Λίγοι είναι οι μουσικοί που μπορούν να παραβλέψουν τις ταμπέλες και τις κατηγοριοποιήσεις της μουσικής, και ο James Lavelle είναι αποδεδειγμένα ένας από αυτούς. Στα 17 χρόνια πορείας αυτού του project που το γνωρίσαμε τελικά σαν U.N.K.L.E., έχει ακολουθήσει αρκετά και διαφορετικά ρεύματα από hip hop μέχρι electronica και trip rock, έχει πειραματιστεί με διάφορους ήχους και έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες μεγάλου βεληνεκούς από πολλούς χώρους. Για τους φίλους του βρετανικού σχήματος που δεν τους είχαν δει ποτέ από κοντά, το πώς θα μπορούσε να είναι μια live εμφάνισή τους ήταν ένα ενδιαφέρον αίνιγμα.
Το ότι οι UNKLE έχουν πολλούς φίλους στη χώρα μας είναι λίγο πολύ γνωστό. Το αίσθημα αδυναμίας των ίδιων προς το ελληνικό κοινό το μάθαμε σε πρόσφατη συνέντευξη τους. Τα αμοιβαία αισθήματα επιβεβαιώθηκαν το Σάββατο 8/4/2011 με τους μεν να γεμίζουν το χωρο του Principal Club Theatre και να αποθεώνουν την μπάντα, και τους δε να παρουσιάζουν ένα οπτικοακουστικό θέαμα παίζοντας τις μουσικές τους σε δυνατές εκτελέσεις συνδιασμένες με τα γνωστά τους εκπληκτικά visuals, σε ένα «γεμάτο» performance που τα είχε όλα και δύσκολα άφησε κάποιον παραπονεμένο.
Χωρίς την παρουσία κάποιου support group, οι UNKLE εμφανιστήκαν στη σκηνή στις 10.30 και για μιαμιση ώρα αντάμειψαν τον κόσμο ερμηνεύοντας όλες (σχεδόν) τις γνωστές τους επιτυχίες (μας έλειψε μεταξύ άλλων το “Be There”). «Burn My Shadow», «Chemistry»,«Reign», «Restless» και αρκετά ακόμα υπέροχα κομμάτια, εκτελεσμένα σε διάφορα edits με βάση τα όργανα και με πιο live rock χρώμα. O Lavelle και η παρέα του δημιούργησαν από το πρώτο λεπτό ένα κλίμα έντονων και αρκετά «ηλεκτρικών» ρυθμών το οποίο κράτησαν σε όλη τη διάρκεια του κυρίου μέρους, αφήνοντας τους downtempo ήχους τους για το encore. Χαρακτηριστικό της βραδιάς οι συνεχόμενες -χωρίς κενά μεταξύ τους- εκτελέσεις των κομματιών , με το πρώτο φρένο να μπαίνει μισή ώρα μετά το ξεκίνημα!
Το πακέτο συμπλήρωσαν τα εκπληκτικά visuals, με κομμάτια από τα clip τους και απόλυτα ταιριαστό με τη μουσική τους video artwork, στα οποία η μπάντα ανέκαθεν έδινε και συνεχίζει να δίνει ιδιαίτερο βάρος.
Ο James Lavelle απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι αγαπάει και ζει αυτό που κάνει. Είτε πίσω από τις κονσόλες του είτε γαντζωμένος πάνω στο μικρόφωνο, δεν σταμάτησε λεπτό να δείχνει ότι το απολαμβάνει τόσο όσο και το κοινό, φτάνοντας στο αποκορύφωμα όταν στο (ιδανικότερο) κλείσιμο της συναυλίας με το «In A State», προσγειώθηκε πάνω στις κονσόλες κόβοντας τον ήχο και τα visuals. Παρόλο που χάλασε μια μαγική στιγμή, θεωρώ ότι οι περισσότεροι συγχωρέσαμε την τρέλα του.
Χαλάλι του…
Για το rockoverdose.gr,
Γιάννης Φενέρης
Comments
