ΠΕΜΠΤΗ 30/08
Κείμενο: Γεωργία Λαδοπούλου, Γιώργος Χριστοδουλάκης
Φωτογραφίες: Γεωργία Λαδοπούλου, Δημήτρης Καραγεωργίου, Αθανάσιος Κόλκας (MisterEight)
Διανύοντας τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού και ενώ ακόμα κάποιοι μπορεί να είναι σε διακοπές, πολλοί Θεσσαλονικείς και μη, κατευθυνθήκαμε προς τον πολυχώρο του FIX για την έναρξη του φετινού επετειακού Street Mode Festival. Για τη 10η χρονιά του, το Street Mode περιελάμβανε πάνω από 100 συναυλίες σε 6 σκηνές και ταυτόχρονα πολλές ακόμα εκδηλώσεις και δράσεις. Μπαίνοντας στον χώρο, περνούσε κανείς από graffiti, ράμπες για skate και bmx, parkour, dj sets, πάγκους με ρούχα και το επίσημο merch του festival, ώσπου κάπου στο τέλος του διαδρόμου είχαν στηθεί περιμετρικά του χώρου οι 3 μεγάλες εξωτερικές σκηνές, οι οποίες εναλλάξ φιλοξενούσαν τους καλλιτέχνες, στοχεύοντας στο να μην υπάρξει αναμονή.
CORETHEBAND
Ακριβώς στις 19:00 και ενώ η ζέστη έκανε αισθητή την παρουσία της, στον εξωτερικό χώρο του FIX εμφανίστηκαν οι CORETHEBAND. Ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται μπροστά από την σκηνή Desperados όπου η μπάντα συστήθηκε με ένα σετ μισής ώρας περίπου. Δροσεροί και με χαρούμενη διάθεση, έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το φρέσκο ντεμπούτο τους “I (Don’t) Know”, στα οποία το κοινό ανταποκρίθηκε κατάλληλα, ακολουθώντας τις παροτρύνσεις της μπάντας να τραγουδήσουν και να χορέψουν μαζί τους. Το απολαυστικό τους μισάωρο έκλεισαν με το, γνωστό πλέον, “Elephant”, δημιουργώντας έτσι, από την αρχή του φεστιβάλ, μία πολύ καλή ανάμνηση που ακόμα και μετά το πέρας του, παραμένει ανεξίτηλη.
Γ.Λ.
JAW BONES
Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς τη σκηνή του Principal, σκηνή που θα φιλοξενούσε σχεδόν αποκλειστικά rock σχήματα καθ’ όλη τη διάρκεια του festival. Το πρώτο συγκρότημα που θα ακούγαμε εκεί ήταν οι Jaw Bones, οι οποίοι και ξεκίνησαν στις 20.10, σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο κόσμος στην αρχή του set τους ήταν αρκετός και συνέχισε να πληθαίνει καθ’ όλη τη διάρκεια των 35’ που είχαν στη διάθεσή τους οι Θεσσαλονικείς heavy rockers. Το ξεκίνημα τους δυνατό με “Ego Tripper” και εξ αρχής δείχνουν το πόσο προβαρισμένοι είναι και τις ορέξεις με τις οποίες έχουν βγει στη σκηνή του Street Mode. Το κοινό, μάλλον εξοικειωμένο με το υλικό του πρώτου δίσκου της μπάντας, “Wrongs on a Right Turn”, ανταποκρίνεται αμέσως και το headbanging αρχίζει, τόσο κάτω όσο και πάνω στη σκηνή. Στη συνέχεια, το σχήμα μας παρουσίασε 3 νέα κομμάτια, τα οποία κινούνται σε σαφώς πιο σκληρά – και «διαβολικά» όπως τα χαρακτήρισε ο τραγουδιστής – μονοπάτια, τα οποία και κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού. Εδώ να σημειώσουμε πως ο ήχος, τόσο στους Jaw Bones όσο και στα υπόλοιπα συγκροτήματα που ακούσαμε στο Principal ήταν πολύ καλός και καθαρός, το πρόβλημα όμως στον χώρο ήταν η ζέστη, αισθητή από κοινό και καλλιτέχνες. Δυστυχώς, και τις τέσσερις μέρες και σχεδόν σε κάθε συγκρότημα στο Principal υπήρχε θέμα με τον κλιματισμό, παρά τις προσπάθειες των διοργανωτών να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα αυτό. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε το συγκρότημα να περάσει καλά και να αποδώσει τέλεια το set του που έκλεισε με “Communication”, “Hate Crime” και “Fear”. Μια πολύ καλή εμφάνιση από τους Jaw Bones, σίγουρα θα θέλαμε να τους ακούσουμε σε κάποια headline συναυλία ώστε να τους απολαύσουμε περισσότερο.
