To “Argus” έγινε 46 ετών. Ο δίσκος που σημάδεψε μονομιάς την παγκόσμια classic/hard rock σκηνή θα ακουγόταν ζωντανά στην ολότητά του από τον Martin Turner των τεράστιων Wishbone Ash το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου. Ο ιδρυτής, τραγουδιστής και αυθεντικός ηγέτης των θρύλων αυτών, μας προσέφερε ατόφιο, ολόκληρο, το αξεπέραστο αριστούργημα, μνημείο της classic rock δισκογραφίας, μαζί με ένα πανηγυρικό best of παρέα με το φανατικό κοινό του.
H The Beauty of Chaos Tour είχε σαν support στο Κύτταρο τους Daddy's Work Blues Band και όλα ήταν έτοιμα για στιγμές σαν αυτές του 2012 στο Gagarin 205. Oι προαναφερθέντες είχαν την τύχη να εμφανιστούν για μια ώρα μπροστά σε ένα κατάμεστο Κύτταρο. Προσέφεραν ηλεκτρικό blues και, παρόλο που το είδος έχει σαφή ταυτότητα για τους περισσότερους ακροατές, η εκφορά της μπάντας πατάει στα διαχρονικά ακούσματα των μελών της, που ποικίλουν, από Paul Butterfield, Buddy Guy, Junior Wells, Stevie Ray Vaughan, Gary Moore, Canned Heat, Eric Clapton, Allman Brothers Band και Jef Beck. Instrumental κατά βάση και με τη φυσαρμόνικα του Γιάννη Παχύδη να δίνει έναν πιο southern country τόνο, η μπάντα από τα Δυτικά Προάστια της Αθήνας άνοιξε με τον καλύτερο τρόπο τη βραδυά. Πολλά μπράβο στους Daddy's Work Blues Band των Δημήτρη Δουλγερίδη, Ευθύμη Πολύζου και Στάθη Ανέστη για τους πιο παραδοσιακούς ήχους που μας χάρισαν.
(Φωτογραφία: Κων/νος Σαλασίδης)
Η ώρα 11 και η προσμονή μεγάλη. Ο Turner με την παρέα του ανεβαίνουν στη σκηνή, ξεκινώντας το πρώτο μέρος του προγράμματός τους με μερικές από τις καλύτερες στιγμές των θεών Wishbone Ash. “Errors of My Way” (Στελάρα σου κλείνω το μάτι), “Front Page News”, “The Pilgrim”, “Silver Shoes” και το θερμόμετρο ανεβαίνει στα ύψη, αλλά ο εξαιρετικός εξαερισμός κάνει τη δουλειά του άψογα. Ο ήχος από το μπάσο του λιγνού, ασπρομάλλη Martin είναι ο καλύτερος δυνατός, ενώ και οι κιθάρες των Misha Nikolic, Danny Willson (παικταράς) κελαηδάν σαν αηδόνια. Κορυφαία στιγμή του πρώτου μέρους το εκπληκτικό “Persephone”, είχε έρθει η ώρα όμως για το τιτανομέγιστο “Argus”.
Το ερώτημα δεν ήταν αν θα αποδοθεί καλά ο δίσκος, αλλά πόσο καλά θα γίνει αυτό. Η τετράδα των μουσικών απέδωσε όλα τα μέρη αυτού του μνημείου μουσικού πολιτισμού με τον δέοντα σεβασμό, όπως και του έπρεπε. Τα κομμάτια δεν παίχτηκαν με τη σειρά, καθώς το “Throw Down The Sword” δεν ακούστηκε τελευταίο, με κορυφαία στιγμή να είναι…όλες. Στο “Sometime World” όμως είναι η μελωδία του μπάσου του 70άχρονου Εγγλέζου που σκορπά ανατριχίλες από το 1972 κι ένθεν. Άψογη εκτέλεση του “The King Will Come” και φοβερή συμμετοχή του κοινού στο ρεφρέν του “Warrior”. Oι κιθαρίστες ήταν άριστοι στα σόλο και με ήχο σαν του δίσκου, ο δε ντράμερ, Tim Brown, έκανε τα απαραίτητα χωρίς να χαλάει τη μαγεία του ρυθμού του εκάστοτε κομματιού. Το “Blowin' Free” κλείνει και το δεύτερο μέρος της εμφάνισης της μπάντας, με τους μουσικούς να αποσύρονται, για λίγο όμως.
Επιστρέφοντας, είχαμε κιθαρομαχίες ανάμεσα στους Nikolic και Willson, ανέκδοτο (και μάλιστα πετυχημένο) από τον Martin Turner καθώς και μερικά καλούδια ακόμα, με το “Doctor” από το επίσης ανυπέρβλητο “Wishbone Four” να ξεχωρίζει σαν αγαπημένο του γράφοντος. 2 ώρες και 15 λεπτά επί σκηνής, το συγκρότημα δεν άφησε κανέναν ανικανοποίητο και αποχώρησε μέσα σε αποθέωση. Τα φωνητικά του Turner ήταν σε λογικά επίπεδα, χωρίς υπερβολές, δείγμα του πόσο έμπειρος είναι στο να κουμαντάρει τη φωνή του. Το Κύτταρο αποδείχθηκε μικρό, καθώς έγινε πανηγυρικό sold-out, με τον κόσμο, ευτυχώς, να μην ταλαιπωρείται καθόλου. Ελπίζουμε την επόμενη σε ακόμα μεγαλύτερο χώρο και με ένα αυθεντικό reunion.
Setlist:
- Runaway
- Written in the Stars
- Errors of My Way
- Front Page News
- Persephone
- The Pilgrim
- Silver Shoes
Set 2 (Argus):
- Time Was
- Sometime World
- The King Will Come
- Leaf and Stream
- Warrior
- Throw Down the Sword
- Blowin' Free
Encore:
- Living Proof
- Blind Eye
- Doctor
- Jail Bait
Για το Rock Overdose
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
