Μπορεί αυτό το μυστηριώδες γλυπτό στο εξώφυλλο από το κοιμητήριο Pere Lachaise στο Παρίσι, να αντικατοπτρίζει το δέος που ακτινοβολεί αυτό το album?
Την απάντηση σ"αυτό το ερώτημα, δίνουν ίδιοι οι Dead Can Dance μέσα από τα 40 περίπου συγκλονιστικά λεπτά, που αναβλύζουν από την ελεγεία που λέγεται "Within The Realm Of A Dying Sun".
Η ιστορία αυτού του μοναδικού σχήματος μας γυρνάει πίσω στις αρχές της δεκαετίας "80 ,στην άλλη πλευρά του πλανήτη και συγκεκριμένα στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Ξεκίνησε σαν τετραμελής μπάντα για να διαμορφωθεί στην συνέχεια στο γνωστό ντουέτο που απαρτίζεται από τον Brendan Perry και την Lisa Gerrard. H πορεία τους ξεδιπλώνεται μέσα σε ένα βάθος 30 χρόνων συνολικά, με ένα κενό από το 1998 έως και το 2005, για να φτάσουμε στο 2011 όπου ανακοινώθηκε επίσημα πλέον η επαναδραστηριοποίηση τους και η προετοιμασία νέου δισκογραφικού υλικού που θα συνοδευτεί από παγκόσμια τουρνέ. Το όνομά τους εκτός από το ότι έχει γίνει συνώνυμο κάποιων ιδιωμάτων όπως "Ethereal Wave" , ή "World Music" ,έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για σωρεία καλλιτεχνών στον ευρύτερο χώρο της μουσικής.
Αντισυμβατικοί ,ακολούθησαν το δικό τους ταξίδι έξω από κάθε κατεστημένο ,διαμορφώνοντας ένα παράδοξο μουσικό υπόβαθρο με την προσωπική τους σφραγίδα. Γνώμη μου είναι, πως οι DCD ήταν πέρα και πάνω από κάθε είδος και αυτό γιατί ο ήχος τους χρησιμοποιούσε πολλά και διαφορετικά στοιχεία, τόσο από όργανα όσο και από άλλα υποείδη μουσικής, τα οποία διάνθιζαν τα δημιουργήματά τους ,με αποτέλεσμα αυτή η ποικιλομορφία να τους έδινε κάτι ξεχωριστό, μη-μονότονο, αλλά ταυτόχρονα τόσο διαπεραστικό & απορροφητικό. Νομίζω πως όχι άδικα, θεωρούνται από τα πλέον σεβαστά avant-garde σχήματα που άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο στην διεθνή σκηνή.
Τώρα, το "Within The Realm Of A Dying Sun" είναι κυριολεκτικά η περισσή έμπνευση του "Spleen and Ideal" που πήρε μορφή σε 8 νέα κομμάτια. Μπολιασμένα με πληθώρα ερεθισμάτων, έχουν σαν βασικό άξονα την δημιουργία μιας απαράμιλλης αισθητικής που διαχέεται φειδωλά σ"όλες τις συνθέσεις. Δεν λείπουν οι gothic rock καταβολές, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους με μικρότερο χώρο & διάρκεια.
Σκοτεινό, μελαγχολικό, αλλόκοτο, ανατριχιαστικό, μεγαλεπήβολο…πέντε απλές λέξεις, που αντανακλούν τόσα πολλά πράγματα.
Έτσι και εδώ υπάρχει μεγάλη γκάμα μουσικών και οργάνων, που σκορπίζουν επιδεικτικά έναν μεσαιωνικό αέρα αποτελούμενο από ορχηστρικούς ήχους, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα σε απόγνωση. Ο συνδυασμός από πνευστά & έγχορδα προσδίδει μια πολυπλοκότητα που αρχικά κάνει τις αισθήσεις λίγο να "χάνονται" ,αλλά γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως αυτό που ακούγεται είναι τόσο απλό αλλά και τόσο υπέροχο• αυτή είναι και η μαγεία των DCD.
Στο εκτελεστικό μέρος , το ηγετικό δίδυμο δίνει ρεσιτάλ με τις ερμηνείες του και καταφέρνει περίτεχνα να εναρμονίσει την διαφορετικότητα που υπάρχει στις φωνές τους. Ο Perry βγάζει μια αισθητή λυρικότητα βγαλμένη από την αλληγορία των στροφών, εν αντιθέσει η Gerrard με την δωρική χροιά της και τους ακατανόητους στίχους, κάτι το spiritual, κάτι από το υπερπέραν...
Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι το album χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Στα τέσσερα πρώτα κομμάτια ,το "Anywhere Out of the World" το οποίο ξεκινάει με ένα περίεργο όργανο (κάτι ανάμεσα σε καμπάνα & πλήκτρα) και το κλασσικό "Xavier" που αποτελεί ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια τους , εξαιτίας της τυπικής φόρμας που ακολουθεί η δομή του, από κουπλέ & ρεφρέν (!) πλεγμένα σε μεθυστικές ενορχηστρώσεις , είναι οι μεγάλες στιγμές του Perry.Στα υπόλοιπα τέσσερα ,το "Cantara" κάνει την διαφορά στο σύνολο των συνθέσεων, με τα κρουστά να ακούγονται για πρώτη φορά και να το συνοδεύουν σταθερά, ενώ η Gerrard να συνεχίζει με πάθος να στοιχειώνει ό,τι αγγίζει η μυσταγωγική υφή της φωνής της. Το άλλο φυσικά είναι το "Summoning of the Muse", όπου οι πένθιμες καμπάνες από την αρχή έως και το τέλος και τα βιμπράτο, δημιουργούν μερικά πρωτόγνωρα ηχοτοπία, που παραπέμπουν σε ένα είδος τελετουργικoύ που το βιώνεις ιδίοις όμμασι.
Η άρρητη ατμόσφαιρα αποτελεί trademark της μουσικής των DCD και το "Within The Realm Of A Dying Sun" είναι ένα από τα αρτιότερα albums που έχουν βγει ποτέ, βασισμένο εξ"ολοκλήρου πάνω σ"αυτό. Αν θέλετε να ακούσετε κάτι διαφορετικό αλλά παράλληλα μεγαλειώδες, προχωρήστε ανεπιφύλακτα στο διαχρονικό αυτό αριστούργημα.
Tracklist
1.Anywhere Out of the World
2.Windfall
3.In the Wake of Adversity
4.Xavier
5.Dawn of the Iconoclast
6.Cantara
7.Summoning of the Muse
8.Persephone (The Gathering of Flowers)
"Deep in the heart where the mysteries emerge
Eve bears the stigma of original sin
Freedom so hard when we are all bound by laws
Etched in the seam of nature"s own hand
Unseen by all those who fail in their pursuit of faith"
Για το Rockoverdose.gr,
Γιώργος Γούργαρης
Comments
