Το EJEKT Festival 2014 πραγματοποιήθηκε γιορτάζοντας τα δέκατα γενέθλια. Την Τετάρτη 25 Ιουνίου μαζευτήκαμε στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο για να χορέψουμε στους ιδιαίτερους ρυθμούς του βρετανικού rock. Και για όσους δεν ήταν εκεί απλά έχασαν! Δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να ζήσουμε την εμπειρία του festival στην Ελλάδα και αξίζει να το στηρίζουμε. Ο κόσμος έφτασε τους 10.000 και οι ηλικίες δύσκολα ξεπερνούσαν τα 20. Η οργάνωση ήταν αρκετά καλή, καθώς η αναμονή στις ουρές ήταν μικρή. Έτσι κι αλλιώς ο ήλιος και η ζέστη δεν άφηναν παραπάνω περιθώρια.
Μπαίνουμε στο χώρο του festival και στη μικρή σκηνή είχαν ήδη βγει οι Brightside, ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι ήταν και οι νικητές του RedBull Bedroom Jam. Μας υποδέχτηκαν με indie rock/post punk ήχους ανοίγοντας έτσι το δέκατο EJECT. Την ώρα εκείνη ο χώρος ήταν σχετικά άδειος άλλα αυτό δεν επηρέασε την μπάντα. Μάλιστα μέσα στο κοινό υπήρχαν και Θεσσαλονικείς που ανέβασαν την διάθεση με τον ενθουσιασμό τους.
Ενώ ο κόσμος αυξανόταν, στις 18:00 στο Main Stage βγαίνουν οι White Lies. Δυναμικοί πάνω στη σκηνή έκαναν τη μάχη μας με την ζέστη πιο εύκολη. Ειδικά στα πιο γνωστά τους τραγούδια όπως το "To lose my life" και το "Bigger tha us" η ώρα περνούσε ευχάριστα. Η αργή προσέλευση του κόσμου βόλευε εμάς που είμασταν ήδη εκεί, για να απολαύσουμε τη συναυλία, χωρίς να στριμωχτούμε. Άλλοι καθιστοί λίγο πιο πίσω άλλοι όρθιοι, όλοι πάντως με διάθεση για καλή μουσική.
There Goes Our Love Again
Farewell to the Fairground
To Lose My Life
Be Your Man
Unfinished Business
Getting Even
The Power & the Glory
A Place to Hide
First Time Caller
Death
Big TV
Bigger Than Us
Κατά τις 19:15 βγήκαν οι Inconsistencies, άλλο ένα συγκρότημα από τον διαγωνισμό του RedBull. Είχαν όμως την τύχη και την ατυχία να παίξουν μισή ώρα πριν από τους Editors, στη μικρή σκηνή του EJECT, με αποτέλεσμα ο περισσότερος κόσμος να περιμένει στο Main Stage για μια καλή θέση. Παρ' όλα αυτά ήταν μια καλή εμφάνιση από τα παιδιά.
Με μεγάλη ακρίβεια στην ώρα έγιναν όλες οι εμφανίσεις.
Έτσι με τη σειρά τους οι Editors εμφανίστηκαν στη σκηνή στις 19:45 ακριβώς, χωρίς καμία καθυστέρηση δίνοντας τέλος στην αναμονή του κόσμου. Και η συναυλία ξεκίνησε με το "Nothing" και τον κόσμο που είχε ήδη γεμίσει τον χώρο να κάνει φανερό τον ενθουσιασμό του. Ο Tom Smith με μια διακριτική μαύρη εμφάνιση όπως τον έχουμε συνιθήσει, αφού δεν χρειάζεται κάτι πιο εκκεντρικό πέρα από την προσωπικότητά του. Η ιδιαιτερότητα της βαρύτονης φωνής του σε συνδιασμό με την τρέλα που κουβαλάει πάνω στη σκηνή, είναι ο απόλυτος συνδιασμός και μαζί με την υπόλοιπη μπάντα μας χάρισαν ένα απίστευτο live. Ακόμα και τα τεχνικά προβλήματα που προέκυψαν στο "All sparks" δεν μας επιρέασαν αφού τελικά το κομμάτι ολοκληρώθηκε σε μια acoustic version. Όλοι χορεύαμε στους ρυθμούς τους και φάνηκε ότι πολλοί ήρθαν συγκεκριμένα για τους Editors. Φυσικά ο χαμός έγινε στο "Munich" και στο "Papillon" με το οποίο έκλεισαν τη συναυλία και που πραγματικά live δεν συγκρίνεται με την ηχογραφημένη version. Οι Editors είναι ένα από τα συγκροτήματα που δείχνουν άλλο χαρακτήρα πάνω στη σκηνή και απ' ότι φαίνεται ανεβαίνουν πολύ καθώς έχουν εμφανιστεί στα μεγαλύτερα μουσικά festival. Η διάθεση της μπάντας μέχρι τις 21:00 που έπαιξαν δεν έπεσε ούτε στιγμή, καθώς και η δική μας.
