Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς θα πρέπει να προσπαθήσω να γράψω για ένα συγκρότημα που με έχει αφήσει άναυδο με κάθε κυκλοφορία του τα τελευταία 15 χρόνια και να σας δώσω να καταλάβετε γιατί δεν πρέπει να τους χάσετε με τίποτα στην επερχόμενη συναυλία τους στην Αθήνα στις 6 Νοεμβρίου. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή,ελπίζοντας ότι δε θα ξεχάσω τα βασικά έστω. Mετά την διάλυση της hardcore μπάντας τους Eclipse, οι Johannes Persson και Klas Rydberg από την Umea της Σουηδίας δημιούργησαν το συγκρότημα το 1998 και γρήγορα κατάφεραν να τραβήξουν τα φώτα πάνω τους με ζωντανές εμφανίσεις που έκαναν. Στην παρέα προστέθηκαν οι Magnus Lindberg, Erik Olofsson, Marco Hilden, και Alex Stattin και η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν ένα split ep το 2000 με τους επίσης Σουηδούς καταγόμενους από την πρωτεύουσα Στοκχόλμη Switchblade οι οποίοι είχαν ιδρυθεί το 1997 και μετρούσαν ήδη splits ep's στο ενεργητικό τους. Το κομμάτι με το οποίο συμμετείχαν οι Cult Of Luna ήταν το ''Beyond Fate'', το οποίο ένα χρόνο μετά και συγκεκριμένα στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο τους μέσω της Rage Of Achilles και μετέπειτα της Earache όταν τους προσφέρθηκε επίσημο συμβόλαιο. Το αποτέλεσμα είναι ένα εκπληκτικό post metal άλμπουμ με σαφείς αναφορές σε συγκροτήματα θρύλους του είδους όπως οι Neurosis και οι Isis, γι'αυτό κι από τότε πολλοί δε δίστασαν να τους αποκαλούν και Neur-Isis, δείχνοντας το πόσο σπουδαίοι είναι.
Ο 1ος δίσκος περιέχει mid-tempo συνθέσεις που θα επαναλαμβανόντουσαν σχεδόν για όλο το υπόλοιπο της δισκογραφίας τους. Το αποτέλεσμα από την αρχή ήταν ένα έντονο άκουσμα άκρως μινιμαλιστικό στον τρόπο προσέγγισης και απόδοσης, χωρίς τεχνική και δύσκολους ρυθμούς, αντίθετα μεγάλο όπλο του συγκροτήματος ήταν (κι ακόμα είναι) ο όγκος των συνθέσεων τους και ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνουν με κάτι τόσο απλό-στη θεωρία πάντα-να παράγουν μία ανεξήγητα μεγαλεπήβολη ατμόσφαιρα που κυκλώνει τον ακροατή και τον κάνει παντοτινό τους οπαδό από το ξεκίνημα. Αυτό τουλάχιστον συνέβη με μένα, το μόνο που χρειαζόταν ήταν συνθέσεις όπως το εναρκτήριο ''The Revelation Embodied'' και τα ''Hollow'', ''To Be Remembered'', το κομμάτι που κλείνει το δίσκο ''The Sacrifice'' και φυσικά το 14λεπτο έπος ''Sleep''. Στο δίσκο συμμετέχουν 6 ακόμα άνθρωποι αλλά ο βασικός πυρήνας ήταν τα έξι μέλη που προαναφέραμε, παρ'όλα αυτά πολλοί ήταν που τους θεωρούσαν κολεκτίβα κι όχι ένα απλό συγκρότημα. Ο αντίκτυπος του άλμπουμ τεράστιος, πολλοί το αποθέωσαν κι όχι άδικα και μέχρι σήμερα συγκαταλέγεται στα καλύτερα άλμπουμ του είδους.
