Τρία χρόνια στην αναμονή μας είχαν τα τρελά αγόρια από τη Σουηδία, πλέον όμως είχε φθάσει η μέρα της δικαίωσης. Δε φταίνε αυτοί βεβαίως, “κάποιος κινέζος μαλάκας δάγκωσε μια νυχτερίδα”. Κι αφού τα λόγια αυτά βγήκαν από το στόμα του τέρατος διανόησης που λέγεται Sebastian Murphy, ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω.
Με το που πάτησαν στη σκηνή υπό τους ήχους του “Research Chemicals” επικράτησε μονομιάς ένας άνευ προηγουμένου πανζουρλισμός, καθοδηγούμενος καταρχήν από την υπερgroovy μπασογραμμή του Henrik Hockert, αλλά και από την καθολική τρέλα, που κουβαλάει τούτο εδώ το συγκρότημα.
Ναι, αναμενόμενα πρώτος τραβάει τα βλέμματα ο Sebastian Murphy με το γραφικό γυαλί, το γεμάτο tattoo σώμα του (μπυροκοίλι and all), το καραβλαμμένο ύφος και τις επικές ατάκες του, αλλά περιτριγυρίζεται από άλλους πέντε μικρούς frontmen, που δίνουν κι αυτοί το δικό τους show επί σκηνής.
Τι να πει κανείς για τον βλαχοκαουμπόη Elias Jungqvist και τις έξαλλες χορογραφίες του πάνω από τα keyboards, τον θεούλη ντράμμερ ή τον μπασίστα που υπό νορμάλ συνθήκες έκανε καριέρα σε machocore σχήμα, αλλά από τραγική ειρωνεία της τύχης παίζει στους Viagra Boys.
Εκεί όμως που σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και κατόπιν προσκυνάμε είναι με τον απόλυτο Oscar Carls στο σαξόφωνο και το αψεγάδιαστο look “jockey-γυαλί ηλίου-αμάνικο jacket με ραφτό Slaughter στην πλάτη-speedo σορτσάκι-κάλτσα μέχρι τον αστράγαλο”.
Τι να πρωτοξεχωρίσεις από το ρεπερτόριο του;
Τα ρέστα του στο “6 Shooter”, το κασκαντεριλίκι ανεβασμένος στο ηχείο πλάι της σκηνής στο “Shrimp Shack” για το grand finale του κυρίως set ή το έξω φρενών solo στο “Up Where We Belong” του Joe Cocker, που έπαιζε από τα ηχεία αμέσως πριν το encore;
Τίποτα από αυτά, η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε ήταν όταν σήκωσε το speedo λίγο ψηλότερα και φάνηκαν τα σμιλεμένα οπίσθια του. Σμιλεμένα πιθανότατα από ώρες αμέτρητες άθλησης, όπως άλλωστε παραδέχθηκε ο Sebastian για το θρυλικό δικό του μπυροκοίλι προλογίζοντας τον καλλισθενικό ύμνο “Sports”. Την ώρα που άλλοι αθλούνταν ατομικά στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ, εμείς επιλέγαμε την ομαδική άσκηση εντός του ειδικα διαμορφωμένου συναυλιακού χώρου, που πρόσφερε υγιεινά αφεψήματα (μπύρες, ποτά, κοκτέιλ) και ευφάνταστα όργανα γυμναστικής (πλαστικά ποτήρια, μπάλες παραλίας).
Παρόμοιες αθλητικές επιδείξεις έλαβαν χώρα και σε κομμάτια όπως τα “Ain't Nice”, “Troglodyte”, “Slow Learner” ή το “Down In The Basement”, που έκλεισε οριστικά την εμφάνιση τους. Τυχαία παραδείγματα τα παραπάνω, καθότι βλέπαμε τους Viagra Boys ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνουν, με μόλις δύο -κορυφαία- full length στο ενεργητικό τους. Επομένως ποιος ασχολείται με το setlist και ποια κομμάτια έπαιξαν. Ό,τι και να έπαιζαν θα γάζωνε, νομοτελειακά.
Νωρίτερα είχαμε σκληρές noise καταστάσεις και motorik-ες ψυχεδέλειες από τους εξαιρετικούς διπλομπασίτες $OFT $KULL κι αμέσως μετά τους Bazooka σε ένα ακόμα ενεργητικό live με τα πιο heavy ελληνόφωνα rock κομμάτια, που έχω ακούσει ποτέ.
Η βραδιά όμως ανήκε ολοκληρωτικά στο post punk και τους Viagra Boys, που κέρασαν φρέσκια γαριδούλα το λαό και δίδαξαν τι θα πει ωμό, ακομπλεξάριστο rock n roll, σε μια από τις σπάνιες ευκαιρίες του ελληνικού κοινού να παρακολουθήσει ζωντανά ένα σχήμα, που “συμβαίνει τώρα”.
Setlist: Research Chemicals Ain't Nice Troglodyte Just Like You 6 Shooter Secret Canine Agent Ain't No Thief Slow Learner I Feel Alive Cold Play Toad Sports Shrimp Shack Encore: Worms Down In The Basement
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