Nothing
The Racing Rats
All Sparks
An End Has a Start
Munich
Bones
Honesty
Formaldehyde
Hyena
The Phone Book
Smokers Outside the Hospital Doors
A Ton of Love
Papillon
Μετά τους Editors βγήκαν οι Darkside για μια ώρα. Η σκηνή ήταν κόκκινη από τα φώτα και τους καπνούς και δεν μπορούσες να τους διακρίνεις. Τους ακούγαμε όμως ευχάριστα ενώ παράλληλα χαλαρώναμε. Αν και ο κόσμος ήταν απλωμένος θέλοντας να αλλάξει λίγο παραστάσεις, δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν μεταφερθεί μπροστά στη μικρή σκηνή για να ακούσουν το συγκρότημα.
Και στις 22:35 οι Kasabian! Με πρώτο κομμάτι το "bumblebeee" απ' τον καινούριο δίσκο και με τον ενθουσιασμό του κόσμου έκαναν μια δυνατή εμφάνιση η οποία ήταν μόνο η αρχή. Ένα παιχνίδι με τα φώτα πάνω στη σκηνή έκανε τη βραδιά ακόμα πιο μαγική. Μουσική και χορός ήταν το σύνθημα της βραδιάς και κατά τη γνώμη μου το συγκρότημα έκανε την καλύτερη επιλογή κομματιών, έχοντας στο setlist τα πιο δυναμικά τους τραγουδια. "Days are forgotten", "Fire", "Club foot", ήταν οι στιγμές που ξεχώρισαν. Αλλά και το "L.S.F. (Lost souls forever)" με το οποίο έκλεισαν το live. Επί δύο ώρες που βρίσκονταν οι Kasabian πανω στη σκηνή ο κόσμος απλά το διασκέδαζε και φυσικά και οι ίδιοι όπως έδειχναν. Χωρίς αμφιβολία ήταν μια εμπειρία που θα μας μείνει, μια απ' τις συναυλίες που ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Δεν σταματήσαμε να χορεύουμε και μέχρι το τέλος οι Kasabian δεν έχασαν τη δυναμική τους. Λίγα ήταν τα τραγούδια που έπαιξαν απ' τον καινούριο δίσκο, το "Bumblebeee" με το οποίο άνοιξαν το live, το "Eez-Eh", το "Stevie" και το "Treat". Λογικό αφού το αλμπουμ τους "48:13" δεν είχε ανταπόκριση απ' το κοινό και αυτό φάνηκε και στο live. Πάντως όλος ο κόσμος έδειχνε να περνάει καλά και δεν ακούστηκαν παράπονα από πουθενά. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε!
bumblebeee
Shoot the Runner
Underdog
Where Did All the Love Go?
Days Are Forgotten
eez-eh
Processed Beats
I.D.
The Doberman
Take Aim
stevie
Club Foot
treat
Re‐Wired
Empire
Fire
Encore:
Switchblade Smiles
Vlad the Impaler
Praise You (Fatboy Slim cover)
L.S.F.
Τέλος μετά τους Kasabian στο Main Stage βγήκε ο Paul Kalkbrenner. O γνωστός dj από το Βερολίνο έδωσε το τέλος που άρμοζε σε αυτή τη βραδιά. Συνδιάζοντας σε ένα πρόγραμμα την χαλαρή μουσική με κάποια πιο δυνατά κομμάτια, κατάφερε να κρατήσει μέχρι το τέλος ακόμα και τον κόσμο που δούλευε την επόμενη μέρα. Ελπίζω να συνεχίσουμε να βλέπουμε τέτοιες μουσικές γιορτές στην Ελλάδα με ακόμα πιο μεγάλα ονόματα και να μην επιτρέψουμε να χαθεί ο θεσμός των festival!
Για το Rock Overdose,
Μαρία Χριστίνα Παππά
Comments
