Tο Effenaar άνοιξε για πέμπτη φορά τις πύλες του ώστε να υποδεχθεί το μέταλ γεγονός της χρονιάς, το οποίο δεν ήταν άλλο από το Eindhoven Metal Meeting. Στην κρύα Ολλανδία, οπαδοί από κάθε γωνιά της Ευρώπης είχαν μαζευτεί για να κοπανηθούν και να πιούν μέχρι τελικής πτώσης. Κάθε μέρα ήταν προσαρμοσμένη και κατανεμημένη σωστά, ώστε να υπάρχει μια σχετική αλληλουχία τόσο στις μπάντες, όσο και στα ακούσματα.
Μέρα #1η
Από νωρίς η ουρά ήδη είχε κάνει 2 γύρους μπροστά από τις πόρτες και όταν πήγε 17:00 η λαοθάλασσα μοιράστηκε μπροστά από τις δύο σκηνές. Πρώτοι που ανέβηκαν στο σανίδι της Jägermeister σκηνής ήταν οι Ολλανδοί Downfall of Empires με melodic death metal επιρροές, ενώ στην Large σκηνή οι Dew Scented βάραγαν ανελέητα, προθερμαίνοντας το κοινό με τον καλύτερο τρόπο. Καπάκια βγήκαν οι Death Angel να τα σαρώσουν όλα, και πραγματικά το κοπάνημα έδινε και έπαιρνε. Το “The Dream Calls for Blood” ότι είχε κυκλοφορήσει και είχε την τιμητική του εκείνη τη βραδιά.
Death Angel
Στην κάτω σκηνή οι Extrema (thrashers από Ιταλία) έκαναν μία τίμια εμφάνιση, κάνοντας χώρο για τους στους heavy metallers Ostrogoth. Ο κόσμος –κυρίως πιτσιρίκια- είχε μαζευτεί στην επάνω σκηνή γιατί ήταν η ώρα των Σουηδών. Ποιοι άλλοι από τους Sabaton λοιπόν, με το κοινό να χοροπηδάει καθώς τα κομμάτια έμπαιναν το ένα μετά το άλλο. Το «πανηγύρι» πάνω καλά κρατούσε μιας και το headline ήταν οι Accept αλλά κάτω υπήρχε ψωμί.
Αν το “Heroes of Origin” δεν σας λέει κάτι, τότε πάνε ψάξτε τους Αμερικάνους thrashers που ακούνε στο όνομα Hatriot. Ήταν σίγουρα μιά μπάντα που δε θα έχανα (Έλληνας κιθαρίστας κι όλας), τους οποίους διαδέχτηκαν οι Izegrim. Η Marloes (φωνή-μπάσο) μαζί με τα υπόλοιπα μέλη έκαναν αξιοπρεπή εμφάνιση, αν και είμαι πεπεισμένη ότι οι περισσότεροι εκεί κοιτούσαμε την τύπισσα παρά τι μουσική έπαιζαν. Σειρά είχαν οι Accuser που σίγουρα ήταν μία καλή προσθήκη στο συνολικό billing της βραδιάς.
Η πρώτη μέρα τελείωσε και εμείς είχαμε πάρει το βάπτισμα: πιασμένοι λαιμοί, χέρια βαριά και πόδια να μην σε κρατάνε να περπατήσεις αυτά τα 500μέτρα πίσω στο ξενοδοχείο. Όμως είχαμε περάσει καλά. Η δεύτερη μέρα –προσωπική αγαπημένη μου- ήταν προ των πυλών, και φαντάζεστε γιατί…
Μέρα #2η
Ναι ρε φίλε, έκανε ο Αλλάχ και ξημέρωσε. Ξημέρωσε για να ξεκινήσει η πιο γ@μάτη μέρα του φεστιβάλ: Watain, Carpathian Forest, Belphegor, Morgoth, Tiamat, In Solitude και πόσα άλλα διαμάντια σε μια μέρα! Η Παρασκευή και 13 λένε ότι είναι γρουσούζικη, κάθε άλλο όμως για εκείνη την Παρασκευή. Οι Ιταλοί Natron ήταν η πρώτη μπάντα που ανέβηκε στην Jägermeister σκηνή και οι Deus Mortem από Πολωνία ακολούθησαν. Η κίνηση δεν βοήθησε και οι Fleshgod Apocalypse ακύρωσαν τελευταία στιγμή την εμφάνισή τους στο Effenaar, με τους Morgoth να βγαίνουν τελικά πρώτοι. Το σκηνικό είχε στηθεί, τα κρέατα πήραν θέση δίπλα από το κοκάλινο μικρόφωνο του Helmuth κι όλα ήταν έτοιμα για να βγουν οι Belphegor κάπου στις 18:40’ και ένα έχω να πω: πουτάνα Αυστρία τι συγκροτηματάρες βγάζεις!
