Και να λοιπόν, που με διαφορά μόλις μίας εβδομάδας το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει ζωντανά και τα δύο σχήματα, τα οποία τρέχει ο Leif Edling αυτή την περίοδο, έστω και ερήμην του αδιαμφισβήτητου mastermind τους σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Κι αν όσον αφορά τους Candlemass -που προηγήθηκαν- πήγα στεγνό πάσο, σε εκείνη των Avatarium αποφάσισα να σπρώξω τα ρέστα μου. Θα ήταν άλλωστε η παρθενική τους φορά στην Αθήνα και παρά το γεγονός ότι ο Leif, όπως και στους Candlemass, αποτελεί τον κύριο συνθέτη του σχήματος, δε μπορεί να περάσει καθόλου στο ντούκου η σημαντική συνεισφορά του Markus Jidell στην παραγωγή του όλου εγχειρήματος, όπως και της Jennie-Ann Smith, η οποία με τις ιδιαίτερες μελωδικές της γραμμές δίνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση στη συνθετική γραφή του Edling.
 |
Πρόσθετο δέλεαρ στα παραπάνω, το γεγονός ότι το billing συμπλήρωναν οι The Slayerking του Ευθύμη Καραδήμα, οι οποίοι μάλιστα θα δοκιμάζονταν για πρώτη φορά σε ζωντανές συνθήκες. Με δικό τους backdrop, drumkit, αλλά και φωτισμό φάνηκαν ότι αντιμετωπίζουν τα πράγματα με υπέρμετρη σοβαρότητα κι επαγγελματισμό και δε θεωρούν εαυτούς το “μικρό αδερφάκι” των Nightfall. Για περίπου μισή ώρα έβαλαν τα δυνατά τους, ώστε να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα υλικό μέσα από το ντεμπούτο τους “Sanatana Dharma” και τα κατάφεραν. Παρά το αρχικό μούδιασμα, που συνήθως συνοδεύει το “βάπτισμα του πυρός”, το αθηναικό τρίο “λυνόταν” όλο και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα, γεγονός που αποτυπώθηκε στο τελευταίο κομμάτι του set τους “Southern Gate Οf Τhe Sun”, το οποίο αποτέλεσε και την κορυφαία τους στιγμή. Το μόνο -ήσσονος σημασίας- αρνητικό που θα μπορούσα να εντοπίσω, αφορά τον ήχο, ο οποίος αν και ευκρινής, θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο ογκώδης. Μιλάμε άλλωστε, για doom metal...
 |
 |
… το οποίο προσέφεραν εν αφθονία και οι υψηλοί προσκεκλημένοι της βραδιάς, που ακολούθησαν, οι Σουηδοί Avatarium. Φρόντισαν όμως, από πολύ νωρίς να μας ξεκαθαρίσουν, ότι η μουσική τους πρόταση διαθέτει μπόλικες ακόμα πτυχές, από τις οποίες μπορεί να ειδωθεί. Η αντισυμβατική έναρξη με το “Ghostlight”, αντί της πολύ πιο προφανούς επιλογής του “Girl With The Raven Mask” -που ακολούθησε κατά πόδας- ενδεχομένως να αφαίρεσε σε αμεσότητα, προσέθεσε όμως απείρως περισσότερα σε ατμόσφαιρα. Ο συνδυασμός του drone-ίζοντος intro με τις “προφητείες” της αλαφροίσκιωτης Jennie-Ann Smith ανάγκασε πολλά ζευγάρια μάτια να καρφωθούν στη σκηνή και αρκετές τρίχες να σηκωθούν.
 |
Θα είμαι ειλικρινης: Η συμπαθής Σουηδέζα, παρά το ότι διαθέτει μια αξιοπρεπέστατη έκταση, δεν είναι η πραγματικά “μεγάλη” φωνή. Η μεστή ερμηνεία της όμως και κυρίως η θεατρικότητα με την οποία επικοινωνεί τις συνθέσεις, ανεβάζουν το συγκρότημα επίπεδα πάνω. Οι δε οβίδιες μεταμορφώσεις της, από μυστηριακή φιγούρα, σε μια πιο metal εκδοχή της Patti Smith, εώς και την ύστατη απελευθέρωση από τα δεσμά του image, υπήρξαν σε απόλυτη σύμπνοια με τη ροή του live και αντανακλούσαν τις διαθέσεις του συγκροτήματος την εκάστοτε στιγμή.
 |
Εξ αριστερών, ο σύντροφος της σε ζωή και μουσική, Marcus Jidell αποτελεί εν τη απουσία του Leif Edling, τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη των Avatarium. Τα riffs του τσάκιζαν κόκκαλα και παρέσυραν λαιμούς σε χαμηλής επιτάχυνσης επικύψεις, ενώ τα ουσιαστικότατα leads του φώναζαν “ψυχή” από χιλιόμετρα. Το rhythm section είχε “κλειδώσει” σαν τανάλια, ενώ ο μπαλαντέρ Carl Westholm στα πλήκτρα, κινείτο με περίσσεια άνεση από τα απαραίτητα παραμορφωμένα ντουμπλαρίσματα της κιθάρας του Jidell, εώς και jazz-ιστικής υφής περάσματα, δίνοντας το κάτι παραπάνω σε κρίσιμα σημεία.
 |
 |
Άμα κάτσεις να τα βάλεις κάτω, δεν πρέπει να έμειναν στη σκηνή πάνω από 70 λεπτά. Κι όμως, σαν άναψαν οι προβολείς, πήρα το δρόμο του γυρισμού δυσανάλογα “γεμάτος”. Αυτό το “Lady In The Lamp” να έπαιζαν και τι στον κόσμο...
 |
Setlist:
Ghostlight
Girl With Τhe Raven Mask
Bird Οf Prey
The January Sea
All I Want
Pearls And Coffins
The Master Thief
Run Killer Run
Deep Well
Moonhorse
Encore:
Avatarium
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος
Comments
