Η πρώτη μου γνωριμία με το θρυλικό συγκρότημα Goblin ήρθε (φαντάζομαι όπως για τους περισσότερους Έλληνες που τους γνωρίζουν) μέσα από της ταινίες του Dario Argento. Η μουσική που έντυνε τις εξαιρετικές ταινίες του Ιταλού σκηνοθέτη, όπως το Profondo Rosso, το Tenebre, το Suspiria, το Phenomena και το “Non ho Sonno”, ήταν εκείνη που έχτιζε ακόμα περισσότερο την φοβερή ατμόσφαιρα, για την οποία ήταν γνωστός ο Argento. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω τη μουσική τους και πέρα από τα soundtrack που συνέθεταν για διάφορες ιταλικές ταινίες, έμαθα και τους προσωπικούς τους δίσκους, όπως το “Roller”, το “Il Fantastico Viaggio del Bagarozzo Mark” και τα πιο πρόσφατα “Four of a Kind” και “Back to the Goblin”, τα οποία ήταν και αυτά αξιόλογα άλμπουμ που στεκόντουσαν επάξια μόνα τους, ανεξάρτητα από τα soundtracks. Όταν λοιπόν έμαθα ότι οι Ιταλοί θα επισκεπτόντουσαν την Ελλάδα για πρώτη φορά, ήξερα ότι έπρεπε να δώσω το παρόν μου σε αυτή τη συναυλία.
Όταν έφτασα στο Κύτταρο κατά τις 21.15, είχε ήδη μαζευτεί αρκετός κόσμος και συνέχιζε και κατάφτανε και άλλος. Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα ότι θα υπήρχε πολύς κόσμος, με το εισιτήριο να αγγίζει τα 25 ευρώ, όμως με χαρά είδα ότι διαψεύστηκα, αφού το Κύτταρο σχεδόν γέμισε και ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία την εμφάνιση των Goblin στη σκηνή.
Ήταν γύρω στις δέκα όταν οι Ιταλοί ανέβηκαν στη σκηνή, υπό από το δυνατό χειροκρότημα του κόσμου, για να μας χαρίσουν ένα setlist που περιλάμβανε, όπως ήταν λογικό, τις δύο φάσεις του συγκροτήματος: η μουσική από τα soundtracks και μουσική από τους προσωπικούς τους δίσκους. Από τα 13 τραγούδια που μας έπαιξαν τα 6 προέρχονταν από τους δίσκους τους, με τα 5 να ανήκουν στα “Roller” και “Il Fantastico Viaggio del Bagarozzo Mark” (4 και 1 αντίστοιχα) και μονάχα ένα να ανήκει σε πιο πρόσφατο δίσκο τους, το “Magic Thriller”, από το “Back to the Goblin”, με το οποίο ξεκίνησαν και τη συναυλία.
Έτσι λοιπόν οι progressive rock μελωδίες τους γέμισαν το Κύτταρο, με τη μουσική να έχει μία κάποια διαφορά, σε σχέση με τις συνθέσεις των soundtrack, αλλά να διατηρείται παρόλα αυτά η μυστηριώδης και απόκοσμη ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει γενικά τα τραγούδια τους. Επίσης, υπήρχε έντονο το στοιχείο της ψυχεδέλειας, ενώ πολλές φορές η μουσική είχε και μια πιο jazzίστικη προσέγγιση. Το δίδυμο Guarini – Zammit είχε σαφώς τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με τα πλήκτρα τους να μας ταξιδεύουν πίσω στα 70s, ενώ εξαιρετική δουλειά γινόταν και από τους Morante, Pignatelli και Marangolo, αποδεικνύοντάς μας ότι η ηλικία δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο στη μουσική σκηνή. Μετά το πρώτο κομμάτι, ο Morante κάθισε σε μία καρέκλα, αλλά έδειχνε δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να σολάρει ακόμα κι έτσι. Μετά τη μέση, μάλιστα, ο Marangolo επιδόθηκε και σε ένα solo drums, που θα το ζήλευαν νεότεροι του.
Όσο και ωραία να ήταν η μουσική των προσωπικών τους δίσκων, πάντως, ο κόσμος έδειχνε ότι περίμενε με αγωνία τα κομμάτια από τις ταινίες, αφού υπήρχαν άτομα που φώναζαν τίτλους ταινιών. Η αρχή έγινε με το ατμοσφαιρικό “Mad Puppet”, από το Profondo Rosso, ενώ μετά ακολούθησαν τα κύρια themes των ταινιών Non ho Sonno, Dawn of the Dead, Tenebre, Profondo Rosso και Suspiria. Περιττό είναι πιστεύω είναι να αναφέρω το χαμό που γινόταν μόλις τελείωνε καθένα από τα παραπάνω κομμάτια, με τον κόσμο να χειροκροτεί θερμά και να φωνάζει με όλη τη δύναμή του. Όταν μάλιστα ο Aidan Zammit, μιλώντας μας, ανέφερε το όνομα του Dario Argento, ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα, δείχνοντας έτσι πόσο εξοικειωμένος είναι με τη δουλειά του Ιταλού σκηνοθέτη. Την ώρα μάλιστα που έπαιζαν τα κομμάτια από τα soundtrack, στον τοίχο πίσω από τη σκηνή έπαιζαν αχνά σκηνές από τις αντίστοιχες ταινίες, κάτι που έκανε ακόμα πιο έντονο το συναίσθημα του horror που έβγαζε η μουσική τους. Μόλις το θέμα του Profondo Rosso τελείωσε, οι Goblin μας ευχαρίστησαν και κατέβηκαν από τη σκηνή, για να επιστρέψουν λίγο μετά και να παίξουν το “Zaratozom”, από την ταινία “Dawn of the Dead” του Romero.
Με το που ολοκληρώθηκε και αυτό το κομμάτι οι Goblin μας αποχαιρέτησαν στα αλήθεια αυτή τη φορά με τον κόσμο να τους χειροκροτεί δυνατά δίχως σταματημό. Μία πολύ ωραία συναυλία στην οποία ο κόσμος έδειξε την αγάπη του προς τους Ιταλούς και εκείνη το ανταπέδωσαν με ένα πολύ ωραίο, ατμοσφαιρικό live, όπως μόνο εκείνοι ξέρουν να κάνουν. Ένα μπράβο στη διοργάνωση που τους έφερε στην Ελλάδα. Αξίζει να γίνονται πολλά παρόμοια live στη χώρα μας.
Για το Rock Overdose,
Έφη Αντωνοπούλου (κείμενο)
Μίνως Ντοκόπουλος (φωτογραφίες)
Setlist:
- Magic Thriller (Back to the Goblin)
- Mad Puppet (Profondo Rosso)
- Frankestein (Roller)
- E Suono Rock (Il Fantastico Viaggio del Bagarozzo Mark)
- Roller (Roller)
- Aquaman (Roller)
- Non ho Sonno / Death Farm (Non ho Sonno)
- Goblin (Roller)
- L’Alba dei Morti Viventi / Zombi (Dawn of the Dead)
- Tenebre (Tenebre)
- Suspiria (Suspiria)
- Profondo Rosso (Profondo Rosso)
- Zaratozom (Dawn of the Dead)
Comments
