Φθινόπωρο 1994 : Προς τα βόρεια της Ευρώπης ,το ηφαίστειο που λέγεται Νορβηγικό black metal έχει ήδη εκραγεί και η οργή του συνεχίζει να χτυπάει αλύπητα οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα του. Μερικούς μήνες πριν, -του ίδιου χρόνου- τα "De Mysteriis Dom Sathanas" & "In Τhe Nightside Eclipse" που έχουν κυκλοφορήσει, έρχονται να ταράξουν ακόμα περισσότερο το σοκαρισμένο κοινό, το οποίο δεν έχει καλά καλά προλάβει να χωνέψει το κοκτέιλ τρόμου που του σέρβιρε δύο χρόνια πριν περίπου το "A Blaze Ιn Τhe Northern Sky".
Πιο νότια τώρα και συγκεκριμένα στον ελλαδικό χώρο ,υπάρχει έντονη δραστηριότητα στην underground σκηνή και την απάντηση στους Σκανδιναβούς για το πως είναι η άλλη πλευρά του black metal ,την έχουν δώσει οι Necromantia,Varathron & Rotting Christ μέσα από τα αντίστοιχα "Crossing Τhe Fiery Path" ,"His Majesty Αt Τhe Swamp" & "Thy Mighty Contract" τα οποία έχουν δημιουργήσει θόρυβο εντός και εκτός συνόρων.
Από τα τρία προαναφερθέντα groups ,αυτό που έχει την μακροβιότερη δισκογραφία και κατόρθωσε κυριολεκτικά να σπάσει τα εγχώρια στεγανά, διαμορφώνοντας αυτόματα τις βάσεις για μια ευρύτερη πορεία & αναγνώριση ,είναι αναμφισβήτητα οι Rotting Christ. Θέλετε οι καλές επιλογές τον κατάλληλο χρόνο? Θέλετε η αμεσότητα και η ξεχωριστή επικοινωνία με το κοινό ? Θέλετε οι άπειρες συναυλίες μέχρι και την άλλη άκρη της γης, που για να γεμίσουν το βιογραφικό τους χρειάζονται αμέτρητες σελίδες? Ενδεχομένως όλα αυτά ,τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν θα είχε συμβεί, αν δεν υπήρχαν και στο ενεργητικό τους αξιόλογα albums ,αλλά κυρίως καλά τραγούδια.
Υποθέτοντας ότι με κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να φτιάξουμε το ψυχογράφημα της μπάντας μέσα από τα albums τους, θα διαπιστώναμε με έκπληξη το πόσες φορές έχουν αλλάξει ύφος και το πόσο επιτυχημένα έχουν τολμήσει να κάνουν πράξη την λέξη "πειραματισμός" ,εμπλουτίζοντας τον ήχο τους με νέα στοιχεία που τους έδωσαν την απαραίτητη ώθηση, για αυτό που λέγεται εξέλιξη & ωριμότητα ενός σχήματος.Εν τάχει, η διαδρομή τους ξεκίνησε με death/grind ,πέρασε σε black και αφού έγιναν μερικές δυνατές gothic ενέσεις, ξαναγύρισε σε black, για να πραγματοποιηθούν εκ νέου folk ενέσεις σε συνδυασμό με μελωδικές πινελιές. Το να φτάσεις όμως σ"αυτά και ακόμα πιο δύσκολα να τα διοχετεύσεις στις συνθέσεις ,κρατώντας αναλλοίωτη την μουσική σου ταυτότητα και σταθερή την ραχοκοκαλιά του ιδιώματος που πρεσβεύεις, είναι μεγάλη ιστορία και οι Rotting Christ απλά την μετέτρεψαν σε παιχνιδάκι.
Το "Thy Mighty Contract" ήταν ένας ασύλληπτος προπομπός που έδωσε το έναυσμα για το σερί των σημαντικών κυκλοφοριών που ακολούθησαν. Η ωμότητα, η τραχύτητα ,το αδυσώπητο και ιδιόμορφο riffage ,οι προσεγμένοι στίχοι που έκαναν μέχρι και τον Αχέροντα να τρομάξει και η αισθητική που ακτινοβολούσε υπό το πρίσμα του Ελληνικού black metal στυλ ,δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.Τα χαρακτηριστικά αυτά όπως ήταν αναμενόμενο, διαφοροποιήθηκαν ελαφρώς σε κάποια σημεία και γεννήθηκε ο απόγονος του, γνωστός σε όλους με το όνομα "Non Serviam".