Επόμενο τους βήμα είναι μέσα στην ίδια χρονιά η κυκλοφορία του ομώνυμου 7'' single τους, γιαυτό γίνεται και διαχωρισμός στα ''Cult Of Luna'' lp και 7'' αντίστοιχα. Το 7'' περιέχει δύο καταπληκτικά κομμάτια, τα ''Unfold The Inside'' και ''The Art Of Self Extermination'' που είναι πραγματική αμαρτία το ότι δε βρήκαν θέση και σε κάποιο από τα άλμπουμ τους. Με τη μηχανή σε συνεχή κίνηση, οι Σουηδοί αφού αντικαθιστούν τον μπασίστα Alex Stattin με τον Andreas Johansson, κυκλοφορούν στις 10 Φεβρουαρίου 2003 το 2ο δίσκο τους ''The Beyond''. Έχοντας πολλά κοινά στοιχεία με το ντεμπούτο τους αλλά με ένα ήχο πιο εσωστρεφή και καθαρό σε σημεία, το ''The Beyond'' είναι μέχρι και σήμερα το μεγαλύτερο σε διάρκεια άλμπουμ τους, καθώς κοντεύει τα 75' σε διάρκεια. Ο δίσκος παραμένει πολύ βαρύς, η παραγωγή όμως το καθιστά διαφορετικό προς την αφομοίωση του και το τέμπο γίνεται ένα κλικ πιο αργό και βασανιστικό. Και πάλι οι Σουηδοί γράφουν εκπληκτικά κομμάτια με προσωπικά κολλήματα τα ''Receiver'',''Circle'' (με ματιά στο τι θα ακολουθούσε σε επόμενα άλμπουμ),''Leash'' και το καθηλωτικό ''Further'' που τελειώνει την ακρόαση του δίσκου. Ένα βίντεο γυρίστηκε για το ''Τhe Watchtower''. 2/2 για το συγκρότημα που δεν επαναπαύτηκε καθόλου κι ετοίμασε το μεγάλο του χτύπημα για τη συνέχεια με μεθοδικότητα.
Τη θέση του Μarco Hilden στα τύμπανα παίρνει Thomas Hedlund ενώ έχουμε και νέο μέλος στα πλήκτρα τον Anders Teglund. Tους παίρνει λίγο παραπάνω από ενάμιση χρόνο μεν, αλλά στις 4 Οκτωβρίου 2004 το συγκρότημα κυκλοφορεί το κρίσιμο για κάθε συγκρότημα 3ο άλμπουμ και κάνουν τον κόσμο να παραμιλάει ξανά. To ''Salvation'' είναι το αποτέλεσμα της μετάβασης του ξερού ήχου του 1ου δίσκου στις πιο εσωστρεφείς και πειραματικές στιγμές του ''The Beyond'' και εδώ έχουμε τη λογική συνέχεια των δύο δίσκων. Ο δίσκος αποθεώνεται σε τέτοιο βαθμό που στο Αγγλικό Metal Hammer ο δίσκος βραβεύεται με το επιβλητικό και δίκαιο 10/10, κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή της κυκλοφορίας του ''Black Album'' (ένα είναι το ''Black Album'')! O ήχος παραμένει βαρύς αλλά καθαρίζει ακόμα περισσότερο, τα ''Echoes'', ''Vague Illusions'', ''White Cell'' και ''Into The Beyond'' καθηλώνουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους, το ''Leave Me Here'' γίνεται βίντεο κλιπ και σημειώνονται πολύ καλές πωλήσεις, όπου η μπάντα πλέον κατακτά και την άλλη όχθη του Ατλαντικού με τους Αμερικάνους να βλέπουν ότι υπάρχει ένα συγκρότημα από την Ευρώπη που μπορεί κι ακούγεται ακόμα καλύτερο από τα δικά τους, θυμίζοντας εποχές μέσων '90s. Κι όμως είχε και συνέχεια το έργο, εξίσου εντυπωσιακή.
