Η σκοτεινή σύμπραξη, η ανίερη τριάδα που θα μας μαύριζε το Σαββατόβραδό μας, περίμενε την προτελευταία μέρα του Απρίλη. Τρεις Έλληνες εκπρόσωποι του black/death metal θα μας παρουσίαζαν τις μουσικές τους στο Temple και φυσικά δεν γινόταν να λείπουμε. Προσπερνώ τη χαμηλή προσέλευση κόσμου για τους εξής λόγους: α) λόγω Πρωτομαγιάς και τριημέρου, σίγουρα κάποιοι απέδρασαν για άλλους τόπους και β) μισώ τη γκρίνια και τη μιζέρια, ειδικά σε βραδιές σαν κι αυτή που περάσαμε γαμάτα, όσοι κουβαληθήκαμε στο Ναό.
Στους Drama Noir πάντως δεν ήμασταν πολλοί, θέλω όμως να πιστεύω πως το συγκρότημα δεν ένιωθε εντελώς παγωμένο στη σκηνή, καθώς παρουσίαζε τις συνθέσεις του. Παρότι υπάρχουν επισήμως από το 2017, έχουν μέλη με εμπειρίες, που δραστηριοποιούνται και σε άλλα σχήματα (Θάνος Νανόπουλος σε Endopia, Order Of The Black Jacket και Corax B.M, Νίκος Σάμιος σε μία τεράστια λίστα συγκροτημάτων κ.ά.). Ανήκουν κι αυτοί στο χώρο του συμφωνικού black/death metal και παρά τα λίγα χρόνια τους, έχουν ήδη δύο πλήρεις κυκλοφορίες κι ένα split CD μαζί με τους Γερμανούς Morgenröthe, ενώ είναι έτοιμο και το τρίτο LP, “Nightfall Upon The Asylum”.
Τεράστιο πλεονέκτημα ότι είχαν (όπως κι όλες οι μπάντες δηλαδή) έναν εξαρχής πολύ καλό ήχο. Προσωπικά τους έβλεπα πρώτη φορά, έχουν δυναμικές συνθέσεις, μερικές και με πολύ μελωδία, σαφώς επηρεασμένοι από Dimmu Borgir, αλλά δεν μας ενοχλεί καθόλου αυτό. Από τις 20.30 και για 40 περίπου λεπτά στάθηκαν άκρως επαγγελματικά, με τις κατάλληλες ενδυμασίες και μάσκες από τον τραγουδιστή Tenevris.
Drama Noir
photo credits: Elena Vassilaki
Drama Noir
photo credits: Elena Vassilaki
Επόμενοι οι Gentihaa, που πλέον δεν θυμάμαι πόσες φορές τους έχω δει ζωντανά, μιας και έχουν εδραιώσει τη θέση τους κι αυτοί στο χώρο του συμφωνικού, προοδευτικού death/black metal. Δεν χάνουν καμία ευκαιρία να παίξουν ζωντανά σε οποιοδήποτε χώρο, μικρό ή μεγάλο και το “Reverse Entropy” έχει κάνει όχι απλά τον κύκλο του, αλλά πολλά περισσότερα. Τα φώτα σβήνουν, οι μουσικές από τα ηχεία σταματούν και μια εισαγωγή προλογίζει το “Metamorphosis”. H μπάντα δίνει ό,τι έχει, κάνει headbanging και προσπαθεί να μεταδώσει παλμό στο κοινό με το “Vision”.
Έπαιξαν 6 κομμάτια από το “Reverse Entropy” (“Empathy”, “Alpha”, “Mastery”, “Beyond” τα υπόλοιπα), καθώς και το “Into The Unknown", ένα ακυκλοφόρητο ως τώρα κομμάτι. Μας έδωσαν το τυράκι για το δεύτερο δίσκο, που ετοιμάζεται και γενικά είχαν την άνεση που πρέπει και δυνατό ήχο για σύμμαχο. Αυτή όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν η Έλενα, η νεοσύστατη ντράμερ των Αθηναίων. Δύναμη και ταχύτητα στα χτυπήματά της, κάτι που σίγουρα δεν της το έχεις, καθότι σχετικά μικροκαμωμένη, αλλά πίσω από το kit μοιάζει σίφουνας. Η εμφάνισή τους έκλεισε με μια ομαδική φωτογραφία μπάντας και κοινού.
Gentihaa
photo credits: Elena Vasilaki
Gentihaa
photo credits: Elena Vasilaki
Λίγο πριν τις 21.30 το σκηνικό των W.E.B. είναι έτοιμο: νεκροκεφαλές, πεντάλφες και λοιπά σύμβολα κάτω από το φωτεινό λογότυπό τους στολίζουν τη σκηνή του Temple. Χαμηλός φωτισμός, εισαγωγή από τα ηχεία κι ένα-ένα τα μέλη ανεβαίνουν. “Lucifer bring me light, bless my sins, grant me might…”, ναι, ξεκίνημα με το “Pentalpha”, το τρίτο κομμάτι του προπέρσινου “Colosseum”. Πρώτη φορά βλέπω W.E.B. σε δικό τους headline show, τρίτη όμως συνολικά (Gagarin και Rockwave 2018 oι άλλες δύο) και η άποψή μου δεν άλλαξε, μα ενισχύθηκε κιόλας. Δικαίως είναι από τις αγαπημένες μου ελληνικές μπάντες, το έχουν κερδίσει με τον επαγγελματισμό τους αυτό. Ήχος και φωτισμός υψηλού επιπέδου, απόδοση εξαιρετική και setlist που βασίστηκε στο “Tartarus” και “Colosseum”.
Μας παρουσίασαν μεταξύ άλλων τα “Dark Web”, “Murder Of Crows, “For Bidens”, “Eligos” (η σύνθεση που με έμπασε στα σκοτεινά μονοπάτια τους), “Tartarus” και “Dragona”, ενώ στο “Morphine For Saints” είχαμε αλλαγή στα μικρόφωνα, καθώς η Hel Pyre ανέλαβε εξολοκλήρου ρόλο τραγουδίστριας. Αυτό ήταν και το μοναδικό κομμάτι που ο ήχος δεν μας έκανε το χατίρι καθόλου, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα δεν υπήρχε πρόβλημα. Παράπονο το έχω που δεν άκουσα το “The Prince Of 1000 Frozen Suns”, αλλά το συγκρότημα γέμισε την επιθυμία μας να τους δούμε ζωντανά ξανά. Οριακά πριν τις 23.30 κατέβηκαν από τη σκηνή υπό τους ήχους του “December 13th”, κλείνοντας με χειροκροτήματα ένα πολύ ευχάριστο, αν και μαύρο, βράδυ Σαββάτου.
Για το Rock Overdose,
Mιχάλης Τσολάκος
Ευχαριστούμε πολύ για τις φωτογραφίες την Έλενα Βασιλάκη
W.E.B.
photo credits: Elena Vasilaki
W.E.B.
photo credits: Elena Vasilaki
Comments
