Ανταπόκριση: 10th Street Mode Festival – Day 2 @Fix Open-Air Multiplex, Θεσσαλονίκη (31/8/2018)

Μετά την άκρως απολαυστική πρώτη μέρα του Street Mode όπου, με εξαίρεση μικρές καθυστερήσεις στις εσωτερικές σκηνές και τη ζέστη στο Principal Stage, όλα κύλησαν ρολόι, ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε ξανά την είσοδο του μεγάλου αυτού festival, με ανυπομονησία για τα συγκροτήματα που θα ακούγαμε. Η δεύτερη μέρα τα είχε όλα: rock ‘n’ roll από τους μεγάλους Beggars και τον τεράστιο Phil Campbell, τόνους ψυχεδέλειας από τους μάστορες Monkey3 και Naxatras και τους Villagers of Ioannina City στο Mode Stage να (ξανα)δείχνουν πώς το κλαρίνο είναι πολύ rock. Φτάνουμε, λοιπόν, στο FIX, τον χώρο του festival κατά τις 20.20 και μετά από μια μικρή βόλτα στους πάγκους του merch, όπου έβρισκες πολλές αφορμές για να ανοίξεις το πορτοφόλι σου, περάσαμε στο Principal όπου στις 20.40 θα ξεκινούσαν το set τους οι Έλληνες Beggars.

 

BEGGARS
Μόνο που οι Έλληνες rockers δεν ξεκίνησαν ακριβώς στην ώρα τους, είχαμε μια μικρή καθυστέρηση, ενώ ως intro ακούσαμε ολόκληρο το “For Those About to Rock (We Salute You)”. Έπειτα το power trio βγαίνει στη σκηνή και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: παίζει rock ‘n’ roll. Ξεκίνημα με το “That Road” και αμέσως μετά “The Lightning”. Οι Beggars είναι σε μεγάλα κέφια, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε, και ο ήχος πάλι πολύ καλός. Το rock ‘n’ roll attitude στη σκηνή είναι άκρως πειστικό και συμπληρώνει τον ανόθευτο ήχο τους. Το σχήμα, άλλωστε, μετράει άπειρα χιλιόμετρα με συναυλίες ενώ ο καινούργιος τους δίσκος “The Day I Lost My Head” κυκλοφόρησε μόλις πριν ένα μήνα. Το set τους βασίστηκε στους τρεις τελευταίους δίσκους τους. Με όλη αυτή την ορμή, οι Beggars ήταν ακαταμάχητοι στη σκηνή για τους λάτρεις του είδους και αντάμειψαν όλους εκείνους που ήρθαν να τους ακούσουν, που ήταν μάλλον αρκετοί. Τελείωσαν το set τους στις 21.30, με 20’ καθυστέρηση αλλά μέσα σε χειροκροτήματα.
Γ.Χ.

 

 

ΜΟΝΚΕΥ3
Οι Ελβετοί Monkey3 δεν χρειάζονται εισαγωγές. Με δισκογραφία που ξεκινά από το 2004 και ορκισμένοι στην ψυχεδέλεια που υπηρετούν, οι Monkey3 έχουν τη στόφα μεγάλης μπάντας στη σκηνή. Και είναι πολύ μεγάλη μπάντα. Για σχεδόν 50’ μας έδειξαν πώς η μουσική σε ταξιδεύει, μέσα από τις πολύ καλές συνθέσεις τους, τις άπειρες πρόβες και μεγάλη εμπειρία τους αλλά και από τον πολύ, μα πολύ καλό ήχο τους. Και οι τέσσερις – κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, τύμπανα – είναι πολύ καλοί παίκτες και γνωρίζουν τι ρόλο έχει το κάθε όργανο μέσα στο συνολικό αποτέλεσμα. Ήταν απλώς καθηλωτικοί, μακάρι να είχαν στη διάθεσή τους ένα headline show ώστε να τους απολαμβάναμε όπως τους αξίζει – αλλά, από την άλλη, πόσα συγκροτήματα από αυτό το festival δεν θα θέλαμε να τα ακούσουμε σε ένα headline show; Οι Monkey3 άφησαν τη σκηνή στις 22.40, παραδίδοντας τη σκυτάλη στην ιδανική μπάντα για να συνεχίσει στο Principal, τους Naxatras.
Γ.Χ.

