Δεύτερη επίσκεψη για τους Grails στην Ελλάδα, και αυτή τη φορά πριν αναλύσουμε τα βασικά, πρέπει να βγάλουμε έξω τα κομπιουτεράκια και να θυμηθούμε το πόσο καλοί (δεν) ήμασταν στα μαθηματικά. Ο λόγος απλούστατα για το γεγονός ότι ένα συγκρότημα που ήρθε πριν 8 χρόνια, έπαιξε στη Σφεντόνα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας για 80 άτομα και αυτή τη φορά εφταπλασίασε το κοινό του με σχεδόν 600 άτομα, αποτελεί τροφή για σκέψη. Εντυπωσιακό αν υπολογίσουμε την αναλογία, να δεχτώ ότι από στόμα σε στόμα και από το γεγονός ότι κάποιοι προώθησαν το ''παίζει ο ντράμερ των OM εδώ'' να έφερε αρκετό κόσμο στις τάξεις τους μέσα στο κενό των 8 ετών. Αλλά τόσο πολύ που όχι απλά είδαμε κόσμο στο Κύτταρο αλλά και σε κάποια φάση αναρωτιόμασταν πως στο καλό γέμισε σχεδόν ο χώρος από το πουθενά, ε αυτό πια με κάνει και σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αν φυσικά υπάρχει λόγος γι'αυτό πέρα από την αξία του γκρουπ, είναι και λόγω της όλης διαδικασίας που περιλαμβάνει την συνολική προώθηση της συναυλίας και καταλήγει στο γεγονός ότι όλο το σκηνικό τελείωσε στις 10 και μισή! Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι διοργάνωση αλλά είναι χρονοδιάγραμμα Ολυμπιακών αγώνων, με τετραψήφιο αριθμό συναυλιών στην πλάτη μου και με πολλάκις ταλαιπωρημένο το σώμα και το πνεύμα από αφερεγγυότητα και κακούς χειρισμούς, ΠΟΤΕ δεν έχω δει συναυλία να τελειώνει τέτοια ώρα.
Για να τελειώσει μία συναυλία πρέπει να αρχίσει κιόλας, κι έτσι ακριβώς στις 8μιση βγαίνει επί σκηνής ο Πακιστανικής καταγωγής Ilyas Ahmed, ο οποίος χρόνια τώρα έχει τη βάση του στο Portland του Oregon των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα ήθελα πολύ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του να παρουσιάσει και τι τελικά επέλεξε να κάνει στο τέλος. Κατ'αρχάς ήταν να παίξει μισή ώρα κι έπαιξε 18', κατεβαίνοντας αιφνίδια από τη σκηνή λες και ήταν τιμωρία. Δεύτερον ενώ έχεις μία δισκογραφία που στηρίζεται στον εναλλακτικό ήχο και ούτως ή άλλως η μουσική σου δεν είναι και ορισμός της ανεβαστικής προσέγγισης, επιλέγεις να παρουσιάσεις μόλις ένα κομμάτι που τραγουδάς. Πως θα καταλάβει ο κόσμος μέσα σε 18' τί έχεις κάνει στην καριέρα σου και γιατί θεωρείσαι σημαντικός καλλιτέχνης; Χώρια ότι έδειχνε ένα συναίσθημα ότι έψαχνε να βρει και τον ήχο του πάνω στο σανίδι την ώρα που έπρεπε ήδη να έχει έτοιμο το πλάνο του πως να παρουσιαστεί. Γενικώς πιστεύω ότι αν σε μερικά χρόνια μιλάμε για τη συναυλία, ούτε μα ούτε ένας δε θα (θέλει να) θυμάται ότι ήταν και ο Ilyas Ahmed μόνος του, διότι στη συνέχεια ανέβηκε και με τους Grails ως δεύτερος κιθαρίστας, οπότε πρακτικά ο μόνος τρόπος να τον θυμάται κάποιος είναι αυτός, προσωπικά περίμενα περισσότερα έχοντας μπει στη διαδικασία να τον ψάξω εν αναμονή της συναυλίας, γούσταρα με το υλικό του και παρ'όλα αυτά, πρόλαβε σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα να κουράσει τον κόσμο.
Grails επί σκηνής στις 9 και τέταρτο, και το πρώτο που παρατηρούμε είναι η ζεστασιά και η οργανικότητα που βγάζει ο ήχος, το δεύτερο ήταν οι άρρωστες σκηνές από ταινίες που παίζανε πάνω από το κεφάλι του Emil Amos, σε πλήρη αντίθεση με την υγεία που έβγαλε το συγκρότημα επί σκηνής. Το τρίτο και κυριότερο, ότι παρά τον γλυκό και σε πολλά σημεία λυτρωτικό τους ήχο, παίξανε με νεύρο και με το αποτέλεσμα που βγήκε -δεδομένου ότι κάνανε μόλις μία πρόβα 8 ωρών όπως έμαθα- να είναι φοβερό βάσει των συνθηκών. Ο Ahmed αυτή τη φορά συνοδεύει τον Alex Hall στις κιθάρες, έναν Hall ήρεμο και απόλυτα συγκεντρωμένο να δείχνει μπροστάρης της όλης κάστας, τα μάτια όμως μοιραία πάνε στον παιχταρά Emil Amos στα τύμπανα. Πολλές φορές προσπαθούσα να πείσω τον κόσμο που άκουγε Grails για τους λάθος λόγους (ο ντράμερ των OM που λέγαμε πριν) ότι ο τύπος ήταν πολλά παραπάνω από αυτό και ευτυχώς αρκετοί συμφωνούσαν στην πορεία. Έχοντας την τύχη να τον δω δύο φορές στο παρελθόν με τους ΟΜ (και με το καλό σύντομα να τριτώνει σε λιγότερο από ένα μήνα), προσέχω αμέσως τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο είναι στημένος πίσω από τα τύμπανα του, σε σχέση με το τελετουργικό στυλ των προαναφερθέντων, οι Grails έχουν στις τάξεις τους έναν Amos ο οποίος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ως ντράμερ και ως συνολική παρουσία στο συγκρότημα.
