνοντας έτσι μια γεμάτη τριάδα διασκευών, που ξεσήκωσε το κοινό.
Ξέρω τι σκέφτεστε όσοι είχατε βρεθεί και στην παρθενική τους εμφάνιση στο Up The Hammers: “Μα, τα ίδια δεν έπαιξαν και τότε”; Η απάντηση είναι σε μεγάλο βαθμό “Ναι”. Το περασμένο Σάββατο βεβαίως ακούσαμε και το πρόσφατο -όσο και εξαιρετικό θα συμπληρώσω- single τους “Discretion For The Generous”, όπως και το “Deja-Vu” που προαναφέραμε.
Κατά τ’άλλα, ένα déjà-vu όντως το πάθαμε, αλλά από τη στιγμή που το σχήμα δεν έχει κάποια καινούρια κυκλοφορία εκεί έξω, θα βολευτούμε μια χαρά με αυτή την εφ’ όλης της ύλης επανάληψη, που ζήσαμε το περασμένο Σάββατο. To αγνό heavy metal πνεύμα και η goth ατμόσφαιρα συναντήθηκαν στη σκηνή του An, παράγοντας ένα ασυνήθιστο, αλλά πλήρως εθιστικό μίγμα, που ξεσήκωσε το μικρό μεν, εκδηλωτικό δε κοινό, που παρακολούθησε την εμφάνιση τους.
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα - D.Koenka Photography
Comments