 

Naxatras
Καθώς η βραδιά προχωρούσε, ήρθε η σειρά των θεσσαλονικιών Naxatras να ανεβούν στη σκηνή, στον γεμάτο χώρο του Principal. Η μπάντα εμφανίστηκε άνετη στο live, γνωρίζοντας την αγάπη του κοινού τους για τη μουσική τους, αλλά και την άριστη επικοινωνία που έχουν με αυτό. Η ερμηνεία του “I am the Beyonder” ενθουσίασε ιδιαίτερα, κάτι που πλέον έχει καθιερωθεί σε κάθε τους εμφάνιση. Κατά τη διάρκεια του live, ανέβηκε στη σκηνή ένας fan ντυμένος ως ροζ μονόκερως, χόρεψε με πάθος μαζί με τη μπάντα και στη συνέχεια έκανε stagedive. Η ατμόσφαιρα, γεμάτη με ψυχεδελικό ροκ και λιτούς πλην δυνατούς στίχους, μας προσέφερε μια απόκοσμη εμπειρία, παρόλα τα μικρά τεχνικά προβλήματα στον ήχο και την αυξημένη ζέστη λόγω της συγκέντρωσης. Ήταν η τελευταία εμφάνιση της μπάντας πριν την αναχώρησή της για την ευρωπαϊκή της περιοδεία.
Τ.Σ.

 

 

PHIL CAMPBELL & THE BASTARD SONS
Η καθυστέρηση που είχαν οι Beggars συνεχίστηκε σε όλα τα συγκροτήματα, με αποτέλεσμα ο θρύλος Phil Campbell και οι γιοί του να βγουν 00.10 αντί για 23.20 που ήταν προγραμματισμένο. Αυτό, πάντως, ουδόλως φαίνεται να επηρέασε το σχήμα, καθώς βγήκαν με τα γκάζια πατημένα και έτοιμοι για να δώσουν στο Principal αυτό που ήθελε: rock ‘n’ roll και Motorhead. Λόγω της καθυστέρησης, βλέπαμε στη διάρκεια του set των Naxatras να μπαίνουν στο Principal άτομα με ηλικία μεγαλύτερη από το μέσο όρο του κοινού που ήταν μέσα για τους Θεσσαλονικείς και να παραξενεύονται με αυτό που βλέπουν και ακούν στη σκηνή. Οι μπλούζες Motorhead κάποια στιγμή ήταν τόσες πολλές και περίμεναν, παρά την εξαιρετική εμφάνιση των Naxatras, τον μεγάλο κιθαρίστα των Motorhead. Και νομίζω πως άξιζε η αναμονή. Παρά το γεγονός πως η μπάντα δεν μετράει παρά λίγα χρόνια ύπαρξης, οι Bastard Sons βγήκαν στη σκηνή με σιγουριά και εμπειρία βετεράνων. Όσο για τον Phil Campbell, που αναγκαστικά τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του, φαίνεται πως απολάμβανε πολύ τόσο τα κομμάτια από την παλιά του μπάντα όσο και τα καινούργια. Σαφώς, όμως, τα τραγούδια των Motorhead είχαν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό, με το πρώτο να έρχεται νωρίς στο set: “Rock Out” και ξαφνικά γίνεται χαμός στο Principal. Συνεχίζουν δυναμικά, ισορροπώντας μεταξύ δικών τους συνθέσεων (“Freak Show”, “Get On Your Knees”) και Motorhead (“Born To Raise Hell”, “R.A.M.O.N.E.S.”), ενώ έπαιξαν και το “Silver Machine” των Hawkwind. Αμέσως μετά, ο τραγουδιστής Neil Starr, ο μόνος μη-Campbell στο σχήμα, μας καλεί – για άλλη μια φορά – να σηκώσουμε το μεσαίο δάχτυλο και να βρίσουμε τον μπασίστα, Tyler, για να ξεκινήσει εκείνος, απαντώντας, το “Ace of Spades”. Το τι έγινε εκεί πραγματικά δεν περιγράφεται, με όλο τον κόσμο να τραγουδάει, ακόμη και από τον εξώστη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν έχουν δει τους Motorhead ζωντανά, και το set του Phil Campbell ήταν για πολλούς ότι κοντινότερο. Άψογο το συγκρότημα, έκλεισε με “The Age Of Absurdity” στις 01.10, αφήνοντας τον πολύ κόσμο που είχε το Principal να ζητά encore, ελπίζοντας ίσως να ακούσει κάποιο “Overkill”. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ήρθε και εμείς σιγά – σιγά βγήκαμε προς τα έξω, προλαβαίνοντας κάτι λίγο από V.I.C. στο Mode Stage, όπου γινόταν χαμός.
Γ.Χ.

