Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό…Είναι κάποια συγκροτήματα που, δυστυχώς, δε θα τα απολαύσουμε ποτέ εν Ελλάδι, γι’ αυτό ξεσπιτωνόμεθα στις Μόντσες μπας και δούμε χαρά στα σκέλια μας. Δε λέω, καλά κι άγια τα DVD τους αλλά είναι σα να βλέπεις τσόντα ρε αδερφέ. Το I-Days ούτε που το ήξερα αλλά με πολύ ψάξιμο είδα κι έμαθα. 4ήμερο φεστιβάλ στο χώρο που γίνεται η F-1, το Autodromo, και οι GREEN DAY headliners της 1ης μέρας. Η καρδιά μου !!! Έφυγα σούμπιτος, αυτά δε χάνονται. Δεν ήμουν μόνος όμως. Το έταιρο αρρωστάκι, ο πατέρας μου, ακολούθησε κι αυτός την ίδια διαδρομή και παρά την απίστευτη ταλαιπωρία μας (αφού πήγαμε την ίδια μέρα και την επόμενη γυρίσαμε Αθήνα΄ για τέτοια σκηνικά ζούμε εξάλλου- και να ‘ταν μόνο αυτό πάει στα κομμάτια) έχω να λέω ότι έζησα μια εμπειρία που θα τη θυμάμαι πάντα.
Αφού εξασφαλίστηκαν σχετικές άδειες, εισιτήρια και διαμονή ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας. Ρωτώντας, καταλήξαμε και στη Μόντσα στις 8 το απόγευμα, 1 ώρα πριν βγουν οι Αμερικάνοι δηλαδή. Εν γνώσει μας προτιμήσαμε την ξεκούραση απ’ το να δούμε τους Shandon, Tre Allegri Ragazzi Morti και Rancid. Ένας ντόπιος μας είπε ότι το Autodromo απέχει μόλις 20’ με τα πόδια και ασφαλώς τον ακούσαμε. Τι το θέλαμε; Μετά από 1 ώρα σχετικά γρήγορου βήματος μπήκαμε στο χώρο όπου ότι είχαν βγει οι Green Day, οι πάνκηδες των 5 Grammy Awards, 12 albums και 26 χρόνων στην πλάτη. Με νέο δίσκο το “Revolution Radio” και περίπου 50.000 κόσμο στα πόδια τους μπήκαν δυνατά με το “Know Your Enemy”, το οποίο το προλόγισε η εισαγωγή του The Good, the Bad and the Ugly του Ennio Morricone.
Χαμός, χτύπημα και ιδρώτας. Ο ήχος είναι κάτι το φοβερό και η μπάντα επί σκηνής σκέτη απόλαυση. Συνέχεια με “Bang Bang” και “Revolution Radio” όπου, αν και καινούργια, δεν θα λείπουν από μελλοντικές συναυλίες τους. Το “Holiday” ήταν το πρώτο τραγούδι που απόλαυσα έχοντας βρει θέση στο μεσσαίο κάγκελο, κάτι που μας επέτρεπε να έχουμε πλήρη οπτική επαφή με τη σκηνή. Η συνέχεια περιελάμβανε άλλα 21 κομμάτια που μας πήραν και μας σήκωσαν.
Αεικίνητος Billie Joe Armstrong, σταθερός Mike Dirnt και μια ζωή τρελός και παλαβός ο Tré Cool. Αφανής ήρωας και άριστος στο ρόλο του ο συμπληρωματικός Jason White. Τα σκηνικά εντυπωσιακά, με πυροτεχνήματα και παντός είδους φώτα και καπνούς να δημιουργούν ατμόσφαιρα γιορτής. Είναι δύσκολο να αναφερθώ έστω και στα μισά κομμάτια λόγω χώρου, αυτό που θα πω όμως είναι ότι κυρίως στα “Boulevard of Broken Dreams”, “Basket Case” και “King for a Day” στήνεται ατέλειωτο πάρτυ με τον κόσμο να τραγουδά κάθε στίχο και τα mosh-pits να δίνουν και να παίρνουν. Στο medley των “Shout / Always Look on the Bright Side of Life / (I Can't Get No) Satisfaction / Careless Whisper / Hey Jude” ο Tré Cool αναλαμβάνει χρέη frontman και ο Armstrong μετακομίζει στα ντραμς, ενώ στο πρώτο encore παίζονται καπάκι τα “American Idiot” και “Jesus of Suburbia”. Eδώ θα σταθώ λίγο παραπάνω καθώς το προαναφερθέν κομμάτι αποτελεί ένα ΕΠΟΣ της περασμένης δεκαετίας, ένα εκπληκτικό τραγούδι που δείχνει τι @ρxίδia κουβαλάνε οι δήθεν χαζοχαρούμενοι Green Day. Όταν αυτό το αριστούργημα ακούγεται ζωντανά η γη σταματά να γυρίζει. ΤΕΛΟΣ.
Στο 2ο encore και αφού το κοινό έχει αποθεώσει άπαντες, ο Billie Joe παίζει ακουστικά τα “Ordinary World” και “Good Riddance (Time of Your Life)”. 2,5 ώρες και 25 τραγούδια μετά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Οι GREEN DAY είναι και πάλι εδώ, πέρασαν πολλά μα “καθάρισαν” από τις κακές συνήθειες (τουλάχιστον έτσι δείχνουν). Προσφέρουν θέαμα πέρα από Τέχνη κι αυτό ο κόσμος δείχνει να το εκτιμά. Το “Revolution Radio” έχει γίνει αποδεκτό στο 100% από ακροατές και Τύπο, το “American Idiot” όμως ήταν και παραμένει ο Φάρος που φωτίζει το δρόμο τους.
13 χρόνια μετά οι Αμερικάνοι ακόμα εξαργυρώνουν την αδιανόητη επιτυχία του. 7 από τα 13 κομμάτια του ακούγονται ακόμα, είναι το άλμπουμ που εκπροσωπείται με τα περισσότερα. Και όχι άδικα, καθώς πρόκειται για το magnus opus τους, για δίσκο σύμβολο της περασμένης δεκαετίας, μέσα στα 10 καλύτερα σίγουρα. Μετά από άλλη μια ταλαιπώρια γυρίσαμε με τα πολλά στο ξενοδοχείο, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι αναμνήσεις μιας ζωής. Τέλος, να πω σε όσους ταξιδεύουν για συναυλίες ότι είναι καλύτερα να μένουν στον τόπο που γίνεται η συναυλία διότι κάποιες φορές οι συγκυρίες τα φέρνουν έτσι όπου μια μικρή καθυστέρηση μπορεί να τα φέρει όλα τούμπα. Άλλο ένα όνομα προστέθηκε λοιπόν και το μέτρημα συνεχίζεται αρχές Ιουλίου…
Setlist:
1. Know Your Enemy
2. Bang Bang
3. Revolution Radio
4. Holiday
5. Letterbomb
6. Boulevard of Broken Dreams
7. Longview
8. Youngblood
9. 2000 Light Years Away
10. Hitchin' a Ride
11. When I Come Around
12. Minority
13. Are We the Waiting
14. St. Jimmy
15. Knowledge
16. Basket Case
17. She
18. King for a Day
19. Shout / Always Look on the Bright Side of Life / (I Can't Get No) Satisfaction / Careless Whisper / Hey Jude
20. Still Breathing
21. Forever Now
Encore:
22. American Idiot
23. Jesus of Suburbia
Encore 2:
24. Ordinary World
25. Good Riddance (Time of Your Life)
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