Είμαστε στο 2006 κι αφού πρώτα το συγκρότημα κυκλοφορεί το single ''Bodies/Recluse'', όπου έχουμε δύο καταπληκτικές διασκευές στα "Bodies'' Smashing Pumpkins (η πιό up-tempo στιγμή της καριέρας τους,απλά συγκλονιστικό) και το ''Recluse'' των Unbroken, κυκλοφορεί η πιο εμπορικά επιτυχημένη τους δουλειά μέχρι σήμερα, το ''Somewhere Along The Highway'' στις 24 Απριλίου 2006. Εδώ το συγκρότημα έχει ξεφύγει τελείως, διότι παρά την προσθήκη τρίτου κιθαρίστα και συγκεκριμένα του Fredrik Kihlberg, το αποτέλεσμα όχι μόνο δε βαραίνει αλλά μαλακώνει αισθητά. Relaxing metal είχε περιγραφεί κάποτε αυτός ο δίσκος, πολλοί μιλούν για τον ήχο που έπρεπε να έχουν από την αρχή, άλλοι θεωρούν αδύναμο το αποτέλεσμα σε σχέση με τα 3 πρώτα άλμπουμ, κανείς πάντως δεν έμεινε αδιάφορος. Το άλμπουμ για να βγει αυτός ο ήχος ηχογραφήθηκε σε μία οχτάγωνη φάρμα. Αν έπαιρνες το άλμπουμ τότε,σου δίνανε και το single δωρεάν, κάποιες κόπιες του πουλήθηκαν μετά στην περιοδεία του δίσκου. Ο δίσκος είχε περιγραφεί ως ωμός και μη στοχευμένος, το μπάτζετ ήταν χαμηλότερο σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ, το ''Back To Chapel Town'' έγινε βίντεο κλιπ με τον ίδιο τον Johannes Persson να το σκηνοθετεί και να λέει ''Η ιστορία είναι για κάποιον που ξυπνάει σε ένα κόσμο που δε γνωρίζει, δεν ξέρει τίποτα για το παρελθόν του, ούτε που βρίσκεται και οι άνθρωποι του συμπεριφέρονται λες και είναι αέρας ή είναι πολύ καχύποπτοι απέναντί του''. ''Marching To The Heartbeats'' κυκλοφορεί σε remix απλά ονομαζόμενο ''Heartbeats'' στο Myspace τους για να δουν αν το κομμάτι μπορεί να μείνει ζωντανό μέσω διαμοιρασμού αρχείων, μία δήλωση ξεκάθαρη εναντίον της μουσικής βιομηχανίας. Τέλος, το ''Dark City,Dead Man'' που κλείνει καθηλωτικά το άλμπουμ είναι το μεγαλύτερο κομμάτι που γράψανε ως τότε, σχεδόν 16' σε διάρκεια.
O δίσκος βγαίνει άλμπουμ της χρονιάς σε πολλά έντυπα και zines και οι Σουηδοί απολαμβάνουν τους καρπούς της επιτυχίας τους. Για την ιστορία, φέτος που ο δίσκος έκλεισε 10 χρόνια, παιζόταν αυτούσιος σε συναυλίες του συγκροτήματος από την αρχή ως το τέλος, δείγμα του πόσο σημαντικό τον θεωρούν και οι ίδιοι. Με την ίδια σύνθεση, οι Cult Of Luna κυκλοφορούν στις 16 Ιουνίου 2008 το 5ο τους άλμπουμ ''Eternal Kingdom'', όπου ο ήχος ελαφρώς βαραίνει, δανειζόμενο στοιχεία από όλα τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Δεν έκανε τον ίδιο πάταγο σε σχέση με τον προκάτοχο του και πολλοί λένε μέχρι σήμερα ότι αν δεν υπάρχει μία τέλεια στιγμή στη δισκογραφία τους, είναι αυτή. Βέβαια θα πρέπει να μην πήρανε είδηση συγκλονιστικά κομμάτια όπως το ομότιτλο, το ''Owlwood'', τα ''The Great Migration'' και ''Following Betulas'', ενώ για να ενισχύσω την αξία του, παραθέτω το γιγάντιο ''Ghost Trail'' που περιέχει το πιο πωρωτικό σημείο της ιστορίας του, στο σημείο που στα τελευταία 150 δευτερόλεπτα, το βασικό απίστευτο ριφφ αυξάνεται σε όγκο και ταχύτητα και ποιος είδε το σβέρκο του και δεν τον αποχαιρέτησε. Ο δίσκος αυτός σήμανε και το τέλος της δραστηριότητας τους για τα επόμενα χρόνια. Ενδιάμεσες κινήσεις τους οι κυκλοφορίες του βίντεο ''Fire Was Born'', του βιβλίου/audiobook ''Εviga Riket'', που περιέχει επεξηγήσεις πάνω στην ιστορία του δίσκου, για τον οποίο ο Persson είχε διαδώσει το ψέμα ότι επρόκειτο για ιστορία που είχε να κάνει με ένα ημερολόγιο που βρήκαν στο προβάδικο τους, ένα παλιό ψυχιατρείο, που λεγόταν ''Tales From The Eternal Kingdom'' κι ανήκε σε ένα τύπο νοητικά άρρωστο που σκότωσε τη γυναίκα του. Το όνομα αυτού Holger Nilsson, παραλλαγή του Nils Holgersson, όποιος θυμάται το εν λόγω παιδικό από τις εποχές της ΕΡΤ ας κλάψει ελεύθερα. Το 2012 ο ηγέτης του γκρουπ αποκάλυψε ότι αυτό ήταν μία απάτη για να κοροϊδέψει τους δημοσιογράφους και την αξιοπιστία τους, φανερά εκνευρισμένος από την αντιμετώπιση που είχαν σε διάφορα θέματα. Το βιβλίο σε περιορισμένες εκδόσεις κυκλοφόρησε μαζί με το βίντεο. Τέλος, κυκλοφόρησε και το ''Live At The Scala'' live album στα τέλη του 2010.