Θα τον δούμε να πιάνει και την κιθάρα σε φάσεις και τη θέση του πίσω από τα δέρματα να παίρνει ο συμπαθέστατος και χαμογελαστός Jesse Bates, o οποίος εκτέλεσε χρέη μπασίστα/πληκτρά στο υπόλοιπο της συναυλίας. Αεικίνητος και με φανερή την χαρά και πώρωση της συναυλιακής εξέλιξης, γίνεται η κινητήρια δύναμη ώστε οι Grails στο τέλος να φανούν ως μία ενιαία ομάδα που τζαμάρει σε ζωντανό περιβάλλον και κάθε κομμάτι όσο αναπτύσσεται να περιμένει την κορύφωση του. Εκπληκτικό άνοιγμα χεριών και παικτικό στυλ γενικότερα, Διάολε, ο τύπος στην τελική για χρόνια παίζει μέρη κοτζάμ Chris Hakius στους ΟΜ, πως θα μπορούσε να μην είναι φοβερός μουσικός; Εκεί που όμως περιμένεις να δεις που πάει το θέμα, περνάει μία ώρα και με το τέλος του ''Origin-Ing'' τα φώτα σβήνουν! Πότε ανέβηκαν, πότε κατέβηκαν, πότε ξανανέβηκαν για συνέχεια δεν κατάλαβε κανείς. Η χαρά τους έκδηλη γι'αυτό παίξανε άλλα δύο κομμάτια με τη διασκευή στο ''Space Prophet Dogon'' των Sun City Girls να κλείνει την εμφάνιση τους ύστερα από 75' και με τον κόσμο κατευχαριστημένο, τόσο που υπήρξαν δικαιολογημένα παραπονάκια για τη συνολική διάρκεια που παίξανε, καθώς ήταν σε φοβερή κατάσταση για πρώτη συναυλία της περιοδείας, ένα ακόμα τεταρτάκι δε θα άφηνε κανέναν παραπονεμένο αλλά ακόμα κι έτσι γουστάραμε άπαντες.
Και γυρνάμε ξανά στα μαθηματικά και τα της διοργάνωσης γιατί πρέπει έστω εν έτει 2018 και με τον κόσμο να μην έχει λεφτά να του περισσεύουν να πούμε επιτέλους μερικά πράγματα αντρίκεια. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη διοργανώτρια εταιρεία φέρνει μπάντες που πάντα έχουν κάτι να πουν, είτε έρχονται για πρώτη φορά, είτε ξανάρχονται μετά από χρόνια, φροντίζει να διασφαλίζει τέτοιες συνθήκες για τις συναυλίες που στο τέλος ακόμα κι αν κάποιος δεν ακούει το συγκρότημα που έρχεται, θα έρθει να το δει επειδή ξέρει ότι θα τηρηθούν όλα στην πένα και θα δει κάτι που θα το θυμάται για πάντα. Χώρια το γεγονός της ανάστασης των ''νεκρών'', πιστεύω ότι ακόμα κι αυτό το encore 15' παίζει σοβαρά να μην ήταν στο πρόγραμμα και να το κάνανε οι Grails για πάρτη της διοργάνωσης και του Ελληνικού κοινού, κι έχουμε δει πολλές μπάντες άλλα να λένε κι άλλα τελικά να κάνουν σε συνθήκες συναυλιών στην Ελλάδα με τη φροντίδα που λαμβάνουν (με κορυφαίο ανεπανάληπτο μελλοντικά το παράδειγμα των Cult Of Luna το 2016, όσοι θυμούνται με νιώθουν). Έτσι λοιπόν από το πουθενά οι Grails είδαν καμιά 600αριά άτομα και μετά τη συναυλία δεν πίστευαν ότι ήρθαν στο ίδιο μέρος που κάποτε είχαν παίξει για διψήφιο σε αριθμό κοινό. Η επαναλαμβανόμενη σύμπτωση σε συναυλίες ποτέ δεν τυχαίνει, αντίθετα πάντα πετυχαίνει. Κι όταν η συναυλία τελειώνει και βλέπεις τον Emil Amos μπροστά στα μάτια σου να κάνει διπλό δυνατό hi-five πάθους με τη διοργανώτρια και να την αγκαλιάζει με θέρμη, ξέρεις ότι όλα όσα σκέφτεσαι εδώ και χρόνια τα βλέπεις μπροστά σου και δεν είσαι ο τρελός του χωριού. Προβλέπεται καυτό φθινόπωρο από πλευράς διοργάνωσης, προς το παρών εφιστώ την προσοχή για τους ΟΜ, μια και με τις ως τώρα ενδείξεις και με βάση το ''Grails 2010: 80 άτομα, Grails 2018: 600 άτομα'', αν θεωρήσουμε ότι οι ΟΜ μάζευαν πάντα τριπλάσιο κόσμο στις παλιές συναυλίες, μην απορήσετε αν δείτε κάνα διχίλιαρο κόσμο στο Academy Ιούνη μήνα και στο τέλος στάζει ακόμα και η σούφρα μας. Εδώ θα είμαστε και θα το δείτε, σε κάθε περίπτωση, έχετε ήδη προειδοποιηθεί!
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος
Comments