Γ.Χ.
ΜΕΜΦΙΣ
Τη σκυτάλη στη σκηνή του Principal, παρέλαβαν οι ντόπιοι Μέμφις οι οποίοι φυσικά δεν ήταν ξένοι στο Θεσσαλονικιό κοινό, το οποίο μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς. Σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, φωνή και όργανα, οι Μέμφις εκπέμπουν έναν επαγγελματισμό και μία ατμόσφαιρα που ακόμα και αν κάποιος δεν συγκινείται από τον ήχο τους, υπάρχουν πολλά ακόμα στοιχεία που μπορεί να εκτιμήσει. Το κοινό δεν πτοήθηκε από τον κλειστό χώρο και την υψηλή θερμοκρασία και δημιούργησε ένα μικρό κομφούζιο, ιδιαίτερα στο άκουσμα των “Ρουβικώνας” και “Mόνο για μένα”, όπου όλοι τραγουδήσαμε και περάσαμε πολύ όμορφα για αυτό το λιγότερο από μία ώρα που τους αναλογούσε.
Γ.Λ.
BAD MOVIES
Βγαίνοντας από το Principal στο χώρο των εξωτερικών σκηνών, βλέπουμε πως ο κόσμος έχει σαφώς πληθύνει, και ειδικά μπροστά από τη Desperados σκηνή όπου οι punk rockers Bad Movies ετοιμάζονταν να εμφανιστούν. Στις 21.35, με το πρόγραμμα ειδικά στις εξωτερικές σκηνές να τηρείται ευλαβικά, οι Bad Movies βγαίνουν και ξεκινούν αμέσως με το “Αρκετά”. Ο κόσμος δεν περίμενε κάποια ειδική πρόσκληση, το party ξεκίνησε αμέσως και δεν σταμάτησε για τα 40 περίπου λεπτά που οι Bad Movies ταρακούνησαν το Street Mode. Ο ήχος πολύ καλός, το συγκρότημα καταιγιστικό και η διάθεση στα ύψη. Ξεχώρισαν τα “Όλα ή Τίποτα” και φυσικά το “Αλητεία ή Θάνατος” πριν κλείσουν με το “Αυτοκρατορία των Δειλών” μέσα σε χειροκροτήματα. Μια πολύ δυνατή εμφάνιση που σίγουρα έδωσε νέους οπαδούς στο σχήμα, παρ’ ότι έπαιζαν εντός έδρας. Με την αποχώρηση του συγκροτήματος, ξεκινά στην Puma, τη διπλανή σκηνή, ένα 10’ BMX show που μας δίνει τον χρόνο να μεταβούμε στη μεγάλη σκηνή του festival, τη Mode stage, όπου και θα έπαιζαν οι 1000mods.
Γ.Χ.
