Όταν μιλάμε για κάποιες μπάντες που μπορούν να ξεπεράσουν σε live performance τον ίδιο τους τον εαυτό σε σχέση με τα studio album τους, τότε σίγουρα μέσα σ' αυτή την λίστα θα πρέπει να συγκαταλέγονται και οι αγαπημένοι, για το ελληνικό κοινοί, Thievery Corporation!
Το alternative αυτό αέρινο παρεάκι από την Washngton D.C με τους chill-out lounge, dub reggae, bossanova, new-jazz, trip hop με hip hop δυναμικές, ήχους είναι και πάλι εδώ έπειτα από έξι χρόνια (και πολύ άργησαν!) όπου εμφανίστηκαν ως support στους τιτανοτεράστιους της reggae σκηνής UB40.
Είναι απόγευμα Τέταρτης, 10/07 και ο αφόρητος και διαρκής καύσωνας που πλήττει την Θεσσαλονίκη (και όχι μόνο) δείχνει να μη στέκεται εμπόδιο στην έλευση του κόσμου στη Μονή Λαζαριστών.
Την βραδιά ανοίγει η Iota Phi (Ilia Darlin παλιότερα) με έναν ξεχωριστό και εναλλακτικό electronica ήχο που παραπέμπει σε μια μίξη μεταξύ Μassive Αttack και Stereo Nova, αλλά και club-ίσιο bit σε κάποια σημεία. Μέσα από την αμεσότητα και την άποψη στον στίχο της δεν θα διστάσει να περάσει στο κοινό ακατέργαστα και τόσο απλά τους προβληματισμούς της για τον κόσμο, την καταστροφή της φύσης και την αλλοίωση της ίδιας της ανθρωπότητας. Κάποια προβληματάκια στον ήχο κάλυψαν εν μέρει την όμορφη φωνή της καλλιτέχνιδας, που σίγουρα κέρδισε καινούριους fan μετά την χθεσινή της εμφάνιση, αλλά διορθωθήκαν σχετικά γρήγορα.
Το τέλος του opening act αφήνει μια γλυκιά επίγευση στο κοινό που έχει αρχίσει να μαζεύεται όλο και περισσότερο, αναμένοντας να δροσιστεί από την πολλά υποσχόμενη cool & chill εμφάνιση των Thievery Corporation που έχουν "καλομάθει" το ελληνικό κοινό με μεγαλοπρεπείς και χορταστικές εμφανίσεις και μια από αυτές έμελλε να είναι και αυτή...
Το live θα ξεκινήσει με το “Sound The Alarm” σαν "εγερτήριο" της βραδιάς και ακολούθησε το ατμοσφαιρικό “Heaven's Gonna Burn” με την σαγηνευτική φωνή της Laura Vall ( που ενσωματώθηκε στο group στην θέση της Loulou). Ακολουθούν ένα μικρό medley με τον Puma, “Originality” και “Culture Of Fear”, για να έρθει η στιγμή να στρογγυλοκαθίσει ο Eric Ηilton οκλαδόν και με αυτό το αξιοπρόσεκτο μουσικό όργανο ονόματι sitar να μας ταξιδέψει στην Ινδία παίζοντας το “Mandala”, που το διαδέχτηκε αρμονικότατα το “Lebanese Blonde”, με το κοινό πλέον να λικνίζεται από ώρα σε χαλαρούς και καλοκαιρινούς ρυθμούς που απλόχερα χάριζε η μπάντα. Ακολουθεί το πανέμορφο «Αmerimacka» με τον Puma να δίνει ρέστα, το “Letter To The Editor”, “Encounter In Bahia”, “Pueblo Unido”, “Vampires”, “Heart Is A Lonely Hunter” (όπου ο percussionist Frank Orrall θα πάρει το μικρόφωνο να το τραγουδήσει, δίνοντας ένα μικρό one man show επι σκηνής... Πηγαίνοντας πάνω κάτω, σκαρφαλώνοντας στα drums, κουνώντας κάτι λαμπατέρ στον αέρα, δείχνοντας να το ζει πραγματικά! Μόνο σπαθιά δεν κατάπιε..).
Στην συνέχεια είχαμε με το “Air Batucada και έπειτα η μπάντα μας πρόσφερε ένα καθιστικό unplugged show με ένα μουσικό ποτ πουρι που περιλάμβανε τα εξής : “Sleeper Car intro”, “Meu Nego” με την φωνή της Laura, “Roadblock” με τον Raq, “Richest Man In Babylon” με τον Puma, το οποίο κομμάτι αποτελεί και ένα από τα αγαπημένα μου. Σίγουρη ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και άλλη οπτική να το ακούσω unplugged αλλά προσωπικά μου έλειπαν οι τρομπέτες και η κανονική version του τραγουδιού. Αυτό το ακουστικό medley κλείνει με την Laura να τραγουδά το “Para Sempre”. Την όμορφη αυτή βραδιά θα διαδεχτούν το “San San Rock, το “Exilio” που ξεσήκωσε τα πλήθη, το “Fight To Survive”, “Warning Shots” και τέλος το “Sweet Tides”.
Ο κόσμος το απόλαυσε πολύ, αλλά το ίδιο και ο Rob Garza (που, όπως και την προηγούμενη φορά που έπαιξαν στην Θεσσαλονίκη, έτσι και τώρα, ανέφερε το πόσο σημαντική πόλη είναι γι' αυτούς, μιας κι ήταν η πρώτη εκτός Ηνωμένων πολιτειών που έπαιξαν και δεχτήκαν επίσης τόσο ζεστό καλωσόρισμα και αναγνώριση από τους Θεσσαλονικείς) ο Eric Hilton και η παρέα τους που, αν και με αρκετές ελλείψεις τουλάχιστον τριών μελών τους, η μπάντα ανταπεξήλθε στο έπακρο σε άλλο ένα πανέμορφο ethnic ταξίδι.]
Για το RockOverdose,
Στέλιος Κρανάς
Φωτογραφίες: Κατερίνα Μήτικα
Comments
