Η Krisis Productions σχεδίασε και διοργάνωσε το δεύτερο doom φεστιβάλ στην Ελλάδα, Doom Over Greece II, έπειτα από ενάμιση χρόνο. Στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς είχαν φέρει τους Χιλιανούς Procession, ακούστε το εξαιρετικό “To Reap Heavens Apart” album του 2013, μαζί με την δεύτερη μπάντα του Alan Averill, τους Dread Sovereign, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το αρκετά καλό ντεμπούτο τους “All Hell’s Martyr” και τους Έλληνες Shattered Hope, Aeon Aphelion και The Temple.
Φέτος είδαμε συγκροτήματα με μεγάλη ιστορία στην doom metal σκηνή μαζί με ένα νέο συγκρότημα, σε μία διοργάνωση που, λόγω συνθηκών, προσέλκυσε λίγο κόσμο. Η ομιλία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, το κλείσιμο των μεγάλων κεντρικών δρόμων του κέντρου της Θεσσαλονίκης, η πορεία και ο αντίστοιχος περιορισμό της κυκλοφορίας για αρκετές ώρες ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Είδαμε τους Shores Of Null, Isole, Mourning Beloveth, Ereb Altor και Novembre σε ένα σχετικά άδειο 8ball. Όσοι όμως αγαπούν το doom παρευρέθηκαν και είδαν εξαιρετικές εμφανίσεις και μία κουτσουρεμένη στο τέλος.
Το φεστιβάλ ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 18:45, αλλά αφού φάνηκε πως κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα, μιας και ο κόσμος που είχε έρθει ήταν ελάχιστος, η ώρα έναρξης μεταφέρθηκε στις 20:00. Λίγο μετά τις 20:00 ανέβηκαν στην σκηνή οι Ιταλοί Shores Of Null, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Quiescence” πριν από δύο χρόνια. Ο ήχος τους είναι ένας συνδυασμός doom/black, μελωδικό και ατμοσφαιρικό που θυμίζει Amorphis, Paradise Lost κλπ. Η φωνητική ερμηνεία του τραγουδιστή σε φάσεις μου θύμισε αυτήν του Baizley από τους Baroness. Καλοί, προβαρισμένοι και με διάθεση να επικοινωνήσουν με το κοινό, προσπάθησαν να κερδίσουν τους λίγους παρευρισκόμενους. Προσωπικά η μουσική τους μου φαίνεται καλή μεν, αδιάφορη δε. Το ντεμπούτο τους πήρε καλές κριτικές. Η σελίδα τους στο fb: https://www.facebook.com/shoresofnull/
Έπειτα ανέβηκαν στην σκηνή οι Isole. Οι Σουηδοί είναι γνωστοί για τις εξαιρετικές doom κυκλοφορίες τους, κυρίως τα τρία πρώτα album, και με τελευταία κυκλοφορία το “The Clam Hunter” του 2014, ήρθαν να μας δείξουν τον δρόμο του doom. Η εμπειρία τους φάνηκε στο σανίδι και επιβλήθηκαν εύκολα στον χώρο με τους αργόσυρτους ρυθμούς, τα βαριά ρυθμικά riffs τους και το συνδυασμό καθαρών και γρυλιστών φωνητικών. Βγάζουν μια μελαγχολία και ευαισθησία στο παραδοσιακό doom τους και δημιουργούν την αίσθηση της τραγικότητας. Ο ήχος τους ήταν παχύς και καθαρός και μας έπαιξαν τραγούδια από όλα τα album τους.
