Ένα κομμάτι ουρανού
|
|
Yπήρχε ένα σπουργίτι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.
- Γιατί το κάνεις αυτό; το ρώτησε μια αλεπού.
- Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργίτι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας.
- Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό; με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού.
- Ο καθένας εδώ κάτω στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι.
Κάπως έτσι ξεκινάει .… κάπως έτσι έχει φτάσει η χώρα μας στη κατάσταση που είναι... έτσι έχει γαλουχηθεί ο κάθε Έλληνας , σαν την αλεπού, εγωκεντρικός αλαζόνας συμφεροντολόγος και ατομιστής !
Μέσα στην οικονομική κρίση που όλοι μας βιώνουμε, μέσα στην εμπορευματοποίηση των ιδανικών, κάπου υπάρχει μια ελπίδα… και αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αλλαγή νοοτροπίας και στάση ζωής !
Η μοναδική μας αντίσταση είναι να μη παραδώσουμε την ψυχή μας. Να μη χάσουμε την κουλτούρα μας και αλληλοκαταστραφούμε.
Όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική πίστευα ότι αν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις με μεράκι, οι άνθρωποι θα το εκτιμήσουν και ας μην τους εκφράζει. Είχα την εντύπωση ότι θα το εκτιμήσουν γιατί έχει ένα κομμάτι από εσένα… ένα κομμάτι της ψυχής σου…
Πραγματικά στενοχωριέμαι να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν να παίξουν μουσική γεμάτοι όνειρα και να τους τρώει αυτό το σάπιο κύκλωμα μιζέριας που διακρίνει την Eλληνική metal σκηνή.
Εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύουμε σε εμάς. Το μόνο που μας νοιάζει είναι το πώς θα φανούμε και το πώς θα γίνουμε αρεστοί. Γιατί; Γιατί ξεπουλιόμαστε; Γιατί δε στηρίζουμε ο ένας τον άλλο;
Εμείς που παίζουμε μουσική τι έχουμε να χωρίσουμε; Το ίδιο όνειρο δε μοιραζόμαστε; Το ίδιο πάθος δεν έχουμε;
Αξίζει άραγε τον κόπο να προσπαθούμε να δίνουμε ο ένας στον άλλον κομμάτι της ψυχής μας;
Η απάντηση είναι ναι γιατί αν το κάνουμε ανιδιοτελώς, ο κόσμος θα το αναγνωρίσει και θα αγκαλιάσει την προσπάθεια μας. Θα νοιώσει ότι τον σεβόμαστε.
Ενα σημαντικό κομμάτι μιας υγιούς κοινωνίας είναι να εμπνέει ο ένας στον άλλο σεβασμό…Ίσως έτσι σηκώσουμε όλοι τα χεριά μας και κρατήσουμε ένα κομμάτι ουρανού
Υ.Γ
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ζήση Πετκανά που μου έδωσε αυτό το βήμα να μοιραστώ τις σκέψεις μου…
Keep a light inside your sadness…
Για το RockOverdose.gr: Πέτρος Μηλιάδης
Comments