Φτάνουμε έτσι στις αρχές του 2013 όπου οι Cult Of Luna θα μας χαρίσουν ίσως το απόλυτο αριστούργημα τους, ένα δίσκο που βγαίνει μία φορά για κάθε συγκρότημα, ίσως και για ένα ολόκληρο είδος. 5 χρόνια μετά το ''Eternal Kingdom'' κυκλοφορεί το ''Vertikal'' στις 25 Ιανουαρίου 2013. Ο χρόνος που είχαν αποδεικνύεται ευεργετικός, γράφουν πολλά και διαφορετικά κομμάτια (θα δεις μετά γιατί) και ακούγονται πιο ανανεωμένοι από ποτέ. Στο διάλειμμα αυτό έμειναν χωρίς εταιρεία και γίνονται πλέον μέλη της Indie Recordings. Περνάνε χρόνο με τις οικογένειες τους, θεμελιώνοντας και τις κανονικές τους δουλειές. Δυστυχώς ο Klas Rydberg αποχωρεί από το συγκρότημα, άλλοι δε θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν με τίποτα, ο αρχηγός Persson αναλαμβάνει τα σκληρά φωνητικά και ο Kihlberg τα καθαρά. Επιστρέφουν με ένα concept δίσκο που οφείλει πολλά στο αριστούργημα του κινηματογράφου ''Metropolis'' του 1927 του Fritz Lang (όποιος δεν έχει δει την ταινία, δεν ξέρει τι εστί 7η τέχνη, απλά). Αυτή τη φορά όπως είπαν, θέλανε να ξεφύγουν από τη γήινη ατμόσφαιρα των άλλων δίσκων, θέλοντας να εξερευνήσουν την πόλη, το μηχανουργείο που λέγεται κοινωνία σύμφωνα με δηλώσεις τους, με το δίσκο να πραγματεύεται θέματα όπως το που ανήκουμε, την ανάγκη για αλλαγή, ανθρώπους εναντίον μηχανών και φυσικά την αγάπη. Τονίζουν τις κιθάρες χαμηλότερα, ηχογραφούν ήχους από μέταλλα να χτυπάνε το ένα το άλλο, τα πλήκτρα παίρνουν 1η φορά τόσο κυρίαρχο ρόλο. Το ''I:The Weapon'' (τι τίτλος Θεέ μου) σε βάζει στην ατμόσφαιρα του δίσκου και τα ''Synchronicity''(Godflesh φόρος τιμής), ''Mute Departure''(παραπλανητικότατος τίτλος, μιλάει μέσα στην ψυχή σου), ''In Awe Of'' (πραγματικό δέος) και ''Passing Through'' που έγινε και βίντεο (αν έτσι είναι ο ήχος του να πεθαίνεις, θέλω να πεθάνω ΤΩΡΑ) απλά γίνονται ένα με τις 5 αισθήσεις σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Αφήνω για το τέλος το δυσθεώρητο σχεδόν 19λεπτο έπος ''Vicarious Redemption'' καθότι είναι το μεγαλύτερο και συγκλονιστικότερο κομμάτι που έχουν γράψει μέχρι σήμερα και το bonus track ''Τhe Flow Reversed'' σε κάνει κι αναρωτιέσαι γιατί δεν συμπεριλήφθηκε στην κανονική έκδοση του άλμπουμ.
