Τρείς μήνες πρίν, ανακοινώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το Alexandroupolis Open Air Vol. 2 με σκοπό να βοηθήσει τα χωριά SOS της Θράκης και να στηρίξει την Ελληνική σκηνή. Όμως ας τα πάρουμε όλα απο την αρχή.
Βρίσκομαι στο πόδι απο τις 12:00 το μεσημέρι,με το άγχος να’χει φτάσει μέχρι το ταβάνι και με τα νεύρα μου να είναι τσατάλια λόγο καθυστέρησης του τρένου, κάτι που με κρέμασε έτσι ώστε, να φτάσω στον προορισμό μου πολύ αργότερα. Αισίως φτάνω εκεί στις 20:20 με το Κηποθέατρο να έχει γεμίσει με αρκετό κόσμο, ερχόμενος για να στηρίξει το τοπικό φεστιβάλ, το οποίο για καλή μου τύχη ξεκίνησε στις 20:30.
Πέντε λεπτά αφότου έφτασα, στην σκηνή ανεβαίνει ο Γιάννης Καρακασίδης, τον οποίο παρακολούθησα για πρώτη φορά και ήταν η πρώτη μου μουσική επαφή μαζί του. Για να είμαι ειλικρινής μπορεί να μην είμαι πολύ φάν του progressive ήχου, αλλά αυτό που εκτίμησα ήταν η τεχνική του συγκεκριμένου ντράμερ, ο οποίος απο ότι φαίνεται έχει κερδίσει τις εντυπώσεις του κόσμου στα 35 λεπτά που είχε στην διάθεση του, αν εξαιρέσεις τις επιπτώσεις που υπήρξαν πρός αυτόν όπως ότι απουσίασε η μπάντα του, με αποτέλεσμα να δηλώσει μόνος του το παρόν.
Χωρίς πολύ καθυστέρηση σειρά έχουν οι Κομοτηναίοι Sentinel τους οποίους οι περισσότεροι γνωρίζουν σαν όνομα, απο τις live εμφανίσεις που πραγματοποίησαν στην Κομοτηνή με ονόματα όπως Wotan,Rotting Christ,Martyr κτλ.
Τα 45 λεπτά που είχαν στην διάθεση τους ήταν υπεραρκετά για να ξεσηκώσουν λίγο τον κόσμο, ο οποίος ήταν ατάραχος και ήσυχος με μιά μπύρα στο χέρι να απολαμβάνει την συναυλία. Αρκετά βελτιωμένη φωνή απο την Frontwoman της μπάντας, η οποία θεωρώ ότι με βάση την σκηνική της παρουσία δείχνει έναν δυναμισμό, επίσης γενικά αρκετά βελτιωμένοι και δεμένοι σε σχέση με την τελευταία φορά που τους παρακολούθησα. Εύχομαι να τους δώ να γράφουν δικά τους κομμάτια κάποια στιγμή, γιατί απλά πιστεύω πως το έχουν. Btw ραντεβού στις 17 Σεπτεμβρίου, όπου και θα εμφανιστούν στην τελευταία μέρα του Φεστιβάλ μπύρας Κομοτηνής.
5 Λεπτά πρίν τις 22:00 σειρά στην σκηνή έχουν οι Θεσσαλονικείς Alternative Rockers ParaNoir. Όταν άκουσα το όνομα, ξαφνιάστηκα ίσως γιατί μου έφερε στο μυαλό, ένα κομμάτι του Marilyn Manson.
Χαλαρή μπάντα,ενδιαφέρουσα κιθάρα,καλός ήχος , ο οποίος δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα ίσως γιατί μουσικά μου ήταν κάπως μονότονοι αλλά δεν μπορώ να πώ πως ήταν χάλια,αλλά μέτριοι πρός καλοί ναί. Παίξανε κομμάτια απο την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο "Radio Silence". Κάπως έτσι άφησαν καλές εντυπώσεις στο κοινό που τους παρακολούθησε στην μισή ώρα που είχαν στην διάθεση τους.
