Στις 26 Ιανουαρίου είδα για πρώτη φορά τους Fates Warning ζωντανά και ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία για εμένα και είμαι σίγουρος πως το ίδιο ισχύει και για όσους παρευρέθηκαν. Είχαν είδη ανακοινώσει πως θα ηχογραφήσουν τις συναυλίες τους, μιας και έχουν σκοπό να κυκλοφορήσουν live album κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον και πήγα γνωρίζοντας πως παίζουν 20 με 21 τραγούδια από την μεγάλη δισκογραφία τους σε ένα δίωρο set κάνοντας μικρές αλλαγές στα τραγούδια. Εμείς είχαμε την τιμή να ακούσουμε 22 τραγούδια.
Την συναυλία άνοιξαν οι Ιταλοί Methodica. Παίζουν progressive με γεμάτα riff, συνοδεία πλήκτρων και την καθαρή φωνή του τραγουδιστή να εξιστορεί παράλληλα με την μουσική - ούτε πολύ ψηλά, ούτε πολύ χαμηλά. Ο ήχος τους όμως κατά την διάρκεια τους set τους δεν ήταν πολύ καθαρός. Η κιθάρα ακουγόταν λίγο πιο χαμηλά, τα πλήκτρα και τα ντραμς πιο έντονα από όσο θα ήθελα και υπήρχε και μία διαφοροποίηση στην ένταση του ήχου, ανάλογα με το που καθόταν κάποιος μέσα στο κλαμπ. Πέρα από αυτά τα ζητήματα ήταν επαγγελματίες, παίξανε καλά και μας παρουσίασαν πέντε τραγούδια τους. Τα “Destruction Of Idols”, “The Angel Lies Dying”, “The Lord Of Empty Spaces” από το τελευταίο τους album, “The Silence Of Wisdom” και τα “When I Fell Out Of The Sky”, “A Trick” τα οποία δεν υπάρχουν στην επίσημη δισκογραφία τους. Υποθέτω ότι είναι καινούρια τραγούδια από το album που ετοιμάζουν.
Η ώρα των Fates έφτασε και ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται προς το μπροστινό μέρος του Principal. Ξεκίνησαν με το “From The Rooftops”, από το τελευταίο τους και εξαιρετικό Theories Of Flight. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός σε όλη την διάρκεια του set τους και είχαμε απέναντι μας μουσικούς με μεγάλη ιστορία και πολύ ταλέντο. Ο Jim Matheos, δεξιά στην σκηνή, πράος και αφοσιωμένος στην κιθάρα του. Ο Ray Alder στο κέντρο να καταθέτει την ψυχή του με την ερμηνεία του. Ο Joey Vera αεικίνητος, να κάνει γκριμάτσες, να κινείται νευρικά, να χοροπηδάει και να απολαμβάνει αυτό που κάνει. Αριστερά ο Michael Abdow, ένας νεαρός, ταλαντούχος κιθαρίστας που από το 2013 έχει αναλάβει τα χρέη του δεύτερου κιθαρίστα για τις συναυλίες και ο Bobby Jarzombek να χτίζει με τους ρυθμούς του στα drums, ώστε εμείς να ζήσουμε τον κόσμο των Fates Warning.
Από το “Life in Still Water” στο “One” και έπειτα στο “A pleasant shade of grey iii”, η ώρα περνούσε αβίαστα και το set κυλούσε, ενώ ακούγαμε επιλεγμένα τραγούδια από την δισκογραφία τους και στο ενδιάμεσο, ο Alder μας έλεγε και κάποιες ιστορίες, όπως όταν πέταξε στην ανατολική ακτή των Η.Π.Α, όντας πιτσιρικάς ακόμη, και φοβισμένος απέναντι σε ανθρώπους που σεβόταν και θαύμαζε και το πως ένιωσε όταν τον δέχθηκαν στην μπάντα, ή τα ζητήματα που είχαν στο αεροδρόμιο και το τρίωρο που έχασαν περιμένοντας να τους εξετάσουν όλα τους τα πράγματα καθώς και το strip search που έκαναν σε δύο μέλη.
Αγαπούν τους Έλληνες οπαδούς και εκτιμούν βέβαια και την αγάπη που έχουμε δείξει τόσα χρόνια στην μουσική τους. Ξεχωριστό κομμάτι της βραδιάς το “The light and shade of things”, τόσο για τον Alder, όπως μας είπε πριν το ξεκινήσουν, όσο και για μένα, μιας και είναι το αγαπημένο μου από το τελευταίο τους album. Μια πολύ ωραία βραδιά, κομμάτια της οποίας είναι πιθανό να υπάρχουν και στο live album που θα κυκλοφορήσουν.
Το playlist τους ήταν:
From the rooftops, Life in still water, One, A pleasant shade of gray part iii, Pale fire, Seven tars, SOS, One thousand fires, Firefly, The light and shade of things, Wish, Another perfect day, The ivory gate of dreams part iv-quietus, And yet it moves, Nothing left to say, The ivory gate of dreams part vii-acquiescence, The eleventh hour, Point of view
ENCORE
A pleasant shade of gray part ix, Through different eyes, Monument, Eye to eye
Για το Rock Overdose,
Βασίλης Ξενόπουλος
Comments