Αν ο λόγος μου έχει σημασία σε όσους διαβάζετε,είναι ο καλύτερος δίσκος που έχω ακούσει τα τελευταία 4 χρόνια και τον έχω λιώσει στο παίξιμο πραγματικά. Για να τελειοποιηθεί το αποτέλεσμα, τα εναπομείναντα κομμάτια ''Ο R O'', ''Light Chaser'' (το φως το αληθινό), ''Shun The Mask'' μαζί με ένα φοβερό remix του Justin K. Broadrick των Godflesh στο ''Vicarious Redemption'' (και πιστέψτε με, ο άνθρωπος είναι πολύ επιλεκτικός στις συνεργασίες του) κυκλοφορούν ως EP ονόματι ''Vertikal II'' στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 και έτσι ολοκληρώνεται η ενότητα αυτής της τέλειας για το συγκρότημα περιόδου με ότι είχε απομείνει και δε μπήκε στο δίσκο (χωρίς να είναι fillers σε καμία των περιπτώσεων). Το άλμπουμ αποθεώνεται από όλο τον κόσμο, τα 10άρια διαδέχονται το ένα το άλλο, η αναμονή των 5 ετών μοιάζει να μην κράτησε ούτε μία μέρα, περιοδεύουν με τους Katatonia co-headliners και με τους Intronaut και Tesseract να ανοίγουν, πακέτο-κόλαση. Το 2014 στις 23 Μαΐου κυκλοφορεί η ηχητική έκδοση του βιβλίου ''Eviga Riket'' με τίτλο ''Eternal Music'' χωρίς το αφηγηματικό μέρος της ιστορίας του "Eternal Kingdom''. Στις 15 Δεκεμβρίου της περυσινής χρονιάς κυκλοφορεί το split με τους The Old Wind που ονομάζεται ''Råångest'' όπου συμμετέχουν με μία κορυφαία και πάλι διασκευή στο ''Last Will And Testament'' των Amebix (!!!!!). Συλλέγουν τα κομμάτια τους και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα κι αυτό που θα παρακολουθήσουμε στην Ιερά Οδό. Παραθέτω πρώτα το σκεπτικό της ιστορίας του ''Μariner'' πριν τις λεπτομέρειες: "Στο τέλος του ''Vertikal'', σταθήκαμε στην κρύα σκληρότητα του μηχανικής πόλης και κοιτάξαμε ψηλά στα αστέρια. Χαθήκαμε στο δέος της χάρης τους και σκεφτήκαμε ότι ίσως η απάντηση βρεθεί εκεί ψηλά. Το πλοίο είχε διαρροή και να βλέποντας μέσα από αυτό, το σπίτι μας πέθαινε. Δεν υπάρχουν περιθώρια για φόβο όταν μια μεγαλύτερη κλήση απαιτεί την πλήρη προσοχή σου. Έτσι, φύγαμε ... προς τα εμπρός, πρόσω ολοταχώς. Όπως οι παλιοί ναυτικοί, διερευνήσαμε την απεραντοσύνη του διαστήματος. Χωρίς να δεσμευόμαστε από φυσικούς νόμους περνάμε την ταχύτητα του φωτός και να κυνηγάμε την επέκταση του διαστήματος μέχρι να φτάσουμε το όριο του. Και τότε συνεχίσαμε και να εξαφανιστήκαμε. Αυτή είναι η ιστορία μας''.........Χάσιμο, έ; Και τώρα που σας πέσανε τα σαγόνια, πάμε στα του δίσκου.
Αρχικά είχαμε τη σοκαριστική αποχώρηση δύο μελών μετά το ''Vertikal'', καθώς παρελθόν αποτέλεσαν o κιθαρίστας Erik Olofsson και ο πληκτράς Andreas Teglund ενώ στη θέση τους προστέθηκε ο πληκτράς Κristian Karlsson. Οι Σουηδοί έχοντας μεγάλη εκτίμηση στην τραγουδίστρια Julie Christmas (πρώην Battle Of Mice, Made Out Of Babies, solo) της πρότειναν να τραγουδήσει στο άλμπουμ. Από την πλευρά της η Αμερικανίδα τραγουδίστρια τους είχε πλησιάσει πρώτη και όταν οι Σουηδοί ήταν επίσημοι καλεσμένοι στο ''Beyond The Redshift'' festival στο Λονδίνο, της είχαν ζητήσει να παίξει όλο το προσωπικό της άλμπουμ ''The Bad Wife''. H προσπάθεια δεν τελεσφόρησε, αλλά συνέχισε να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Τελικά κάποια στιγμή ο Persson της έστειλε demo ενός κομματιού ζητώντας της να το ηχογραφήσει και να γράψει στίχους. Το αποτέλεσμα τον εντυπωσίασε και τη ρώτησε αν θέλει να κάνουν ένα ολόκληρο δίσκο κι αυτή δέχτηκε. Ιδού πως περιγράφει ο αρχηγός την εμπειρία: ''Απλά λατρεύω τον τρόπο που τραγουδάει. Μπορεί να τραγουδήσει τις μαλακότερες μελωδίες, τις αγριότερες κραυγές κι ότι υπάρχει ενδιάμεσα. Το εύρος της φωνής της είναι απίστευτο''. Το γράψιμο πήρε περίπου ένα χρόνο, το συγκρότημα έγραφε το μουσικό μέρος και της έστελνε ιδέες ψηφιακά μέσω υπολογιστή, της εξήγησαν το θέμα που ήθελαν να εξερευνήσουν και της δώσανε πλήρη ελευθερία στο πως θα τραγουδήσει και στο στιχουργικό κομμάτι. Η Christmas περιέγραψε την εμπειρία να δουλεύει μαζί τους ως υπέροχη και δήλωσε: ''Αυτά τα παιδιά είναι υπέροχα στο να δουλεύεις μαζί τους γιατί έχουν αίσθηση του χιούμορ και παρότι είναι υπέρ-ταλαντούχοι, είναι καθημερινοί απλοί τύποι που απλά κάνουν αυτό το οποίο πιστεύουν''.