Το ανύπαρκτο λανσάρισμα που έγινε από την τότε δισκογραφική, το rhythm section που αποτελείται από ένα "βουβό" μπάσο και ένα μονότονο drum machine και τέλος η απουσία του απαραίτητου mastering στα πλαίσια της φτωχής παραγωγής, αποτελούν τα μοναδικά μελανά σημεία του• τα οποία αποδείχτηκαν πολύ μικρά για να υπερκεράσουν το υψηλό βεληνεκές και το επίπεδο έμπνευσης, που αμφότερα χτυπάνε κόκκινο σ"αυτό εδώ το κρυφό διαμάντι. Αυτό που καταφέρνει όμως περίτρανα το "Non Serviam" είναι πως όσες φορές και να το ακούσεις ,δεν σ"ενοχλεί τίποτα από τα παραπάνω. Γιατί συμβαίνει αυτό? Οι διαδοχικές αλλαγές των tempo στην ροή των συνθέσεων ,από slow σε απότομα γρήγορα thrash περάσματα, τα άκρως κολλητικά ευκολομνημόνευτα riffs του rifflord Σάκη , τα στοιχειωμένα synths που προσδίδουν ένα rotting feel στην ατμόσφαιρα και η προσθήκη των αβυσσαλέων φωνητικών του Magus που σε μερικές συνθέσεις κάνουν το contrast ,όπως στο ρεφρέν του "Wolfera the Chackal" ,είναι στο σύνολο τους αν μη τι άλλο ,υπεραρκετά στοιχεία για να αφήσουν τα ψεγάδια σε δεύτερη μοίρα.
Αν περάσουμε επιμέρους στην δομή των κομματιών, θα δούμε πως ο γενικότερος ρυθμός και τα synths ,έχουν τροποποιηθεί κάπως συγκριτικά με το ντεμπούτο τους και εδώ έγκειται και η διαφορά. Το ύφος που ακολουθείται σε κάθε σύνθεση ξεχωριστά ,κρατάει μια μινιμαλιστική φόρμα που συμπληρώνεται από αιφνίδια χαμηλά μέρη που δίνουν την σκυτάλη σε πιο βάρβαρα ,όπου το drum machine βαράει ανελέητα. Τα δε synths ,έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερο αλλά προσεχτικά και θυμίζουν σειρήνες που γεμίζουν τα σημεία με ένα μυστικιστικό τόνο. Το highlight όμως του album βρίσκεται στο τρίπτυχο riffs-leads-solos ,τα οποία είναι φτιαγμένα με μοναδικό σκοπό να σε κολλήσουν στον τοίχο ,καθώς κατορθώνουν να είναι τόσο πορωτικά και συνάμα τόσο διαπεραστικά ,δημιουργώντας φαινόμενα..."earworms".
Όσο αφορά τις συνθέσεις ,επειδή είναι όλες ισάξιες και ό,τι και να γράψουμε θα είναι πραγματικά λίγο, συνοπτικά να αναφέρω πως οι συγκλονιστικές στιγμές του ,ακροβατούν ανάμεσα στο entry riff και σόλο του "The Fifth Illusion" (αλήθεια ,το "Rege Diabolicus" από το "Theogonia" σας φέρνει κάτι στον νου από αυτό?) ,τα lead keys του black metal ύμνου "Non Serviam" και την κορύφωσή του στο λατινικό απόσπασμα, για το οποίο πήραμε μια εικόνα από το ντελίριο που προκάλεσε, τόσο στην συναυλία τους τον περασμένο Ιανουάριο, όσο και τον Ιούνιο. Το "Where Mortals Have No Pride" ,έχει ένα απίστευτο μελαγχολικό doom πέρασμα που δεν υπάρχει αλλού στον δίσκο και τέλος το "Saturn Unlock Avey’s Son" που απ" όποια πλευρά και να το πιάσεις ,η ανατριχίλα που διαχέεται στα πιο βαθειά μέρη της ψυχής είναι τόσο ισχυρή, όσο καμιά άλλη.Η εισαγωγή από μόνη της σ"αυτό το κομμάτι, κερδίζει το 50% των συναισθημάτων που διεγείρονται και προκαλούν δέος.
Black metal πάνθεον χωρίς τους Rotting Christ δεν υφίσταται και αυτό καταδεικνύει η επιρροή που είχαν πάνω σε μεταγενέστερες μπάντες και δη στον συγκεκριμένο χώρο, που το "Non Serviam" παραμένει αξεπέραστη παρακαταθήκη τους.
Comments
