Το βράδυ της 11ης Αυγούστου 2007, η Sophie Lancaster και το αγόρι της, Robert Maltby, περπατούσαν στο Stubbylee Park του Bacup στο Lancashire, όταν δέχτηκαν μια βάναυση επίθεση από αγνώστους. Ο Robert στάθηκε τυχερός και συνήλθε από το κώμα στο οποίο είχε πέσει μια βδομάδα αργότερα. Δυστυχώς, το ίδιο δεν μπορεί να λεχθεί και για την Sophie.
Ποιο ήταν το αμάρτημα τους; Έχοντας μαλλιά ράστα, πολλά piercing και φορώντας σκουρόχρωμα ρούχα, το ζευγάρι «επιλέχθηκε [για την επίθεση], όχι για κάτι που έκαναν ή είπαν, αλλά λόγω της ενδυμασίας τους», όπως είχε δηλώσει τότε ο εισαγγελέας του Lancashire.
Η επίθεση εκείνη και η ατυχής της έκβαση σόκαρε την κοινή γνώμη, όχι όμως όσους ήταν σαν την Sophie και τον Robert.
Μεγαλώνοντας στο March του Cambridgeshire, ο Nathan Slack θυμάται ότι «τυχαία άτομα στο δρόμο με είχαν αποκαλέσει φρικιό, gay και τραβεστί – μεταξύ άλλων». Την ίδια περίοδο με τη δολοφονία της Sophie, ο Nathan αναφέρει ότι «μου πέταγαν αντικείμενα μέσα από αμάξια, βανδάλισαν το αυτοκίνητο μου αφού είχαν απειλήσει να με δείρουν και με έφτυσαν σε δημόσιο χώρο».
Ο Robert Shread δε στάθηκε το ίδιο ‘τυχερός’. Στα 18 του, καθώς έφευγε από ένα κλαμπάκι στο Portsmouth, τον πλησίασαν κάποιοι τύποι με την πρόφαση ότι ήθελαν να ρωτήσουν την ώρα. «Οι τύποι με έριξαν κάτω και με κλωτσούσαν στο κεφάλι μέχρις ότου λιποθύμησα».
Όταν συνήλθε δυο μέρες αργότερα, ο Shread δεν μπορούσε να θυμηθεί τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς. Ακόμη χειρότερα, είχε χάσει κάθε ανάμνηση του τελευταίου ενάμισι χρόνου. «Με άλλαξε εντελώς», αναφέρει. «Ήμουν περισσότερο εξωστρεφής. Σε εκείνη [τη βραδιά] οφείλεται η αγχώδης διαταραχή από την οποία πάσχω σήμερα».
«Το να βγαίνω έξω με τρομοκρατεί και αυτό από μόνο του με αναστατώνει. Έχω ακόμα την εντύπωση ότι κάποιος άγνωστος θα μου επιτεθεί χωρίς λόγο».
Υπάρχουν, όμως, και νέα παιδιά που επιλέγουν μια πιο γκοθ εμφάνιση τα βιώματα των οποίων δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός αναφορικά με την εξωτερική εμφάνιση κάποιου.
Η 16χρονη Hannah Foxton αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. «Κάποια κορίτσια άρχισαν να με βρίζουν και να μου φωνάζουν. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα και προσπάθησαν να με σπρώξουν μέσα στον αυτοκινητόδρομο. Απλά ξέσπασα σε κλάμματα». Εν τέλει, η οικογένεια της Hannah μετακόμισε στο Nottingham, όπου εκείνη θα μπορούσε να ζει πιο άνετα. Ωστόσο, «ναι, ακόμα με κοιτούν περίεργα και μου φωνάζουν ‘Σατανά’ αλλά δέχομαι επίσης και κομπλιμέντα».
Παρά το γεγονός ότι κατοικεί σε μια πόλη με μεγάλη μουσική ιστορία, ο 19χρονος Luke Daley υπήρξε κι εκείνος θύμα επίθεσης. Ενώ βρισκόταν σε ένα εμπορικό κέντρο, δέχτηκε μια γροθιά στο στομάχι, όμως εκείνος και η κοπέλα του πρόλαβαν να ξεφύγουν.
«Ξέρω έναν τύπο που ντύνεται λίγο γκοθ και λίγο γκλαμ που κατέληξε στην εντατική. Του άνοιξαν το κεφάλι με έναν λοστό αφότου τον είχαν δείρει πέντε άλλοι τύποι εξαιτίας αυτών που φορούσε».
«Αυτό που συνέβη στην Sophie δεν μου είναι ξένο. Είναι μόνο κάπου στα 20 με 30 μίλια πιο πέρα. Έχω συνηθίσει στην ιδέα ελαφρώς μόνο επειδή αν το αφήσω να με επηρεάσει, δε θα μπορούσα να ξαναβγώ από το σπίτι. Δεν πρόκειται, όμως, να φυλακίσω τον εαυτό μου».
Η μητέρα της Sophie, η Sylvia, γνωρίζει όσα έχει περάσει η κοινότητα. Άλλωστε, πριν την θανατηφόρο επίθεση, η Sophie είχε υπάρξει θύμα επίθεσης άλλες τρεις φορές.
«Όταν περπατούσαμε έξω με την Sophie, άκουγα τα σχόλια των ανθρώπων», δήλωσε. «Τους άκουγα να λένε ‘κοίτα πώς είναι’ ή ‘με τι μοιάζει’.
«Θυμάμαι μια φορά σ’ ένα μαγαζί που πήγαμε το βλέμμα που της έριξαν. Αφού της μίλησαν για πέντε περίπου λεπτά, εκείνο εξαφανίστηκε καθώς συνειδητοποιούσαν ότι στην πραγματικότητα ήταν πολύ γλυκούλα. Ήταν, όμως, αστείο να το παρατηρείς.
«Ανέκαθεν σκεφτόμουν: πώς τολμάς να κρίνεις κάποιον από την εμφάνιση του;»
Στη μνήμη της κόρης της, η Sylvia ίδρυσε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, το The Sophie Lancaster Foundation. Στόχος του είναι η εξάλειψη των προκαταλήψεων και των περιστατικών βίας που βιώνουν πολλοί γκοθ νέοι. Μάλιστα, η μητέρα της Sophie επισκέπτεται σχολεία όπου κάνεις ομιλίες για τους νέους σχετικά με τις επιλογές του και πώς αυτές τους επηρεάζουν.
«Οι νέοι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι και μερικές φορές τους δαιμονοποιούμε. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τους μιλάμε καταλλήλως».
Στη 10η επέτειο από το θάνατο της Sophie, 15000 άνθρωποι – συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας της – μαζεύτηκαν στο Derbyshire για το Bloodstock Open Air, ένα φεστιβάλ που στηρίζει τους ‘εναλλακτικούς’ ήδη από τη δημιουργία του το 2005. Μάλιστα, οι διοργανωτές συνεργάζονται στενά με την οικογένεια της ατυχούς κοπέλας, δίνοντας και το όνομα της σε μια από τις σκηνές του φεστιβάλ.
«Είναι σημαντικό για μας η επίγνωση να είναι μόνιμη», δηλώνει η Vicky Hungerford, μια εκ των διοργανωτών. «Ακόμα συμβαίνει στην κοινότητα μας. Αντιμετωπίζουν βία στους δρόμους, και το μαθαίνουμε από τους οπαδούς μας. Είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούμε ποτέ να σταματήσουμε να μιλάμε και θα βεβαιωθούμε ότι η Sophie δε θα ξεχαστεί ποτέ».
Πηγή: BBC
Comments
