H πλειοψηφία προτίμησε λογικά τους Watain, στην τρίτη τους παρουσία στη χώρα μας, που έπαιζαν ίδια μέρα με τα συγκροτήματα που κάποιοι παθιασμένοι ροκάδες επιλέξαμε να παρακολουθήσουμε στο Κύτταρο. Ποιός να μου το έλεγε πριν 4 μήνες ότι αυτή θα ήταν η τρίτη φορά που θα έβλεπα τους Full House Brew Crew, έχοντας το φοβερό και τρομερό “Me Against You” στις πλάτες τους.
Δεν ήταν όμως μόνοι, καθώς οι Serenity Broken φρόντισαν να ανοίξουν τη βραδιά, έχοντας μάλιστα μια αρκετά ισχυρή βάση κοινού που τους παρακολούθησε από κοντά. Μέσα σε μισή ώρα, μας παρουσίασαν 7 συνθέσεις, αν μέτρησα σωστά, έχοντας σαν σύμμαχο έναν καλό και συμπαγή ήχο και σωστή σκηνική παρουσία. Ξεχώρισαν τα “Alone?”, “Faint Slit” και “Boom!”, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα υπόλοιπα συγκροτήματα.
Επόμενοι, οι Hidden In The Basement. Οι Λαρισαίοι, έχοντας ωραιότατο, ογκώδη κιθαριστικό ήχο, μπήκαν δυναμικά με το “Till I Close My Eyes”, αλλά κορυφαία τους στιγμή για μένα ήταν και παραμένει το μεγάλο “Dry Well”, με το οποίο κι έκλεισαν το πρόγραμμά τους. Ενδιάμεσα, είχαμε γερές δόσεις hard/ stoner rock και heavy metal μέσω των “Crown of Shame”, “Perfect Man”, “One Way Road” και “Reckless” μεταξύ άλλων, με το setlist τους να περιέχει συνολικά 7 κομμάτια.
Σειρά των Potergeist, έχοντας ένα ρόλο σαν co-headliner θα λέγαμε. Παρά την τετραετή τους δισκογραφική απουσία, έδειξαν πρόθυμοι να μας αποζημιώσουν με παλιό υλικό, αλλά και νέες, ακυκλοφόρητες ακόμα συνθέσεις. Metal μπάντα κατά βάση, με βαρύ rock ‘n roll ήχο κι επηρεασμένοι από το κλασσικό southern rock, oι Αθηναίοι άγγιξαν συνθέσεις όπως το “Rivers And Oceans”, με το πιο stoner rock και blues υπόβαθρό του, τα “Hope”, “Southern Crown”, “Loves Martyr” και “Swampire” που ηχούν και μυρίζουν heavy metal και το “Rider” από το ομώνυμο ΕΡ τους μεταξύ άλλων. Μία ώρα στη σκηνή ήταν αρκετή για να προετοιμάσουν το έδαφος για τους έταιρους headliners.
Προς το τέλος της εμφάνισης των FULL HOUSE B.C., είπα σε πολύ οικείο μου πρόσωπο ότι αυτή ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις συγκροτήματος (ελληνικού και μη) που παρακολούθησα στο Κύτταρο. Και από τις πιο προσεγμένες και άψογα σχεδιασμένες θα πρόσθετα τώρα. Βλέπετε, τη βδομάδα που προηγήθηκε, δεν σταμάτησα να διαβάζω συνεντεύξεις του Βαγγέλη του Καρζή και να αφουγκράζομαι το όραμα, τις φιλοδοξίες και το κίνητρο που είχε για το συγκεκριμένο Σαββατόβραδο.
Μετά από δύο support εμφανίσεις των Full House Brew Crew στο Αcademy, είχε έρθει η ώρα για το δικό τους headline show και μάλιστα στη ζωντανή παρουσίαση του εκπληκτικού τελευταίου δίσκου τους. Αυτό το βράδυ το ήθελαν δικό τους και φρόντισαν να ετοιμάσουν το πιο πλήρες stage show που έχει δει αυτός ο χώρος τα τελευταία αρκετά χρόνια. Πανό, καπνοί, άψογος φωτισμός και strobe lights σε συνδυασμό με τρία μηχανήματα που βγάζανε κάτι σαν σπίθες κατακόρυφα, συνέθεσαν κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Οι Full House επί σκηνής ήταν προβαρισμένοι μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, άψογα στημένοι, μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη.
Με τον αέρα του μεγάλου, καταθέτοντας και την πολύχρονη εμπειρία του με τους Rotting Christ o Βαγγέλης, απολαύσαμε την πιο ολοκληρωμένη εμφάνιση της μπάντας μέχρι σήμερα. Ήχος φοβερός, βαρύς και ογκώδης, με σωστή ένταση και τα όργανα σε πλήρη ισορροπία στη μίξη και ένα Κύτταρο να είναι sold out. Στα της μουσικής, προσωπικά μιλώντας, όσο ακούγονται οι συνθέσεις του, πολυαγαπημένου μου πλέον, “Me Against You”, εγώ θα πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Το “No One's Safe” είναι super hit και λατρεμένο του γράφοντος, από κοντά και τα “Cannot Be Judged”, “Bring the Chaos” και το ομώνυμο. Εννοείται βέβαια ότι όλος ο δίσκος ΣΚΙΖΕΙ, είτε παίζεται ζωντανά είτε σε στερεοφωνικό.
Κομμάτια groove-άτου southern rock που κόλλησαν άψογα για μια ακόμα φορά με εκείνα του “Bet It All”, όπως τα “Black Empty Box” και “No Retreat” που αφήνουν μια πιο heavy metal γεύση, έχοντας πάντα σαν βάση το stoner/ southern rock. Aρκετά μετά τις 12, κι αφού ακούσαμε γύρω στις 14 συνολικά συνθέσεις, οι Full House Brew Crew μας ευχαρίστησαν που προτιμήσαμε να τους τιμήσουμε και πλέον ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά. Δεν υπάρχει πια γυρισμός στο δρόμο που βρίσκεται η μπάντα. Ταβάνι της είναι μόνο ο ουρανός κι εμείς σε κάθε βήμα θα τους ακολουθάμε. Άντε και στα καλοκαιρινά φεστιβάλ.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Χριστίνα Κατσαρού
Comments