1000MODS
Με μεγάλη συναυλιακή εμπειρία, πολύ όρεξη και με μια λαοθάλασσα από κάτω, οι 1000mods βγαίνουν στις 22.25, ξεκινώντας με το “Above 179” από τον τελευταίο τους δίσκο και καπάκι “Road to Burn” από το “Super Van Vacation” του 2011. Εδώ δεν έχουμε και πολλά να σχολιάσουμε, ο ήχος ήταν άψογος, η απόδοση των 1000mods, για άλλη μια φορά τρομερή ενώ το set τους περιελάμβανε κομμάτια και από τα τρία LP τους. Πρωτοκλασάτη μπάντα, έχει πλέον βρει την ισορροπία στις συναυλίες της μεταξύ ψυχεδέλειας και σκληρών riff με τα εφέ που έχει προσθέσει ζωντανά, σε συνδυασμό με την προσοχή στον εξοπλισμό, να δίνουν άλλη διάσταση τόσο στα κομμάτια όσο και στην απόδοσή τους. Στο “Low” έγινε ο αναμενόμενος χαμός με όλο το Street Mode να τραγουδά ενώ στο “Electric Carve” έπεσαν και πυροτεχνήματα από το festival. Εν ολίγοις, μια φοβερή συναυλιακή εμπειρία που χρειάζεται όρεξη για δουλειά από το συγκρότημα μεν αλλά και καλό υλικό, στοιχεία που περισσεύουν στους 1000mods. “Vidage” και “Super Van Vacation” για το τέλος, για να κουνηθεί και ο πιο απαιτητικός στο κοινό ενώ στις μπροστινές σειρές οι μπλούζες είχαν ήδη βγει από νωρίτερα. Οι 1000mods γέμισαν με άνεση και χαρακτήρα τη μεγάλη σκηνή του Street Mode δείχνοντας για άλλη μια φορά το μέγεθος της μπάντας αυτής.
Γ.Χ.
YAWNING MAN
Μετά τους 1000mods κατευθυνθήκαμε πάλι προς το Principal για να ακούσουμε ότι προλαβαίναμε από τους Αμερικάνους Yawning Man. Μπαίνοντας στον χώρο, μπήκαμε κατευθείαν στο ταξίδι για το οποίο οι υπόλοιποι στο Principal είχαν ήδη ξεκινήσει. Το trio αποτελείται από κιθάρα, μπάσο και τύμπανα ενώ ο μπασίστας εκτελεί σποραδικά χρέη τραγουδιστή. Η παρουσία, όμως, στίχων είναι ελάχιστη καθώς οι Yawning Man επιδίδονται σε μια instrumental ψυχεδέλεια που έχει τραβήξει τα βλέμματα πολλών μεγάλων του χώρου από το 1986 όταν και ξεκίνησαν να παίζουν. Όταν οι Kyuss σε αναφέρουν ως επιρροή, τότε πραγματικά έχεις καταφέρει κάτι στον χώρο του desert/stoner rock. Τα σχεδόν 20’ που προλάβαμε από τους Αμερικάνους ήταν αρκετά να μας πείσουν πως μπροστά μας έχουμε μια μεγάλη μπάντα. Χωρίς περιττές κινήσεις ή λόγια, οι Yawning Man παρουσίασαν το υλικό τους με εμπειρία και άνεση. Ο τελευταίος τους δίσκος, “The Revolt Against Tired Noises”, ήταν η βάση του set τους και κάθε κομμάτι χειροκροτήθηκε δεόντως. Εκτός από μια πολύ καλή εμφάνιση, αποτέλεσαν και το γλυκό κλείσιμο της πρώτης μέρας του Street Mode για εμάς. Η μουσική τους αφήνει μια γλύκα και μια ηρεμία στον ακροατή, ιδανική για να κλείσει κάθε φεστιβαλική μέρα.
Γ.Χ.
Με τρεις μέρες ακόμη μπροστά μας και αμέτρητα συγκροτήματα που περιμέναμε να ακούσουμε, περάσαμε την είσοδο του Street Mode αρκετά μετά τα μεσάνυχτα μόνο για να επιστρέψουμε την επομένη ξεκούραστοι και σε street…. mode.
Ακολουθεί η ανταπόκριση της δεύτερης μέρας.
Comments