Οι Mourning Beloveth υπάρχουν από το 1996, παρόλο που το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε επίσημα το 2001. Το doom/death τους είναι της σχολής των 90’s, όπως τα πρώτα album των Anathema, Paradise Lost και My Dying Bride, μιας και τα τραγούδια τους κινούνται σχεδόν πάντα σε πολύ αργούς ρυθμούς και η διάρκεια τους ξεπερνά τα δέκα λεπτά. Ο κεντρικός τραγουδιστής, υπεύθυνος για τα βαριά growls σήκωσε το μικρόφωνο ψηλά, ώστε να κοιτάει το ταβάνι, το οποίο με παραξένεψε. Ίσως να είναι ντροπαλός. Ή μπορεί να βοηθάει στο να βγάλει τη φωνή που θέλει. Ξεκίνησαν με κομμάτι από το τελευταίο τους album “Rust & Bone”, στο οποίο για πρώτη φορά φάνηκε έντονα η επική αισθητική και τα riff που μου φέρανε στο μυαλό την αντίστοιχη των Primordial. Το σύνολο, σε συνδυασμό με τα καθαρά φωνητικά του κιθαρίστα, τις επικές μελωδίες των lead κιθάρων και τα πολύ βαριά riff, δημιούργησαν την αίσθηση της απόγνωσης και του εσωτερικού αγώνα. Ήταν εξαιρετικοί.
Οι Ereb Altor έχουν δύο κοινά μέλη με τους Isole και ο ήχος τους κινείται στο επικό doom/Viking metal με την αγάπη τους για τους Bathory να είναι εμφανέστατη, όχι μόνο λόγω ήχου, αλλά και λόγω της τελευταίας τους κυκλοφορίας, “Blot-Ilt-Taut”, που είναι album διασκευών στους προαναφερθείς. Κατά την διάρκεια του set τους, το συναίσθημα της επικούρας και του δασικού ηρωισμού ανέβηκε στα ύψη. Ντυμένοι με πέτσινα και βαμμένη με ‘αίμα’, έπαιξαν με πάθος και βγάλανε πόρωση προς τον κόσμο. Μία κατάσταση που μας παρέσυρε και γουστάραμε όλοι μαζί, φωνάζοντας ύμνους για τον Odin. Έκλεισαν με το “Blood Fire Death”. Μαζί με τους Mourning Beloveth, ήταν η κορυφή της βραδιάς. Το album τους “By Honour” πρέπει να το ακούσετε.
Από νωρίς ακουγόταν πως οι Novembre δεν θα παίξουν ολόκληρο το set τους, μιας και ο τραγουδιστής τους, Carmello Orlando, είχε πρόβλημα με την φωνή του. Στην αρχή έλεγαν πως θα παίξουν λίγα τραγούδια, έπειτα πως θα παίξουν κάποια με τον τραγουδιστή και κάποια instrumental και στο τέλος, όπως αποδείχτηκε, έπαιξαν συνολικά πέντε τραγούδια χωρίς τον τραγουδιστή. Η μουσική τους, δίχως φωνητικά, φανέρωσε τον τρόπο σύνθεσης, τις επιρροές τους και την αισθητική τους ακόμη πιο καθαρά. Άκουγα από The Cure, μέχρι goth metal μπάντες όπως οι Katatonia, με τις κιθάρες να παίζουν solo και lead μελωδίες που κολλάνε άνετα σε μουσικές τύπου Steve Vai κλπ. Το 8ball είχε αδειάσει αισθητά, αλλά ο κόσμος που έμεινε έδειξε την εκτίμηση του. Στο τελευταίο τραγούδι ανέβηκε να τραγουδήσει ο David Straccione των Shores Of Null και μας αποχαιρέτησαν.
Το Doom Over Greece II δεν πήγε όσο καλά θα έπρεπε να πάει και τούτο οφείλεται στις ατυχείς συγκυρίες, μιας και η οργάνωση από την Krisis Productions ήταν για ακόμη μια φορά εξαιρετική. Φαίνεται πως το Doom Over Greece μπορεί να καθιερωθεί ως ένα ετήσιο φεστιβάλ, το οποίο θα ικανοποιεί τους λίγους αλλά πιστούς οπαδούς της doom metal σκηνής και θα προσελκύσει και άλλους, που απέχουν από το μόνο αληθινό ευαγγέλιο της metal.
DOOM COMETH TO ALL!
Comments
