Μία από τις πιο αναμενόμενες συναυλίες της χρονιάς επί ελληνικού εδάφους, τόσο για εμένα, αλλά και για πολύ ακόμη κόσμο ήταν αυτή των σουηδών melodic hard rockers H.E.A.T που βρέθηκαν για πρώτη φορά στην Αθήνα το Σάββατο, 30 Μαρτίου. Λίγους μήνες νωρίτερα, το συγκρότημα είχε κάνει την παρθενική του εμφάνιση στη χώρα μας στα πλαίσια του Chania Rock festival, και μιας και τότε ήταν αδύνατο να παρευρεθώ, όλοι οι δρόμοι (και οι αεροδιάδρομοι) αυτή τη φορά με οδήγησαν στην Αθήνα. Ήξερα ότι αυτό το live δε χανόταν.. Και όπως αποδείχθηκε, ζήσαμε μια βραδιά που δύσκολα θα ξεχαστεί και προσωπικά τολμώ ήδη να κάνω λόγο για το live της χρονιάς!
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Έφτασα στο Gagarin αρκετή ώρα πριν τις 8, η οποία ήταν και η προγραμματισμένη ώρα που άνοιγαν οι πόρτες, και ήδη προς μεγάλη μου έκπληξη υπήρχε κόσμος που περίμενε. Don’t get me wrong, φυσικά και οι H.E.A.T αξίζουν όλο το queueing, απλά η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να βρεθώ σε melodic rock live στην Ελλάδα με άτομα να περιμένουν έξω απ’ το venue πριν ανοίξουν καν οι πόρτες. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό θα έπρεπε να είναι και το πρώτο μου στοιχείο για το τι θα ακολουθούσε μετά, ωστόσο πάλι φοβόμουν μήπως δεν έχει πολύ κόσμο και το live δεν πάει καλά, χαχα.
Φυσικά και αποδείχθηκα λάθος, αφού ήδη από την εμφάνιση του πρώτου σε σειρά σχήματος D3lta, η προσέλευση του κόσμου ολοένα και μεγάλωνε. D3lta λοιπόν. Ένα βρετανικό/ελληνικό σχήμα αποτελούμενο από τον ομώνυμο καλλιτέχνη σε κιθάρα/φωνή και άλλα τρία μέλη σε μπάσο, τυμπανα και κιθάρα αντίστοιχα. Αυτό που δεν περίμενα καθόλου πηγαίνοντας να δω H.E.A.T, ήταν ένα ακουστικό support. Χωρίς παρεξήγηση βέβαια, τα παιδιά ήταν άρτιοι επάνω στη σκηνή, ο ήχος ικανοποιητικός και σίγουρα υπάρχει το ταλέντο, ωστόσο δεν μπορώ να καταλάβω με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν για support στη συγκεκριμένη συναυλία. Μας παρουσίασαν τόσο δική τους δουλειά αλλά και διασκευές από μπάντες όπως οι Muse, ενώ γενικότερα το στυλ ανήκει κάπου εκεί, στην alternative brit-rock σκηνή. Καλοί, αλλά καμία σχέση με το όλο κλίμα της βραδιάς. Ωστόσο, συγχαρητήρια στα παιδιά για την εμφάνιση τους.
Λίγο αργότερα και ενώ το κοινό σταθερά αυξανόταν, τη σκυτάλη πήραν οι DangerAngel. To ελληνικό hard rock σχήμα με τραγουδιστή από τη Βραζιλία, σε μία από τις σπάνιες εμφανίσεις τους, ήταν σαφέστατα μια πιο ταιριαστή επιλογή για support και κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό σε μεγάλο βαθμό. Άκουσα κάποια παράπονα για τον ήχο, αλλά μιας και εγώ ήμουν μπροστά δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, αυτό που είδα και άκουσα μου άρεσε πάρα πολύ, και αν δεν είχα στο μυαλό μου συνέχεια “Άντε πότε θα βγουν οι HEAT, πότε θα βγουν οι HEAT;” Θα το απολάμβανα ακόμη περισσότερο. Οι DangerAngel είχαν αρκετή ενέργεια και φάνηκαν δεμένοι σα σχήμα, παρ’ όλο που μπορώ να υποθέσω πως λόγω συνθηκών οι τακτικές πρόβες και εμφανίσεις δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Μου θύμισαν αρκετά Sixx: A.M. που αγαπώ πολύ, ιδιαίτερα ο τραγουδιστής τους, τόσο στη φωνή αλλά και στην εμφάνιση (να τα λέμε και αυτά!) Επίσης, πόσο cool όργανο είναι το keytar? Απλά έπος! Η μπάντα ήταν στη σκηνή για κάτι παραπάνω από 45 λεπτά και κατάφερε να μας… ζεστάνει ιδανικά μέχρι η θερμοκρασία να βαρέσει κόκκινο με τους H.E.A.T! Highlights τα κομμάτια με τα οποία έκλεισαν το set τους, “Not An Angel” και “Call My Name ” και το κοινό πλέον πανέτοιμο για αυτό που ακολουθεί.
Setlist:
Dead In The Water
Dia De Los Muertos
Who You Are
How About Right Now
To Kill A Saint
Devil’s Waltz
Decadence
Will You Follow
Don’t Die Young
Not An Angel
Call My Name
Με το απαραίτητο διάλειμμα αλλά χωρίς καμία καθυστέρηση στο πρόγραμμα, 22:30 ηχεί το intro και οι H.E.A.T ορμάνε σαν σίφουνες στη σκηνή με άγριες διαθέσεις από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το “Bastard Of Society” από τον τελευταίο δίσκο “Into The Great Uknown” (2017). Πραγματικά, ότι και να πω για ότι ακολούθησε είναι λίγο. Εν έτη 2019, και πηγαίνοντας σε συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό τα τελευταία 15 χρόνια, δυσκολεύομαι να φέρω στο μυαλό μου ένα συγκρότημα με τόση απίστευτη ενέργεια, απόδοση και rock ‘n’ roll attitude σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο οι H.E.A.T σε αυτή τους την εμφάνιση.
