Κάπου εδώ αρχίζω λοιπόν.
Παρασκευή βράδυ, και εγώ είμαι στον δρόμο για το FUZZ, ένα μαγαζί που δεν είχα ξαναπάει και ομολογώ ότι είναι αρκετά μακριά από τα μέρη μου.
Ως αποτέλεσμα να φθάσω μετά το Support (Cyanide 4) και λίγο πριν βγούνε οι WASP.
Ο κόσμος αρκετός, ειδικά αν σκεφτείς το πόσο συχνά τους βλέπουμε τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας. Σίγουρα όχι τυχαίο αφού η Ελλάδα αγαπάει Blackie.
Σειρήνες λοιπόν, χαμός, σκοτεινιά, όλα αυτά ανακατεμένα από επιτυχίες των WASP, ένας ψιλοχαμος τρελοκομείου δηλαδή και ο Blackie με την παρέα βγαίνουν στην σκηνή.
Μια μπαντα δεμένη με αξιόλογους παίκτες όχι μόνο σαν μουσικούς αλλά και στην σκηνική τους παρουσία, ολοκληρωμένους θα έλεγα πάνω στο αντικείμενο που πράττουν.
Το ένα hit μετά το άλλο, χωρίς έλεος, με ένα τρόπο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αλλά συγκροτήματα είχαν τόσες πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους, θα έκαναν περισσότερη «λεζάντα» πριν ξεπετάνε έτσι τόσες τραγούδαγες.
Κάτσε λίγο να χωνέψουμε ρε μπάρμπα! Δεν μας κυνηγάνε! Από την άλλη σε αρκετούς αρέσει αυτή η τακτική οπότε πάω πασο.
Μετά από μια άβυσσο από τρομακτικά hit και ένα μαραθώνιο σόλο στο THE IDOL , η βραδιά κόντευε να πλησιάσει προς το 1 και μοναδικό ανκορ καθώς μετά από 2 τραγούδια μας αποχαιρέτησαν.
Και τώρα μια πιο προσωπική άποψη. Για κάποιον που δεν τους είχε ξαναδεί η είχε να τους δει χρόνια ήταν σούπερ!
Για εμένα όμως που τους έχω δει αρκετές πρόσφατες, κάποια πράγματα άρχισαν να κουράζουν.
Το σετ λιστ είναι σχεδόν το ίδιο με ελάχιστες διαφορές, κάτι βέβαια που επιβάλει κατά ένα τρόπο και η σχέση τους με τα βίντεο wall (είναι στην πλειοψηφεία τα τραγούδια που έχουν βίντεο κλιπ) και όπως είπα και πριν για κάποιον που τους έχει δει πρόσφατα η έλλειψη αυθορμητισμού από τον Blackie ακόμα και στην επαφή του με το κοινό μπορεί να χαρακτηριστεί ως κλισέ.
Έχω την εντύπωση όμως ότι είναι κάτι που δεν γίνετε τυχαία αλλά είναι ο τρόπος που έχει μάθει να οργανώνει τα πράγματα και να τα κρατάει σε μια πορεία.
Τίποτα στην τύχη, σαν μια θεατρική παράσταση. Ευχάριστη έκπληξη το «Live to die another day» που είχε ένα όμορφο κολλάζ από western movies, δυστυχώς όμως ήταν η εξαίρεση.
Είναι κρίμα τόσα όμορφα τραγούδια από τους δυο τελευταίους δίσκους, αλλά και παλαιότερα διαμάντια να μην παίζονται ζωντανά.
Είναι όμως οι υπέρ επιτυχίες που ξέρουν όλοι και αυτές έχουν προτεραιότητα βλέπεις…τέλος πάντων.
Άκουσα με προσοχή αρκετές απόψεις, ότι ήταν τέλεια, ότι ο Blackie δεν μπορεί να παίξει πιο πολύ ώρα, ότι ήταν play back, ότι το ένα, ότι το άλλο…Το θέμα είναι απλό, οι WASP είναι μεγάλο κεφάλαιο στην μουσική κληρονομιά του είδους.
Από εκεί και πέρα σήμερα είναι μια αξιοπρεπέστατη μπάντα, με έναν front man που μπορεί και κρατάει γερά τα σκήπτρα της αξιοπρέπειας του ονόματος, και αυτό που δεν μπορούμε να αμφισβητούμε είναι ο επαγγελματισμός τους σε όλα τα επίπεδα, πάντα στο μέτρο της δυναμικής τους.
Στα χρόνια που μετράει η μπαντα, και με αυτές της μουσικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα αυτά για μένα είναι παραπάνω από αρκετά.
Γιώργος Δεδες.
SET LIST
• On Your Knees
• The Real Me Play Video
(The Who cover)
• L.O.V.E. Machine
• Crazy
• Live to Die Another Day
• Wild Child
• Babylon's Burning
• The Idol
• I Wanna Be Somebody
• Encore:
• Heaven's Hung in Black
• Blind In Texas
Comments
