ΕΡΕΥΝΑ: Η heavy metal κουλτούρα είναι ανοιχτή σε όλους & χαρακτηρίζεται από πρότυπα καλής συμπεριφοράς & κανόνες συμπεριφοράς!

Παρά το ότι η τρελή και χαοτική συμπεριφορά θεωρείται ίδιον της, η heavy metal κουλτούρα είναι ανοιχτή σε όλους και χαρακτηρίζεται από πρότυπα καλής συμπεριφοράς και κανόνες συμπεριφοράς, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του UCL (University College London). Έχοντας περάσει χρόνια στο δρόμο, περιοδεύοντας μαζί με διάφορα συγκροτήματα από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η υποψήφια διδάκτωρ Ανθρωπολογίας του UCL, Lindsay Bishop, κατέληξε στο ότι η παγκόσμια heavy metal κοινότητα είναι πολυσύνθετη και περιλαμβάνει πολλές γενιές, με τους γηραιότερους να μεταδίδουν τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, όπως η συμπεριφορά εντός των mosh pit, στους νεώτερους.

 

Η Bishop, της οποίας η μελέτη είναι η πρώτη εθνογραφία τέτοιου είδους που εστιάζει στη σημασία των heavy metal συναυλιών από την οπτική και του κοινού και των μουσικών, προσέγγισε τη heavy metal από μια αυστηρά ανθρωπολογική σκοπιά. Διεξήγαγε εκτενείς συνεντεύξεις και κατέγραψε συγκροτήματα όπως οι Fear Factory, 3Teeth, Mortiis, Pig και Combichrist. Παράλληλα, πλάνα αρχείου που μαγνητοσκοπήθηκαν κατά την περιοδεία με τον industrial καλλιτέχνη Jayce Lewis μόλις δημοσιοποιήθηκαν στο βίντεο για το νέο του single, που κυκλοφόρησε μέσω της Universal Music.

 

Η μελέτη όχι μόνο διέψευσε την κλασική θεώρηση ότι οι metal οπαδοί είναι «οργισμένα αγόρια στην εφηβεία» αλλά αναφέρει ότι η heavy metal είναι ανοιχτή σ’ όλες τις κουλτούρες, μ’ ένα πλούσιο και πολυποίκιλο κοινό – συμπεριλαμβανομένων γυναικών και μεγαλυτέρων σε ηλικία ενηλίκων – που αποδέχεται μια μεγάλη γκάμα θρησκειών, φυλετικών προσανατολισμών και πολιτικών πεποιθήσεων.

 

Το αποκορύφωμα της εν λόγω έρευνας μέλλει να είναι ένα ντοκιμαντέρ, που θα είναι διαθέσιμο μέσω της ιστοσελίδας της Bishop, καθώς και ένα βιβλίο όπου θα εξετάζονται οι δυνατότητες των συναυλιών να σχηματίσουν metal κοινότητες που έχουν διαρκέσει αρκετές γενιές και πλέον παρατηρούνται παντού ανά τον κόσμο. Ακολουθούν μερικοί από τους τίτλους.

 

 

Κανόνες των Mosh Pit

 

Η έρευνα συμπέρανε ότι οι μεγαλύτερες γενιές metal οπαδών ‘κληροδοτούν’ τους κανόνες συμπεριφοράς εντός των mosh pit και συμπεριφοράς στους νεοφερμένους και τις νεώτερες γενιές, διασφαλίζοντας ένα περιβάλλον «ελεγχόμενου χάους». Αυτό συμπεριλαμβάνει την σαφή κατανόηση ότι το mosh pit είναι εκούσιο, ότι θα πρέπει να βοηθούνται εκείνοι που θα πέσουν να σηκωθούν άμεσα και ότι, αν κάποιος/κάποια τραυματιστεί, θα μεταφερθεί στο μπαρ από εκείνον/εκείνη που είναι υπεύθυνος/υπεύθυνη.