 

 

V.I.C.
Αμέσως μόλις ανέβηκαν οι Villagers στη σκηνή, το κοινό ξεσηκώθηκε, φανερά ανυπόμονο για την ζωντανή τους εμφάνιση, παρά το περασμένο της ώρας. Ξεκινώντας με το: “Karakolia” αλλά και με τα αγαπημένα: “Zvara”, “Κρασί”, “Τι κακό”, είναι σίγουρο ότι θα συγκινούν τους fans τους σε κάθε τους live, και αυτό το βράδυ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Το πάντρεμα του παραδοσιακού ήχου με το stoner rock είναι κάτι που οι VIC ξέρουν να κάνουν καλά, καθώς το κλαρίνο κατέχει εξέχουσα θέση στον ήχο τους. Ο τραγουδιστής δεν δίστασε να «δώσει» τους στίχους στο κοινό αρκετές φορές, κάτι που ταίριαξε στην ήδη διονυσιακή ατμόσφαιρα. Σχεδόν όλοι τραγουδούσαν και χόρευαν, επιδεικνύοντας μεγαλύτερο ενθουσιασμό στα ελληνόφωνα τραγούδια. Τα καπνογόνα δεν έλειψαν από αυτό το event, δίνοντας μια επιπλέον πανηγυρική αίσθηση στο κοινό που αποτελούνταν από διάφορες ηλικίες και ακούσματα. Ολοκληρώνοντας την εμφάνιση, ο τραγουδιστής δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει το κοινό και τη διοργάνωση, τονίζοντας την αγάπη του για την Θεσσαλονίκη.
Τ.Σ.

 

Και κάπως έτσι η δεύτερη μέρα του Street Mode Festival έφτασε στο τέλος της για εμάς, αφήνοντας μας πάλι χορτάτους από μουσική αλλά και ιδρωμένους από τη ζέστη του Principal. Με εξαίρεση τη ζέστη και τη καθυστέρηση στο Principal, για άλλη μια ημέρα το festival κύλισε άψογα, με το πρόγραμμα στις εξωτερικές σκηνές να τηρείται, την πρόσβαση στις τουαλέτες να μην παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα και τη γενική ατμόσφαιρα να δείχνει πως ο κόσμος περνάει πολύ καλά. Έτσι θα συνεχιζόταν και τις υπόλοιπες δύο μέρες.

 

Κείμενο: Τάσος Σαμαράς , Γιώργος Χριστοδουλάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Καραγεωργίου, Αθανάσιος Κόλκας (MisterEight)

 

Ακολουθεί η ανταπόκριση της τρίτης μέρας.

Comments