“Sweet is the pain of a head-banging neck”
Το ελληνικό κοινό διψά για καλό thrash metal και η εν λόγω συναυλία ήταν μίας πρώτης τάξης ευκαιρία για να σβήσει τη δίψα του. Λίγοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα σε ένα μισογεμάτο Κύτταρο, όμως αυτοί που παρευρέθησαν το διασκέδασαν δεόντως και με την καρδιά τους.
Το ζέσταμα ανέλαβαν να κάνουν οι ανερχόμενοι έλληνες thrashers, Chronosphere. Και δεν τους το είχα… Πιτσιρικάδες σε βαθμό που με κάνουν να νοιώθω παππούς, ανέβηκαν στη σκηνή με τίγκα ορμή και δύναμη παρά το νεαρό της ηλικίας τους, δείγμα ότι υπάρχει ήδη μία δεύτερη, επερχόμενη γενιά, στο πρώτο μπάμ που έγινε με το thrash metal made in Greece. Με διπλά φωνητικά σε αρκετά σημεία, κιθάρες που στριγκλίζουν, γρήγορα riffs, mid-tempo μέρη που σου χτυπάνε το κεφάλι στον τοίχο, και ερμηνείες να βαράνε στο ψαχνό, οι Chronosphere έβαψαν τους τοίχους κόκκινους όπως τα τζίν που φορούσαν. Τα πρώτα mosh pits έκαναν νωρίς – νωρίς την εμφάνισή τους και σου έδιναν την αίσθηση ότι ναι, η Ελληνική thrash metal σκηνή βράζει.
.jpg)
Πολύ καλή εντύπωση μου έκαναν τα κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους και ιδιαίτερα το “Brutal Decay”, το οποίο έβγαλε προσωπικότητα. Πιστεύω ακράδαντα ότι θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο και θα αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα. Στα θετικά της επαγγελματικής εμφάνισής τους (μεγάλο γαλόνι στο πέτο η συμμετοχή στο Wacken), το γεγονός ότι ο μπασίστας φορούσε μπλουζάκι Εxarsis, δείγμα δεσίματος της ελληνικής σκηνής.
Οι Suicidal Angels δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να συνεχίσουν τη σφαγή μπαίνοντας με το “Bloodbath”, κάνοντας σαφές με τη μία γιατί είναι, ναι είναι από τις πιο σημαντικές μπάντες στο είδος που εκπροσωπούν και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Η εμπειρία του συγκροτήματος έγινε εμφανής από το πρώτο δευτερόλεπτο, με την εξαιρετική φωνή του Νίκου Μελισσουργού, να κλέβει την παράσταση. Ευκρίνεια, δύναμη, και οργή ξεχείλιζε από το μικρόφωνο καθ’όλη τη διάρκεια της εμφάνισης.
Στα “Reborn In Violence” και “Morbid Intention To Kill” ξεκίνησε ο χαμός που συνεχίστηκε σε όλο το setlist, με τον κόσμο να γίνεται παιχνίδι στα χέρια του συγκροτήματος. Στο “The Pestilence Of Saints” έγινε ολοκαύτωμα με τον Νίκο να κατεβαίνει κάτω από την σκηνή και να συνεχίζει να παίζει μέσα στον κόσμο, ο οποίος τον περικύκλωσε πωρωμένος, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη άνεση. Το ολοκληρωτικό χάος όμως έγινε στο “Moshing Crew” το οποίο αφιερώθηκε στις άλλες μπάντες και στον κόσμο με το υπέρτατο σκηνικό του μισού λαού να μοιράζεται τη σκηνή μαζί με τη μπάντα κάνοντας head banging και το άλλο μισό να κάνει mosh-pit κάτω από αυτή.
Mέλη των Chronosphere παρακολουθούσαν και ζούσαν έντονα την εμφάνιση των Suicidal Angels, δεύτερο δείγμα της ενότητας της ελληνικής σκηνής. Ο κόσμος φάνηκε να γουστάρει το ίδιο και η μπάντα, δίνοντας την εντύπωση ενός show που δεν θέλει κανείς να τελειώσει. Καλό κατευόδιο λοιπόν για τους Suicidal και την επερχόμενη κρίσιμη χρονιά με νέο δίσκο και headlining περιοδεία. Αξίζουν πραγματικά να εκτοξευτούν ακόμη πιο ψηλά. Γιατί κάθε τους live είναι εμπειρία. Γιατί κοιτούν κατάματα τους ηγέτες του είδους μεταξύ αυτών και τους …. Evile.
