Σαββάτο 18 Μαρτίου είχαμε ραντεβού με την ιστορία στο συναυλιακό Ναό της Αθήνας για να προσκυνήσουμε τις πρώτες εγχώριες metal θρησκείες : Northwind & Spitfire ή αν θέλετε Spitfire & Northwind … τα δύο θρυλικά ελληνικά group με κοινό παρελθόν, κοινό παρόν και κοινό μέλλον. Προπάτορες του ελληνικού rock/metal, οι οποίοι μετά από πολλές «μάχες» με τα παράδοξα της εποχής τους, αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους και δηλώνουν ζωντανοί στο σήμερα, ανανεωμένοι και με κινητήριο δύναμη τη στήριξη του κόσμου που τους έζησε στην εποχή που δημιουργήθηκαν κρατώντας τη φλόγα τους ζωντανή μες στις δεκαετίες που πέρασαν, για να τη μεταδώσει στις μελλοντικές γενιές ως άλλος … Προμηθέας.
Λίγο μετά τις 21:00 και αφού προβλήθηκαν στην οθόνη ως εισαγωγή ιστορικές φωτογραφίες από την πορεία τους ως σήμερα, οι Spitfire ανέβηκαν πρώτοι στο σανίδι του Temple ως άτυποι οικοδεσπότες (λόγω έδρας) ξεκινώντας με το Danger In The World βάζοντάς μας σε «πολεμικό» mode. Αμέσως μετά, βουτιά στο παρελθόν τους με το Evil Thoughts Around να ξεσηκώνει άπαντες και στα καπάκια επιστροφή στο παρόν με το Denial To Fall απ’ τον ομότιτλο πρόσφατο album τους, που κρίνοντας από τις αντιδράσεις και στα υπόλοιπα κομμάτια που ακούστηκαν από αυτό, έχει κατακτήσει ήδη τις καρδιές του κόσμου. Καθόλου τυχαίος ο τίτλος του άλλωστε - statement που δηλώνει πως οι Spitfire στέκουν όρθιοι και δυνατοί!
Το set των Spitfire περιελάμβανε τραγούδια από όλες τις περιόδους της δισκογραφίας τους ισάξια μοιρασμένα, με highlight στα μισά της βραδιάς το Lady Of The Night αφιερωμένο στον εκλιπών πρώτο τραγουδιστή τους Ντίνο Κωστάκη …
Ο μοναδικός πλέον βετεράνος του group – ο βράχος Ηλίας Λογγινίδης, κράτησε γερά το τιμόνι του καταδιωκτικού Spitfire, με έτερους συνοδοιπόρους τους Νίκο Μιχαλακάκο στο μπάσο και Πάνο Χατζηιωαννίδη στην κιθάρα, αλλά και τον «κρυμμένο» στο βάθoς και μες στους καπνούς Νίκο Αδαμούδα που έκανε ηχηρή την παρουσία του με το καταιγιστικό drumming του. Η χαρακτηριστική φωνή του Τάσου Κροκόδειλου «έσκισε τους αιθέρες» και σαν σύνολο το κουϊντέτο των ανανεωμένων Spitfire απέδειξαν και από σκηνής ότι έχουν περάσει σε νέα εποχή που μπορεί όλα να μοιάζουν πιο προσιτά και εύκολα αλλά δε της λείπουν οι «μάχες», τις οποίες δείχνουν ετοιμοπόλεμοι να τις κερδίσουν. Η φανέλα ίδρωσε από πιστούς Streetfighters και μη, και κατά την ταπεινή μου γνώμη δε χορτάσαμε με τα 60’-70’περίπου λεπτά εμφάνισης …
Λίγο πριν τις 22:30 οι Northwind ανέβηκαν λιτοί και απέριττοι στη σκηνή και χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουμε … φυσάει ένας Βαρδάρης που τα πήρε και τα σήκωσε όλα στο πέρασμά του!
Δεν ήξερα τι να περιμένω από την εμφάνιση των Northwind καθώς ήταν η πρώτη φορά που τους παρακολουθούσα ζωντανά, αυτό που βίωσα ήταν ομολογώ μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη και σε αυτό οφείλεται ίσως και η εντελώς διαφορετική αισθητική της ζωντανής απόδοσης των τραγουδιών του group, από το Northcomin’, το Mythology και το πιο πρόσφατο History, όπου και καταλαβαίνεις γιατί αυτό το group έχει χτίσει τέτοιο μύθο! Στο συνολικό εκπληκτικό αποτέλεσμα μέτρησε σε μεγάλο βαθμό οπωσδήποτε η ερμηνεία του αεικίνητου τραγουδιστή τους Δημοσθένη Ντόβα! Επικοινωνιακός, ευδιάθετος και με το απαραίτητο σέβας στους τρεις βετεράνους Κώστα Παπαδόπουλο – Παπαδημητρίου στην κιθάρα, Θόδωρο Δουλάμη στο μπάσο και Θανάση Τσιμούδη στα drums, κατάφερε να αποτυπώσει και να απογειώσει με την ιδιαίτερα θεατρική σκηνική παρουσία του αρκετά από τα κλασσικά πλέον κομμάτια του group που είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και φυσικά τα πιο καινούργια. Η τύχη και οι περιστάσεις δεν τους βοήθησαν να σαρώσουν τις σκηνές τότε που δημιουργήθηκαν, αλλά πλέον δείχνουν να έχουν την διάθεση να κερδίσουν το χαμένο χρόνο!
Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω ορισμένες στιγμές από την εμφάνιση των Northwind, θα ήταν το αειθαλές ξεσηκωτικό Red Justine, το Kick The World που ακολούθησε… η ψυχεδελική αλα Robert Plant απόδοση του The Dog, το σπιντάτο Sisyphus Stop και το King Alexander The Third, που μαζί με το κλασικό Prometheus The Man ολοκλήρωσαν το set σε ένα θριαμβευτικό encore.
Επίσης, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην από κοινού σύμπραξη των δύο τραγουδιστών Τάσου Κροκόδειλου και Δήμου Ντόβα στο Iole αφιερωμένο στη μνήμη του Τζίμη Σελαλμαζίδη των Sarissa, οι ερμηνείες των οποίων συγκίνησαν και ανατρίχιασαν σε συνδυασμό με τα ατμοσφαιρικά solos του Κώστα Παπαδόπουλου – Παπαδημητρίου σε κιθάρα αλλά και των πλήκτρων του Πάνου Jx-F, η προσθήκη των οποίων δίνει μια άλλη διάσταση στην όλη εμπειρία.
Victory! Το ραντεβού μας με την ιστορία τέλειωσε με τις καλύτερες των αναμνήσεων και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε την χαρά να βιώσουμε ξανά τέτοιες εμπειρίες σε μεγαλύτερες σκηνές! Όσο κι αν ευχαριστήθηκα την εμφάνιση των Spitfire, θα τολμήσω να πω ότι επισκιάστηκε από αυτή των Northwind - που άξια ήταν headliners. Πιστεύω όμως ότι στη ρεβανς οι Spitfire θα ανέβουν στο βορρά με πιο άγριες διαθέσεις! Ετοιμαστείτε για πολύ σπουδαία πράγματα!
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
*Ευχαριστώ πολύ για τις φωτογραφίες τον Παναγιώτη Παπανδρεόπουλο.
Comments