 

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα δήλωσαν τα εξής::

«Όταν κάποιος πέσει κάτω, τον βοηθάς να σηκωθεί κατευθείαν: ‘Είσαι καλά, φίλε; Είναι εντάξει όλα σου τα piercing;’. Αυτό, όμως, είναι η metal. Είναι σα να είσαι σε μια τεράστια λέσχη και δεν γνωρίζεις απαραιτήτως τα ονόματα ολονών αλλά σέβεται ο ένας τον άλλον». – Ανώνυμος A

«Υπάρχει ένα είδος… όχι τόσο αλυσίδας, αλλά καθοδήγησης, αν θέλετε, ένα είδος κώδικα καλής συμπεριφοράς. Θα ‘λεγα ότι είναι άγραφος». – Ανώνυμος B

 

Η Bishop αναφέρει ότι «τα mosh pit, το crowd surfing, τα circle pit, κατά μια γενική έννοια, είναι η επιτομή της metal κοινότητας. Οι παλαιότεροι διδάσκουν τους κανόνες συμπεριφοράς εντός mosh pit και οι νεοφερμένοι μαθαίνουν ότι το moshing δεν είναι καυγάς, αλλά ένας τρόπος ν’ απελευθερωθείς από την ένταση και συχνά να δημιουργήσεις ως και μακροχρόνιους δεσμούς με άλλα άτομα».

«Η metal κουλτούρα δεν έχει ιστορικό επιθετικότητας προς την mainstream κουλτούρα, όπως, για παράδειγμα, έχει γνωστή η punk. Στη metal κουλτούρα, η επιθετικότητα απελευθερώνεται μέσω της κάθαρσης εντός του κοινού».

 

 

Συμπεριληψιμότητα

 

Μολονότι η heavy metal κοινότητα θεωρείται συχνά «ένα τελετουργικό ενηλικίωσης για τα έφηβα αγόρια», η Bishop αναφέρει ότι είναι μια «πολυσύνθετη, ανοιχτή σε όλους και παγκόσμια κοινότητα» που πλέον αποτελείται από πολλές γενιές. Η metal κοινότητα, άλλωστε, έχει εξελιχθεί αρκετά από τη δημιουργία της τη δεκαετία του ’60. Σήμερα, οι γυναίκες αποτελούν το ένα τρίτο του κοινού σε συναυλίες και πολλοί γηραιότεροι ενήλικες, οικογένειες, άτομα με ειδικές ικανότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα συμμετέχουν ανά τον κόσμο.

 

Ωστόσο, η Bishop εξηγεί ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά περιθώρια αλλαγών ως προς τις αντιλήψεις. «Παρόλο που παρατηρείται σταθερή αύξηση στη συμμετοχή των γυναικών στη metal κοινότητα, υπάρχει ακόμα ένα θέμα αντίληψης που ενδέχεται να δημιουργήσει σε κορίτσια και γυναίκες την εντύπωση ότι δεν απευθύνεται σ’ εκείνες. Τη στιγμή, μάλιστα, που παγκοσμίως οι γυναίκες είναι μέλη της metal κοινότητας, και δη στη Νοτιοαφρικανική χώρα της Μποτσουάνα, υπάρχει η κοινότητα των ‘Botswana Queensπου αντιμάχεται τα φυλετικά στερεότυπα μέσω της metal μουσικής».

 

 

Φιλία & Fandom

 

Είθισται οι μελέτες να εστιάζουν είτε στους μουσικούς που ερμηνεύουν επί σκηνής είτε στο κοινό. Σπανίως, όμως, έχει μελετηθεί η συλλογική εμπειρία μεταξύ των δύο αυτών συμμετεχόντων, πόσο μάλλον από μια δια μέσου των γενεών οπτική.

 

Η metal κοινότητα είναι, πλέον, ευρέως διαδεδομένη και, βιώνοντας την ψηφιακή επανάσταση, τα συγκροτήματα έχουν εξελιχθεί στην προσέγγιση τους όσον αφορά στην παραγωγή μουσικής. Περισσότερη έμφαση δίνεται στις περιοδείες και στην επικοινωνία με το κοινό περισσότερο από ποτέ πριν. Χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι παρευρισκόμενοι στις συναυλίες και οι ερμηνευτές σχηματίζουν, πλέον, μακροχρόνιους φιλικούς δεσμούς.