Ο δίσκος αποτελείται από 5 μόλις κομμάτια, με το εναρκτήριο ''A Greater Call'' να σε ταξιδεύει ήδη στο διάστημα από τα πρώτα του δευτερόλεπτα, το συγκλονιστικό ''Chevron'' να γίνεται βίντεο κλιπ, το ''The Wreck Of S.S. Needle'' να είναι μακράν του δευτέρου το κορυφαίο κομμάτι μουσικής για όλο το 2016 σε όλα τα είδη και τα ''Αpproaching Transition'' και ''Cygnus'' να σε κάνουν να χάνεσαι μαζί τους μια για πάντα. Για το τελευταίο και το μαγικό του τελείωμα που σε στέλνει αδιάβαστο, ο Persson δήλωσε: ''Αυτό που προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε στα τελευταία λεπτά του δίσκου ήταν ο ήχος που παράγεται όταν εμείς εισχωρούμε στα απώτερα όρια του διαστήματος, είναι το πως φανταζόμαστε ότι θα ήταν να διασχίζεις το τελευταίο όριο του σύμπαντος. Στη συνέχεια συνεχίζουμε στο σκοτάδι κι εξαφανιζόμαστε''.... Ξαναχαθήκατε στο διάστημα προφανώς αγαπητοί αναγνώστες, ας σας επαναφέρω λοιπόν στο βασικό της υπόθεσης.
Στις αρχικές ερωτήσεις για να αποδοθεί ζωντανά αυτό το συγκλονιστικό υλικό, τα μέλη του συγκροτήματος ήταν κατηγορηματικά, δε θα μπορούσαν να συγχρονιστούν τα προγράμματα έξι-εφτά ατόμων στα τριανταφεύγα τους με κανονικές δουλειές και παιδιά, προσθέστε κι ένα μέλος από άλλη ήπειρο και καταλαβαίνετε τις δυσκολίες, παρ'όλα αυτά άφηναν να εννοηθεί ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Φανταστείτε λοιπόν πόσο τυχεροί είμαστε οι Έλληνες που θα τους δούμε, καθώς ανακοίνωσαν 5 συναυλίες με τον άκρως λακωνικό τρόπο: ''Αυτές οι 5 εμφανίσεις είναι οι μοναδικές που θα κάνουμε, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο και θα παίζουμε το δίσκο από την αρχή ως το τέλος και τίποτα άλλο''. Η Αθήνα θα είναι η τελευταία πόλη στην οποία θα παίξουν και το τέλος αυτό αναμένεται συγκλονιστικό. Έχετε πολλούς λόγους να έρθετε, αλλά ο κυριότερος είναι ότι μετά από αυτή τη διαστημική συναυλία, ότι κι αν δείτε στην πορεία, δε θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Σε κάθε περίπτωση, έχετε προειδοποιηθεί. Εγώ πάλι έχω προετοιμαστεί να αλλάξει όλη μου η πραγματικότητα όπως την ήξερα μέχρι σήμερα. Είστε έτοιμοι κι εσείς να κάνετε το ίδιο;
Οι Cult Of Luna τη Κυριακή 6 Νοεμβρίου στο Smoke The Fuzz Fest 2016 - Post Mortem Edition
FB Event: Smoke the Fuzz Fest 2016 - Post-mortem edition
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
