Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ - PNAS , ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να βρει το ρυθμό της μουσικής ευκολότερα όταν αυτός παίζεται σε χαμηλότερους τόνους. Με άλλα λόγια, το μπάσο αποτελεί τη ραχοκοκαλιά κάθε τραγουδιού και ο ρόλος του μπασίστα είναι μακράν ο πιο σημαντικός για τη δομή του - από όσο μπορεί να πιστεύαμε μέχρι τώρα.
Σύμφωνα με την έρευνα του PNAS, οι άνθρωποι ακούνε ευκολότερα τις αλλαγές στις νότες χαμηλότερης συχνότητας του μπάσου , σε σχέση με τις υψηλότερες συχνότητες άλλων μουσικών οργάνων.
Μία ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Χαμιλτον στον Καναδά, μελέτησε πως αντιδρά ο εγκεφαλος σε διάφορες συχνότητες - νότες χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της ηλεκτροεγκεφαλογραφίας - EEG. Με αυτό τον τρόπο βρήκε πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να εντοπίσει ευκολότερα τα λάθη σε χαμηλότερες νότες.
Επομένως επιβεβαιώνεται και επιστημονικά πως χωρίς τους μπασίστες η μουσική θα ήταν βαρετή και θα είχε έλλειψη δομής. Το μπάσο κρατά το χαμηλό tempo ενός τραγουδιού, του δίνει βαρύτητα και βάθος.
Τα αποτελέσματα μίας ακόμη έρευνας του πανεπιστημίου του Northwestern των ΗΠΑ, έδειξαν πως η μουσική με έντονο μπάσο μας κάνει να νιώθουμε εξαιρετικά δυναμικοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση!
Ίσως μέχρι τώρα οι μπασίστες να μην είχαν όση προσοχή τους αρμόζει από το κοινό, καθώς δεν συνηθίζουν να σολάρουν ή να shreddάρουν, αλλά αν σκεφθεί κανείς πως θα ήταν κάποια τραγούδια χωρίς μπάσο τότε θα καταλάβει πως το μπάσο όντως αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά κάθε τραγουδιού! Σκεφτείτε απλά το “Dazed and Confused” των Led Zeppelin χωρίς το μαγικό μπάσο του John Paul Jones... και τόσα άλλα παραδείγματα!
Η απάντηση στο αιώνιο δίλλημα κιθαρίστας ή ντράμερ φαίνεται πως είναι τελικά "μπασίστας"!
Comments