Με τους οποίους ήμουν προκατειλημμένος δεν το κρύβω. Κάθε φορά που κάποιος φίλος μου τους ανέφερε ως “the next big thing” η απάντησή μου ήταν «’Νταξ, άγγλοι Metallica». Ένας ακόμη λόγος που περίμενα εναγωνίως την πρώτη εμφάνισή τους επί ελληνικού εδάφους, είναι το γεγονός ότι αυτή η συναυλία θα αποτελούσε την τελευταία με τον κιθαρίστα Oliver Drake.
Ειλικρινά, μου κόψανε το βήχα με τη μία. Ήχος για σεμινάριο, σολίδια να πάνε και να έρχονται, φωνητικά πεντακάθαρα και δυναμικότατα από την έτερο καππαδόκη, ιδρυτή και μεγάλο αδελφό Matt Drake και μία ογκώδη παρουσία επί σκηνής, αποτέλεσαν συστατικά της επιτυχίας τους. Δίνοντας βάση στα πρώτα τους albums και όχι τόσο στο τελευταίο (εξαιρετικό κατ’ εμέ “Skull”) επί σχεδόν μιάμιση ώρα έσπερναν ανέμους και θέριζαν θύελλες.
Τι κι αν σε κάποιες στιγμές (ειδικά στο “Underworld”) σε περίπτωση που έκλεινες για λίγο τα μάτια σου θα περίμενες μόλις τα ανοίξεις να δεις τον Hetfield να ερμηνεύει στο The Stone. Κακά τα ψέματα. Έχουν δημιουργήσει ένα τέλειο μείγμα από συστατικά στα οποία δεν μπορείς να πεις όχι. Και σίγουρα αυτό που τους ξεχωρίζει από τη μάζα είναι η δυνατότητα που έχουν να γράφουν αξιομνημόνευτα, μεγάλα κομμάτια, τα οποία όταν τα παίζουν live γίνονται απλά τεράστια.
Βέβαια μπορούσες να κόψεις με μαχαίρι την ένταση μεταξύ των δύο αδελφών λόγω της αποχώρησης του Ol, με τις μπηχτές από την πλευρά του Matt να δίνουν και να παίρνουν. Έβλεπες ταυτόχρονα δύο εντελώς διαφορετικά άτομα επί σκηνής. Τον θεότρελο κατά τα άλλα Ol ο οποίος φαινόταν ήδη εκτός μπάντας και διεκπεραιωτικός και τον Matt που γούσταρε και χαιρόταν το κάθε δευτερόλεπτο αυτού που έκανε. Αυτή η αντίθεση και το μούδιασμα απέτρεψε την μπάντα από το να χτυπήσει κορυφές
Ιδιαίτερα θετική εντύπωση μου έκανε το πόσο προσιτός και ευχάριστος ήταν ο Matt. Παρά την αποχώρηση του αδερφού του, έμοιαζε να διασκεδάζει κάθε νότα, με χαμόγελα μέχρι τα αυτιά ενώ δεν έπαψε να ευχαριστεί διαρκώς τον κόσμο. Ως δείγμα ταπεινοφροσύνης, μετά το τέλος της εμφάνισης βγήκε πάλι στη σκηνή και γονατιστός υπέγραψε τα αυτόγραφα των fans.
Η αποχώρηση του Ol Drake είναι σημαντικότατο πλήγμα για τους Evile. Όμως πραγματικά εύχομαι να βρουν το δρόμο τους γιατί είναι μεγάλη μπάντα. Και πλην της εξαιρετικής εμφάνισης, αυτό που τους κάνει μεγάλους πλέον στα μάτια μου, είναι αυτή ακριβώς η απλότητα και η ταπεινότητα, παρά την μεγάλη επιτυχία τους. Αυτό είναι μάθημα, για πολλούς δήθεν…
Για το RockOverdose.gr: Κλεάνθης Παπαγιαννόπουλος
Φωτογραφίες: Λαμπρινή Γκούμα
Setlist:
CHRONOSPHERE:
Light Leading Maze
Never Better
One Hundred Percent
Hypnosis
Brutal Decay
Genetically Determined
Envirusment
The Redemption
War Infection
SUICIDAL ANGELS:
Bloodbath
Bleeding Holocaust
Reborn In Violence
Morbid Intention To Kill
Bleeding Cries
The Pestilence Of Saints
Torment Payback
Final Dawn
Chaos
Moshing Crew
Beggar Of Scorn
Apocathilosis
EVILE:
We Who Are About To Die
Underworld
In Dreams Of Terror
Xaraya
Descent Into Madness
Killer From The Deep
Cult
Thrasher
Five Serpent’s Teeth
Head Of The Demon
Eternal Empire
First Blood
Enter The Grave
Infected Nation
Encore:
Schizophrenia
Comments
