Σαν σήμερα, 31 χρόνια πριν, οι Slayer παγιώνονται στη thrash metal σκηνή μέσα από την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους, Hell Awaits. Με το ντεμπούτο τους “Show No Mercy” να σημειώνει τις υψηλότερες πωλήσεις που είχε ποτέ η Metal Blade Records, δημιουργείται η επιθυμία στον παραγωγό τους Brian Slagel, να ηχογραφήσει και δεύτερο δίσκο μαζί τους. Μέσα από αυτή τη δεύτερη προσπάθεια, γεννάται μάλλον ό, τι πιο σκληρό και αδυσώπητο είχε κυκλοφορήσει ποτέ μέχρι τότε, σε μια άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, με τους Slayer να πιστώνονται τη δημιουργία ενός μοναδικού thrash ήχου που άσκησε επιρροές και σε αρκετά μελλοντικά extreme metal συγκροτήματα.
Τα κομμάτια είναι περισσότερο ποικιλόμορφα, η δομή τους πιο περίπλοκη, με progressive στοιχεία (τα περισσότερα που έχουν συμπεριλάβει σε δίσκο τους), οι ταχύτητες εναλλάσονται και το ένα riff διαδέχεται το άλλο. Όλα τα μέλη της μπάντας είναι σε εξαιρετική φόρμα. Το μπάσο του Tom Arraya ακούγεται ίσως πιο δυνατά από ποτέ, η φωνή του είναι καλύτερη αν και στο μέλλον πιάνει καλύτερα στάνταρ και δένει αν μη τι άλλο με το ύφος της μουσικής. Για πρώτη φορά ο μεγάλος Dave Lombardo μας συστήνει με τις θρυλικές πλέον διπλομποτιές του υπό τη μορφή σόλο και το παίξιμο του γενικά εντυπωσιάζει, κάτι που συμβαίνει και με τις ικανότητες των Kerry King και Jeff Hanneman. Οι στίχοι έχουν κεντρικό του θέμα την κόλαση και το σατανά, όμοια με τα δαιμονισμένα riff και σόλο του δίσκου. Αν κάτι αδικεί λίγο το σύνολο είναι ίσως η παραγωγή του.
Το “Hell Awaits” έλαβε πολύ καλές κριτικές αν και δε μπήκε στα chart. Μέσα από αυτό οι Slayer αναμφίβολα δημιουργούν έναν ήχο αρκετά διαφορετικό και καινοτόμο για την εποχή του.
Comments