Morgoth
Παράλληλα στην Jägermeister σκηνή, οι Entrapment και οι Deranged έδωσαν το δικό τους στίγμα μέχρι να βγουν οι In Solitude. Αγαπημένα κομμάτια “To Her Darkness” και “Sister” και το κοινό δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει πόσο γούσταρε. Αν και είχα δει πρόσφατα πάλι Napalm Death, πρόλαβα κανα-δυο κομμάτια τους προς το τέλος ενώ ο κόσμος από κάτω σήκωνε χαμό ειδικά στις μπροστινές σειρές. Οι Νορβηγοί Carpathian Forest βγήκαν μετά με τον Nattefrost να μας κουνάει επιδεικτικά την θηλιά και να κρατάει το αναποδοσταύρι καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισής τους. Οι Tiamat παίζει να ήταν η έκπληξη της βραδιάς –τουλάχιστον για μένα- με εξαιρετική σκηνική παρουσία και μας μετέδωσαν την σκοτεινή αύρα τόσο από κομματάρες του παρελθόντος, όσο και από τωρινά διαμάντια.
In Solitude
Καθώς αυτά εκτυλίσσονταν στην Large σκηνή, 2 πατώματα κάτω οι death metallers The Rotted είχαν 45’ στη διάθεσή τους πριν τους The Church of Pungent Stench (έρχονται και Αθήνα-σπεύσατε). “The church is foul and this church will burn!” όπως είπε και ο Martin, ιδρυτικό μέλος τους. Αμέσως μετά το πρόγραμμα είχε Vomitory και πραγματικά όσοι είχαμε την τύχη να είμαστε εκεί είδαμε για τελευταία φορά ζωντανά την μπάντα, μιας και η ανακοίνωσή τους έλεγε ότι θα βαρούσαν διάλυση με το τέλος του 2013.
Δεν έμεινα να δω τους Brutal Truth, μιας και πάνω με περίμενε γερό κοπάνημα. Είχε πάει μεσάνυχτα και οι Λύκοι από την Σουηδία (Watain) θα έβγαιναν διψασμένοι για αίμα. Το “Night Vision” μπήκε και ακολούθησε το “De Profundis”. Ο Erik απευθυνόμενος στο κοινό: “Let us take this moment, Eindhoven, to open ourselves for Malfeitor!” Αφού τελείωσε η κομματάρα, ο Erik ξαναπλησίασε την άκρη της σκηνής, προσφέροντας στους οπαδούς μια κούπα αίματος, ενώ το “The Devil’s Blood” μπήκε καπάκια. “Rabid Death’s Curse”, “The Wild Hunt”… και “Waters of Ain”. Μία ώρα έπαιζαν, αλλά για μένα ποτέ δεν θα είναι αρκετό όσο και να παίζουν, τον Απρίλη έχει να γίνει χάος.
.jpg)
Watain
Αφού τέλειωσε το σόου και στις δύο σκηνές, η προσθήκη της Dynamo σκηνής ήταν η έξτρα λεπτομέρεια της βραδιάς. Οι Razend και οι Τhe Covering κράτησαν παρέα σε όσους ήθελαν να μείνουν να τους δουν μέχρι περίπου τις 03:30’ τα ξημερώματα, αλλά οι περισσότεροι ήμασταν ήδη πολύ κομμάτια για να μείνουμε μέχρι το τέλος.
Εντυπώσεις πολλές, αυτή η μέρα ήταν η χαρά κάθε οπαδού που σέβεται τον εαυτό του και ακούει τέτοιου είδους μπάντες. Σύραμε τα κουφάρια μας πίσω στο ξενοδοχείο με τα χίλια ζόρια, για την άλλη μια μέρα που είχε μείνει.
Μέρα #3η
Τρίτη και τελευταία μέρα λοιπόν στο Effenaar, αλλά το billing ήταν μπόλικο. Πρώτη μπάντα της βραδιάς ήταν οι Ιταλοί Sound Storm ενώ οι The Monolith Deathcult άνοιξαν το πρόγραμμα στην κύρια σκηνή. Αν γουστάρετε ηλεκτρονικά στοιχεία σε death metal πραγματικά τσεκάρετέ τους.