Ο Erik Grönwall αν και δεν ήταν στη μπάντα μέχρι το 2012, αποτελεί την πλέον ηγετική φυσιογνωμία των σουηδών, αφού έχουμε να κάνουμε με ένα από τους πιο χαρισματικούς, εκρηκτικούς και ταυτόχρονα ταλαντούχους frontmen της εποχής μας. Ότι είναι φωνάρα το ξέραμε, αλλά αυτά που έκανε το Σάββατο απέδειξαν ότι ο τύπος είναι φαινόμενο. Σε ένα set που διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα, μπορώ χωρίς αμφιβολία να πω ότι πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα κάτω παρά επάνω στη σκηνή. Είτε κατά τη διάρκεια του “Beg Beg Beg” που ζήτησε από το κοινό να τον πάει μέχρι το bar του μαγαζιού με crowdsurfing, είτε κατά τη διάρκεια του αγαπημένου “Living On The Run” που απλά μπήκε στο κοινό και έγινε ένα μαζί μας, ο Grönwall απλά δεν μπορούσε να μείνει ήρεμος, το ζούσε στο μέγιστο και είναι πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Η μόνη στιγμή που ίσως ηρέμησε λίγο ήταν όταν πήρε την κιθάρα του για να ερμηνεύσει το “Laughing At Tomorrow”, όπου και πάλι κατάφερε να είναι καθηλωτικός. Νιώθω λίγο άσχημα γιατί φαίνεται λες και παραμελώ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, αλλά πραγματικά ο τύπος έκλεψε την παράσταση.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την φανταστική χημεία των H.E.A.T. σαν σχήμα. Με τον ταλαντούχο Dave Dalone στη lead κιθάρα, τον Jimmy Jay στο μπάσο, Jona Tee στις απίστευτες μελωδίες στα πλήκτα και φυσικά τον τρελαμένο Crash στα drums, το αποτέλεσμα ήταν στο σύνολο του ιδανικό. Φανταστική και η επιλογή των τραγουδιών για το live, με ορισμένα καινούρια κομμάτια να έχουν την τιμητική τους, τα “Redefined”, “Shit City” και το “Bastard Of Society” που προανέφερα. Από εκεί και ύστερα, τι να πρωτοαναφέρω… Αγάπη μόνο στο “In and Out of Trouble” και χαμός στο “Breaking The Silence” και “It’s All About Tonight” από τον αγαπημένο δίσκο “Adress The Nation”, ενώ δεν έλειψαν και παλιά κομμάτια από την εποχή του προκάτοχου του, Kenny Leckremo στο συγκρότημα. Απολαύσαμε και πολλά κομμάτια από το “Tearing Down The Walls”, όπως το ομώνυμο (ανατριχίλα!), “Emergency”, “Mannequin Show” και “Point Of No Return” + “A Shot At Redemption” που αποτέλεσαν το encore και τα κομμάτια με τα οποία έπεσε η αυλαία αυτής της πραγματικά μαγευτικής βραδιάς. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του τελευταίου, ο Erik Grönwall ανέβασε στη σκηνή ένα μικρό, ανήλικο οπαδό, τονίζοντας ότι το rock n’ roll έχει μέλλον, και οι νεότερες γενιές δίνουν δυναμικά το παρόν. Έπειτα, τον σήκωσε στους ώμους του και ασταμάτητος όπως πάντα έκανε στη σκηνή φύλλο και φτερό για άλλη μια φορά. Πολύ γλυκιά και όμορφη σκηνή που σίγουρα έβαλε χαμόγελα σε πολλά πρόσωπα.
Setlist:
Bastard Of Society
Breaking The Silence
Danger Road
Emergency
Shit City
Downtown
In and Out of Trouble
It’s All About Tonight
Living Of The Run
Beg Beg Beg
Laughing At Tomorrow
Redefined
Late Nite Lady
Mannequin Show
Tearing Down The Walls
Encore:
Point Of No Return
A Shot At Redemption
Συνοψίζοντας, μετά το live ήμουν κυριολεκτικά αποσβολωμένη. Για την ακρίβεια, μου πήρε 1-2 μέρες να συνέλθω εντελώς. Και πιστεύω δεν ήμουν η μόνη. Οι H.E.A.T κατάφεραν να βάλουν φωτιά στην Αθήνα (και να προκαλέσουν και σεισμό, απ’ ότι ενημερωθήκαμε αργότερα, χαχα) σε μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω βρεθεί στη ζωή μου, και σίγουρα στη συναυλία της χρονιάς για πολλούς. Το βράδυ του Σαββάτου οι H.E.A.T απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο γιατί αποτελούν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στη μελωδική hard rock/AOR σκηνή του σήμερα αλλά και γιατί είναι επίσης μια μπάντα που πρέπει οπωσδήποτε να δεις live. Ταλέντο, σκηνική παρουσία, performance! Οι Σουηδοί διανύουν την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους και ελπίζουμε αυτό να κρατήσει για πολλά χρόνια ακόμα. Και φυσικά, να ξαναέρθουν στη χώρα μας το συντομότερο!
Για το RockOverdose,
Σοφία Ντούσκα
Φωτογραφίες:
Πέτρος Παπαπέτρος
Βίντεο: http://www.rockmelodic-radio.com
Comments