 

Η σχέση μεταξύ κοινού και ερμηνευτή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της metal κοινότητας, και υπάρχει ένα πλήθος τελετουργικών που δείχνουν αυτό τον αμφίδρομο διάλογο, όπως η σωματική επαφή με το κοινό, οι ερμηνευτές που καθοδηγούν το κοινό που τραγουδά, η ρίψη των drumsticks και άλλων συνέργων εκτός σκηνής, καθώς και τα T-shirt και άλλα δώρα από το κοινό προς τους ερμηνευτές. Κατά κάποιο τρόπο, η σχέση αυτή είναι απόρροια της μουσικής βιομηχανίας και των μειωμένων πωλήσεων, εξαιτίας των οποίων τα συγκροτήματα βασίζονται ολοένα και περισσότερο στις περιοδείες για το εισόδημα τους.

 

Η Bishop σχολιάζει ότι «οι περιοδείες είναι υψίστης σημασίας για την επιβίωση ενός metal συγκροτήματος, και αυτή [η επιβίωση] εξαρτάται από τις πωλήσεις εισιτηρίων και εμπορεύματος. Επιπρόσθετα, η χρηματοδότηση από το κοινό είναι στο απόγειο της εντός της κοινότητας και, για πολλούς λόγους, αυτό είναι θετικό, καθώς αφαιρεί τους μεσάζοντες και προσφέρει στο κοινό μια αμεσότερη επικοινωνία με τους μουσικούς.

«Όποιο συγκρότημα μπορέσει ν’ αντέξει στο πέρασμα του χρόνου χαίρει μεγάλου σεβασμού. Θα ήταν πρακτικά αδύνατον να βρει κανείς ένα στημένο συγκρότημα στη metal αφού, εντός αυτής της κοινότητας, για να είναι κανείς επιτυχημένος, είναι απαραίτητο να αφιερώσεις χρόνο, να πειραματιστείς με τον ήχο σου και να κερδίσεις το σεβασμό του κοινού».

 

 

Το είδος με τη μεγαλύτερη συγγένεια με την κλασική μουσική;

 

Στη metal, το είδος παραμένει ενωμένο χάρη στα πολυάριθμα υπο-είδη, συμπεριλαμβανομένων των black metal, power metal, nu-metal, speed metal, doom metal και, πλέον, ακόμα και της Viking metal. Ο τεράστιος αριθμός υπο-ειδών και η σύνθετη συνθετική δομή της μουσικής έχουν οδηγήσει στις υπόνοιες ότι η κλασική και η metal μουσική συγγενεύουν, χωρίς όμως να υπάρχουν ξεκάθαρες αποδείξεις.

 

Η Bishop σχολιάζει ότι «αυτό που όντως γνωρίζουμε είναι σίγουρα υπάρχουν συσχετισμοί με την κλασική. Πολλά heavy metal συγκροτήματα επηρεάζονται από την κλασική μουσική και αρκετοί metal μουσικοί, στους οποίους μίλησα, έχουν σπουδές στην κλασική μουσική. Υπάρχει και η ανάλογη εκτίμηση από το κοινό. Στη Ρωσία, για παράδειγμα, είναι σύνηθες οι γηραιότεροι παρευρισκόμενοι σε metal συναυλίες να κουβαλούν μαζί τους παρτιτούρες στις συναυλίες, όπως ακριβώς θα έκαναν και στην όπερα».

 

Η Bishop ετοιμάζει, επίσης, κι ένα διάγραμμα για την τελική της μελέτη που θα απεικονίζει τις λεπτές διαφορές μεταξύ των διάφορων metal ειδών, που θα περιλαμβάνει από τη ρυθμική πολυπλοκότητα της groove metal, το βαρύ tempo της doom και την ταχύτητα και τις δυσαρμονίες της thrash metal ως και την εξωφρενική επιδεξιότητα της power metal.

 

Η Bishop καταλήγει στο ότι «παρευρέθηκα σε μια metal συναυλία όπου ένα doom συγκρότημα ένα κομμάτι για 50 ολόκληρα λεπτά. Έμοιαζε με μουσική από κηδεία. Ο χώρος ήταν φίσκα από κόσμο και το κοινό παρέμενε καθηλωμένο. Ήταν ένας τοίχος όλο αυτιά». Από πλευράς του, ένας παρευρισκόμενος το περιέγραψε ως «εξαιρετικά χαλαρωτικό, ιδίως επειδή μπορείς να σταθείς εκεί και να αισθανθείς αμυδρά το μέσα σου να πάλλεται».

 

Πηγή: Blabbermouth

 

Comments