Δεν αποτελεί μυστικό ότι η σχέση αγάπης μεταξύ των Τindersticks και των εν Ελλάδι οπαδών τους είναι αμφίδρομη. Απεναντίας, οι επισκέψεις τους όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποδείξει ότι στηρίζεται σε γερά θεμέλια, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η ίδια τους η μουσική που αγγίζει την ψυχοσύνθεση του κοινού τους. Μια σχέση που έμελλε να ανανεωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια σειρά από εμφανίσεις που πραγματοποίησαν στα πλαίσια του της τριανταετούς πορείας τους.
Ο κόσμος ήδη είχε πλημμυρίσει τις 9.00 μμ την αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη όπου έλαβε χώρα η παράσταση και πέντε λεπτά αργότερα , το συγκρότημα από τον Νότιγχαμ πήρε την θέση του στην σκηνή μέσα στο μισοσκόταδο. Χωρίς φιοριτούρες και με το κόσμο να τους υποδέχεται ζεστά , οι πρώτες νότες του χαμηλών τόνων "Willow" κατακλύζουν την αίθουσα. Ακολουθούν το "A Night So Still" , το "Medicine" και το "She’s Gone", με τον κόσμο να ζεσταίνεται και να τιμά με χειροκροτήματα στην ανάπαυλα το συγκρότημα που άρχισε και εκείνο να ανεβάζει στροφές.
Το πρώτο μεγάλο χτύπημα έρχεται με το "Sleepy Song", με την τρομπέτα σε πρωταγωνιστικό ρόλο να προμηνύει την καταιγίδα συναισθηματικής σαγήνης που θα ακολουθούσε και εμάς από κάτω να αδημονούμε να γίνουμε μέρος αυτής. Το δυναμικό "Her" μας , δίνει την απαραίτητη σπιρτάδα , ανεβάζει την διάθεση και όσοι παρακολουθούμε να ανταποδίδουμε με ολοένα και δυνατότερο χειροκρότημα.
Τώρα το βασικό σχήμα έχει εμπλουτιστεί με μια ολόκληρη ορχήστρα, κάτι για το οποίο μας είχαν προϊδεάσει. Αυτό για το οποίο δεν μας είχαν προειδοποιήσει είναι για τον πόσο γεμάτος θα ακουγόταν πλέον ο ήχος της μπάντας. "Another Night In" , "City Sickness", "How He Entered" "Trees Fall" , "Pinky in the Daylight" με την σειρά τους μας θύμισαν τους λόγους για τους οποίους σπεύσαμε να παρακολουθήσουμε τους υπέροχους αυτούς μουσικούς, με την μπάντα, την ορχήστρα και με μπροστάρη τον συγκλονιστικό Stuart Staples να μας συγκινούν και να μας συμπαρασύρουν σε μια ονειρική δίνη. Kάπου εκεί έρχεται μια όμορφη διασκευή στο "Johnny Guitar", με την ανατριχιαστική χροιά -ξανά- του Staples να μας κάνει να πέφτουμε στα πατώματα. To ίδιο θα συμβεί και στο μυστηριακά αισθησιακό "Βοth Sides of the Blade", με τον κόσμο να μένει αποσβολωμένος.
To σκηνικό αλλάζει και στην σκηνή εισέρχεται μετ’ επευφημιών η Gina Foster η οποία μαζί με τον Staples ως ντουέτο θα ερμηνεύσουν με μοναδικό τρόπο το "Travelling Light" - από τα πιο όμορφα τραγούδια της δισκογραφίας των Άγγλων - καθώς και το εξαιρετικό "My Oblivion".
Ένα ακόμα highlight κατά την διάρκεια της συναυλίας - και δη για τον γράφοντα- ήταν και η εκτέλεση του "Say Goodbye To The City" καθώς πέραν του ότι αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις της μπάντας, η τρομπέτα άφησε και πάλι το στίγμα της ενώ και οι εναλλαγές έδιναν την εντύπωση ενός κάποιου αυτοσχεδιασμού. Τα καλύτερα μας όμως μας τα αφήνουν για το τέλος . "Show me" και "For the Beauty" διαδέχονται το ένα μετά το άλλο, με το κοινό να ξεσηκώνεται και να ανταποδίδει με ένα χειροκρότημα άνευ προηγουμένου το οποίο κράτησε μέχρι το πρώτο encore.
Το παρατεταμένο χειροκρότημα και οι παραινέσεις του κοινού να ξαναεμφανιστούν επί σκηνής οι Τindersticks μας απέφεραν κομμάτια όπως το ιστορικό "My Sister" , το ευχάριστο "Harmony Around The Table" όπου κοινό και ορχήστρα έδιναν τον ρυθμό με παλαμάκια, και το μεγαλειώδες "Tiny Tears". Και εκεί που πιστεύαμε πως η παράσταση είχε τελειώσει, η δίψα του κόσμου έφερε ένα ακόμα encore. "For Those" λοιπόν και παρότι συμπλήρωσαν δύο ώρες κα δέκα λεπτά καθαρού χρόνου αν ήταν στην ευχέρεια του κοινού ίσως να τους ακούγαμε και άλλες δύο ακόμα.
Η εμφάνιση των Tindersticks στην χώρα μας ήταν αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες που έχουν πραγματοποιήσει στην χώρα μας και η διοργάνωση της στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Πέραν του εκπληκτικού ήχου και του ιδανικού χώρου διεξαγωγής της όπως το Μέγαρο Μουσικής, τα πραγματικά εύσημα πρέπει να δοθούν στο σύνολο των ταλαντούχων μουσικών που μας παρέδωσαν μια μουσική εμπειρία που θα την αναλογιζόμαστε για μέρες, με προεξέχοντα τον Stuart Staples . Και φυσικά στο ώριμο και γεμάτο ενθουσιασμό κοινό.
Για το Rockoverdose,
Ανδρέας Μπαλκάμος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέκος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
