Σάββατο βράδυ και λίγο πριν την παγκόσμια ημέρα των γυναικών, η τρίτη εκδοχή του Ladies of Metal Festival ήρθε πλέον και στη Θεσσαλονίκη. Τέσσερα συγκροτήματα, τέσσερις φρέσκες γυναικείες φωνές που εκπροσωπούν διάφορα μουσικά είδη και ένωσαν κόσμο διαφορετικών ακουσμάτων. Σε μία βραδιά που εξελισσόταν παράλληλα με την αντίστοιχή της στην Αθήνα, έπεσε το σήμα ότι ξεκινά καιρνούριος μουσικός θεσμός στην πόλη.
Με το αρχικό πρόγραμμα να έχει μεταβληθεί αρκετά, η βραδιά επιτέλους ξεκίνησε κάπου στις 8.30 με το άνοιγμα των θυρών. Το πρώτο συγκρότημα της βραδιάς δεν άργησε πολύ να ανέβει στη σκηνή παρά το δύσκολο έργο της προθέρμανσης του ήδη υπάρχοντος κοινού. Ο λόγος για τους Α Void Eternal. Οι Θεσσαλονικείς post rock/doom metallers μετρούν λίγο πάνω από 4 χρόνια ύπαρξης στο μουσικό χώρο και έχουν ως σημαντικότερες επιρροές τους συγκροτήματα σαν τους Paradise Lost και τους Draconian.
Οι επιρροές αυτές γίνονται εύκολα αντιληπτές ακούγοντας τη μουσική τους και αν και πρώτη μου live επαφή μαζί τους, μου άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις. Γεμάτες συνθέσεις, καλώς δουλεμένα φωνητικά και από τα δύο παιδιά, καθαρά και growls, που ταίριαζαν πολύ καλά με το σύνολο. Έκαναν μία αμήχανη αρχή, όμως στα δύο τελευταία κομμάτια έφεραν το live στα μέτρα τους, κλείνοντας με πολύ ωραίο τρόπο το μισάωρο που τους αντιστοιχούσε. Οι A Void Eternal έδειξαν το λόγο για τον οποίο έπρεπε να συμπεριληθφούν στο συγκεκριμένο line up και γι αυτό καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό.
Σειρά είχαν οι Hand Of Fate. Οι επίσης ντόπιοι Hand Of Fate ανέβηκαν μετά από μικρό χρονικό διάστημα επάνω στη σκηνή. Λίγο πιο παλιοί από τους A Void Eternal, η μπάντα μετράει σχεδόν 5 χρόνια ζωής και εκπροσωπούν τη συμφωνική metal. Το συγκρότημα υπό την καθοδήγηση της χαμογελαστής Αλεξάνδρας.
Αν και δεν είναι της αρεσκείας μου τη συμφωνική metal, μπορώ να πω ότι οι Hand of Fate μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και βρήκα αρκετά απολαυστικό το σετ τους. Ούτως ή άλλως, όταν όλα πάνε καλά και είναι όλα προσεγμένα, αν μη τι άλλο το τελικό αποτέλεσμα θα σε καλύψει. Όπως και φυσικά έγινε. Η μπάντα ήταν σε πολύ καλή φόρμα και με εξαιρετική επικοινωνία μεταξύ των μελών της και αυτό βοήθησε πολύ. Αναμένουμε να τους ξαναδούμε σε κάποια σκηνή και, γιατί όχι, εκτός Θεσσαλονίκης.
Η σκηνή άδειασε για να έρθουν να τη γεμίσουν οι Dimorfia. Δεύτερη επαφή μου μαζί τους μετά από το live του Geoff Tate στο Principal, περίπου ένα χρόνο πριν. Μου είχαν αφήσει καλές εντυπώσεις, τις οποίες και επαλήθευσαν το βράδυ του Σαββάτου. Όπως μας πληροφόρησε και η Μαρία, είχαν να παίξουν από τότε, οπότε ήταν ιδιαίτερη ευκαιρία για αυτούς το Ladies of Metal Fest.
Με δύο αξιοθαύμαστες φωνές και με το ενδιαφέρον να εστιάζεται πάντα στη Μαρία, οι Dimorfia απέδειξαν πως ήταν αντάξιοι co – headliners. Λίγο συμφωνική, λίγο power και heavy, η μουσική του συγκροτήματος είναι τόσο περίπλοκη όσο είναι και απλή. Σε επίπεδο εκτέλεσης δε, δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία. Από όποια πλευρά και να το πιάσεις, ήταν αξιοπρεπέστατοι.
Τελευταίοι και λίγο πριν τα ρολόγια μας σημάνουν μεσάνυχτα, οι Project Renegade παρατάχθηκαν στη σκηνή. Πιο κοντά στα ακούσματά μου και από τα 4 συγκροτήματα, περίμενα να τους δω καθώς ήταν επίσης και η πρώτη μου live επαφή μαζί τους. Ερχόμενοι από την Αθήνα, οι Project Renegade διαθέτουν κάποια μεγαλύτερη εμπειρία σχεδόν από όλα τα προηγούμενα συγκροτήματα, όχι μόνο λόγω πρωτεύουσας, αλλά και λόγω επιτυχημένων βημάτων στο εξωτερικό, ανοίγοντας για μεγάλα συγκροτήματα και συμμετέχοντας σε φεστιβάλ.
Και αυτοί παρουσίασαν συνθέσεις από όλα τα χρόνια της μέχρι τώρα πορείας τους, δίνοντας έμφαση στην καινούρια δουλειά τους “Order of the Minus”, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον σχεδόν μονόωρο set. Υπήρχε αρμονία και επικοινωνία μεταξύ των μελών και έδειξαν ότι πέρασαν πολύ όμορφα όπως και εμείς. Το μόνο απογοητευτικό ήταν από τη μεριά του κοινού, που μειώθηκε εμφανώς μετά το πέρας της εμφάνισης των Dimorfia. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω ώρας ή λόγω έλλειψης επαφής με τους Project Renegade, αλλά αυτό ήταν και το μοναδικό δυσάρεστο όλης της βραδιάς.
Σε γενικές γραμμές το πρώτο Ladies of Metal Fest στη Θεσσαλονίκη πήγε πολύ καλά. Τα 4 συγκροτήματα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Έχουμε πολύ καλά εγχώρια ονόματα και τέτοιες κινήσεις είναι σημαντικές όταν συμβαίνουν και καλό είναι το κοινό να τις στηρίζει εάν θέλει να δει και ξένα ονόματα. Τα λέμε στο επόμενο.
Για το Rock Overdose,
Κείμενο και φωτογραφίες: Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
