O Scott Walker των Archive είχε πει σε μια συνέντευξή του σε ελληνική ιστοσελίδα ότι η πραγματική αξία του καλλιτέχνη φαίνεται μόνο στη σκηνή. Ουδέν αληθέστερο αυτού, ειδικά σε μια εποχή όπου οι studio ηχογραφήσεις δίνουν τη δυνατότητα, με τον τεχνολογικό εξοπλισμό που διαθέτουν παραγωγοί και ηχολήπτες, να κάνουν και τον πιο ατάλαντο να ακούγεται τουλάχιστον σε υποφερτό επίπεδο.
Στις αρχές της δεκαετία του '90 όπου εμφανίστηκαν στο χώρο του επικού μέταλ οι «Εξόριστοι» του Δημήτρη Κατή, τα περισσότερα στούντιο ήταν ακόμη σε ημι-πρωτόγονη κατάσταση και συχνά οι ηχογραφήσεις αδικούσαν τους καλλιτέχνες. Όσοι κατόρθωσαν να αναδειχθούν, το έκαναν on stage. Και η σκηνή είναι η δύναμη του Δημήτρη Κατή! Δεν είναι τυχαίο ότι οι Εξόριστοι υπήρξαν η πρώτη ελληνική μπάντα που κατόρθωσε να παίξει στο εξωτερικό μπροστά σε ένα θηριώδες κοινό 40.000 ατόμων (στη Σερβία, κάπου στα μέσα των 90's).
Όμως δεν είναι μόνο η δυνατότητα να παίζεις καλά στη σκηνή. Είναι κυρίως η ψυχή που κουβαλάς, τα ιδανικά, οι αρχές και η αντίληψη για την τέχνη. Σήμερα κινητήρια δύναμη της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι το χρήμα και η εύκολη καταξίωση. Κάποτε η μόνη κινητήρια δύναμη ήταν το αίμα και η ψυχή του καλλιτέχνη που έρρεε μέσα στις νότες της κιθάρας, στις παθιασμένες φωνητικές γραμμές, στις ανελέητες μπασογραμμές και στη θυελλώδη μανία των ντραμς. Ήταν η ιδεολογία του, ο τρόπος ζωής του, τα πιστεύω του!
Οι Εξόριστοι ήταν και παραμένουν μια τέτοια μπάντα!
Χαμένοι στο μαγικό τους κόσμο, πλημμυρισμένοι από μύθους και θρύλους της αρχαιότητας, έμπλεοι επικής έμπνευσης υπήρξαν πρωτοπόροι της γενιάς τους στο χώρο του επικού μέταλ.
300+ πιστοί οπαδοί του σχήματος, (επικός αριθμός!) από όλο το ηλικιακό φάσμα, κατέκλυσαν τον γνώριμο και αγαπημένο χώρο του Revenge of Rock για να αποδόσουν φόρο τιμής σε μια μπάντα που δε πρόδωσε ποτέ τις αρχές της! Δεν ξέρω αν άλλη ελληνική μπαντα χωρίς τη συμμετοχή συνήθως και αρκετών άλλων γκρουπς να έχει χτυπήσει τέτοιο μαζικό αριθμό προσεύλεσης και μάλιστα εν καιρώ κρίσης... Η επιστροφή ειναι γεγονός!
Για 2 ώρες και πλέον το Revenge of Rock σειόταν στην κυριολεξία από τα επικά riff και τις μελωδίες, οι «Εξόριστοι» έκαναν πραγματική επέλαση!!!!!
Ιδαίτερα δυναμικό το set list, μετέτρεψε τη συναυλία σε ένα επικό πάρτυ που θύμιζε τις παλιές καλές εποχές, αλλά όταν αρχίζεις με εισαγωγή από τον 1ο δίσκο του Δημήτρη Κατή "Δωριείς Επιστροφή στη Γη", "Σπαθι του Νικητή" στη συνέχεια και κλείνεις με το "Κάνω μια ευχή" δε θα μπορείς να έχεις τίποτα λιγότερο!
Δύσκολο να περιγράψεις με λόγια τα συναισθήματα και τον παλμό που επικρατούσε!
Ενδεικτικά θα αναφερθώ σε κάποια βασικά σημεία και αυτά είναι η φωνή του Φίλιππου Μοδινού που πηγαίνει τα τραγούδια ένα βήμα μπροστά, προσωπικα πιστεύω οτι είναι ο καλύτερος τραγουδιστής που έχει περάσει απο τη μπάντα, ο δυναμισμός του ντράμερ Στάθη Γενναιόπουλου που έλιωσε τα δέρματα, ο οποίος δένει άψογα με την απίστευτη φιγούρα του μπασίστα Rich Melville, ένος κυριολεκτικά εξόριστου στην Ελλάδα από το Los Angeles που απολαμβάνει πάντα στο έπακρο κάθε live του συγκροτήματος και αυτό φαίνεται και στο stage, τα ρυθμικά session του κιθαρίστα "νεοφώτιστου" Βαγγέλη Ευαγγέλου που ερμηνεύθηκαν με νεανικό πάθος, μιας και προυπήρξε ένθερμος fan των «Εξόριστων» πριν την ένταξη του στη μπάντα και τέλος, ο συνδυασμός του άψογου επαγγελματισμού και της αστείρευτη ενέργειας επί σκηνής του Δημήτρη Κατή, ο οποίος ανατριχιάζει, συγκινεί και γοητεύει με το μοναδικό ιδιόμορφο προσωπικό του σολιστικό παίξιμο στην κιθάρα!!! Ο άνθρωπος είναι μια κατηγορία απο μόνος του στη μουσική!
Κλείνοντας θα δανειστώ την φράση που επαναλάμβανε το κοινό στο τέλος της συναυλίας, "ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ" !!! Και ευτυχώς για εμάς τους fans, ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ, μιας και οι «Εξόριστοι» ετοιμάζουν μια σειρά συναυλιών για άνοιξη και καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα, για αυτό ετοιμαστείτε να βρεθούμε πάλι... στη "φωλιά του γερακιού"!
Για το Rock Overdose,
Ανθή Τσουβαλά
Φωτογραφίες: A. ΜΑΡΟΠΟΥΛΟΣ (http://www.photosense.gr)
Comments