22:35 η ώρα, χωρίς πολλές καθυστερήσεις ο κόσμος αρχίζει να κινείται μπροστά γιατί σειρά έχουν οι Defision, οι οποίοι με το που ξεκίνησαν, πραγματοποιήθηκαν και τα μοναδικά πίτ. Τα 45 λεπτά που είχαν στην διάθεση τους ήταν υπεραρκετά, για να ζεστάνουν το Κηποθέατρο. Θεωρώ πως κρατάνε σταθερά την φήμη τους για την σκηνική παρουσία αλλά και για το δέσιμο τους επί σκηνής. Παίξανε όλο το Ep τους με τίτλο "A Thousand Bullets" και 3 διασκευές. Εφόσον παίξανε το Slave To The Dark των Iced Earth ,ο τραγουδιστής των Defision Γιώργος Κειβανίδης λέει «Σας χρωστάμε κάτι;» καλώντας τον κόσμο να συμπληρώσει στο «Medal Of….HONOR» και να αρχίζουν να ανάβουν πυρσοί και καπνογόνα αυτό θεωρώ πως ήταν η πιο ωραία στιγμή της βραδιάς και έκλεψε την παράσταση. Αυτά αποτέλεσαν έναν δυνατό χαρακτήρα, ο οποίος κυνηγάει πολύ αυτό που κάνει και πιστεύω θα δικαιωθούν κάποια στιγμή!
Defision’s List:
- Fallen Demon
- World In Chains
- Rock The Vote (Carcass Cover)
- Paragon Of Misery
- Another Tomorrow
- End Of Heartache (Killswitch Engage Cover)
- Art Of Psychic Incarceration
- Slave To The Dark (Iced Earth Cover)
Encore:
- Medal Of Honor
Η ώρα 23:20, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και σειρά έχουν οι Αθηναίοι Power Metallers The Silent Rage. Για μένα η μπάντα που ανυπομονούσα να δώ live για πρώτη φορά. Υπό τους ήχους του Signal Of War ανέβηκαν στην σκηνή, ξεκινώντας με το My Race Won΄t Last. Στην αρχή υπήρξαν κάποια μικροπροβληματάκια στον ήχο της κιθάρας του Νίκου Σιγκλίδη αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για την μπάντα, ο επιβλητικός Steve Vernado σε πολλά κέφια και την φωνή του να σε ξεσηκώνει σε αύθονο headbanging,πολύ καλή χημεία σαν σύνολο και με έναν ντράμερ να βαράει καλά βγάζοντας το κοινό ασπροπρόσωπο. Παίξανε κομμάτια απο την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο "The Deadliest Scourge" (η οποία διέρρευσε τον Απρίλιο του 2016 και απέσπασε πολύ καλές κριτικές) και μία διασκευή που φωνάζει στο όνομα PHOBIA των Kreator. Μπορεί να μην είναι Petrozza ο Steve στην φωνή, αλλά ερμηνεύτηκε αρκετά καλά. Τέλος να πώ ένα μεγάλο μπράβο στους συγκεκριμένους αθηναίους που έκαναν όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι, για να στηρίξουν το Φεστιβάλ και για να παρουσιάσουν την μουσική τους.
The Silent Rage List:
- Signal Of War/My Race Won΄t Last
- The Deadliest Scourge
- Sin Of A Pligrim
- Leading The Legions
- Proselytize The Masses
- Phobia (Kreator Cover)
- Between Harmony And Sorrow
- A Piece Of Eden
Ένα μεγάλο μπράβο στην Αλεξανδρούπολη, η οποία κυνηγάει τόσο πολύ το θέμα φεστιβάλ για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για να στηρίξει μπάντες ελληνικές εντός και εκτός Αλεξανδρούπολης. Του χρόνου με το καλό τα πράγματα να πάνε πολύ καλύτερα και με περισσότερη ανταπόκριση απο τον κόσμο όχι απλά να κάθεται σε μία γωνιά. Αλλά ας είμαι αντικειμενικός, αναγνωρίζω ότι παρευρέθηκε στο Κηποθέατρο πολύ περισσότερος κόσμος σε σχέση με πέρσι για να στηρίξει αυτήν την κίνηση και για να στηρίξει τα χωριά SOS της Θράκης.
Για το Rock Overdose,
Φάνης Βιλαέτης
Comments