The Monolith Deathcult
Χωρίς χασομέριες, οι Destroyer 666 ανέβηκαν στο σανίδι, με τον Keith να δίνει πόνο πίσω από το μικρόφωνο για περίπου 40’ λεπτά. Στην Jägermeister σκηνή, αφού βγήκαν οι Bodyfarm και οι Asrai, σειρά είχαν οι Disastrous Murmur και οι Centurian. Από τη Ρωσία με αγάπη, οι Arkona, folk metallers τίμησαν το είδος τους και το κοινό τους επιβράβευσε.
Destroyer 666 Arkona
Καπάκια είχε το ζουμί, “η all-star μπάντα” Hail of Bullets (μέλη των Asphyx, Grand Supreme Blood Court κ.α.) έδωσαν και γαμώ τις συναυλίες με τον Martin van Drunen να γρυλίζει-πάντα με αυτό το χαμόγελο- και να μας πηγαίνει θεματικά πίσω στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο υπό death metal υπόκρουση. Επόμενοι οι Elvenking, με τον Martin Walkyier από Skyclad, σε μία εμφάνιση που κράτησε για κάπου 1.5 ώρα. Σειρά είχαν οι καταπληκτικοί όπως πάντα Arcturus, ενώ οι Hooded Menace έπαιζαν παράλληλα σε διαφορετική σκηνή. Ήταν η ώρα των Coroner να πατήσουν το σανίδι της μεγάλης σκηνής και να ταρακουνήσουν το κοινό με κομμάτια όπως “Masked Jackal”, “Paralyzed, Mesmerized” και πόσα άλλα. Οι Impaled Nazarene εμφανίστηκαν στην Jägermeister σκηνή και οι Γερμανοί black metal commandos Nargaroth, ακολούθησαν. Το Σουηδικό μεγαθήριο, aka Therion μας καλωσόρισε με το “Rise of Sodom and Gomorah”. Τα μέλη είχαν ήδη πάρει την θέση τους πάνω στη σκηνή αλλά έλειπε ο Thomas, ο οποίος στην συνέχεια εμφανίστηκε μέσα από τα πέπλα της χορεύτριας. Η Lori Lewis, η Linea (κόρη του Thomas) καθώς και ο Christofer μας έδωσαν μία γεμάτη ώρα, κλείνοντας με το “To Megatherion” που όλο το Effenaar σείστηκε.
Οι Gothminister από Νορβηγία ήταν οι τελευταίοι που βγήκαν στην Large σκηνή, και μέσα από τις industrial επιρροές και τα άκρως θεατρικά σημεία ανά τα κομμάτια τους έκλεισαν την βραδιά με ένα 50λεπτο σόου. Δύο μπάντες στην Jägermeister σκηνή είχαν μείνει, οι Aborym (black metal με industrial επιρροές) και οι Islay από Γερμανία που έκλεισαν το τριήμερο φεστιβάλ.
Το Eindhoven Metal Meeting 2013 είχε φτάσει στο τέλος του- για φέτος. Μέσα στα 5 χρόνια διοργάνωσης, ήταν η πρώτη φορά που το φεστιβάλ πρόσθεσε μία επιπλέον μέρα και άνοιξε τις πόρτες του νωρίτερα. 46 μπάντες, 2 σκηνές, 3 μέρες: τι να πρωτο-προλάβεις;! Όσον αφορά το κομμάτι της διοργάνωσης, όλα έγιναν όπως έπρεπε, οι πόρτες άνοιξαν στην ώρα τους χωρίς να υπάρξει αργοπορία για την μετάβαση στις σκηνές, φωτιστές και ηχολήπτες δεν έδειξαν να αστειεύονται και τόσο οι μουσικοί όσο και κόσμος έδειξαν να περνάνε καλά.
Και κάποια extras: Εύκολη πρόσβαση στον χώρο του φεστιβάλ, αλλά το πάνω-κάτω στις σκηνές σου ‘βγαζε λίγο την παναγίτσα- ειδικά όσο περνούσε η ώρα. Α, και δεν τόλμαγες να πεις διψάω, και δεν εννοώ για μπύρα-ήταν πιο φθηνή από το νερό. Άντε και του χρόνου!
More info: http://www.eindhovenmetalmeeting.com/
Για το Rock Overdose,
Λαμπρινή Γκούμα
Φωτογραφίες: Λαμπρινή Γκούμα
Comments
