Ανταπόκριση: GUNS N’ ROSES @Letnany Airport, Prague (04/07/2017)

Ταξιδιών συνέχεια εις τας Ευρώπας λοιπόν και μετά τη ρομαντική Μόντσα ήταν σειρά της Πράγας να ταρακουνηθεί. Ο λόγος, βλέπετε, μόνο ασήμαντος δεν ήταν διότι οι 3 αυθεντικοί Guns N' Roses έχουν πάρει σβάρνα τον πλανήτη και κάνουν διαδοχικά sold-out στην “Not in This Lifetime Tour”.

 
Η Τσεχία, έμοιαζε ιδανικός προορισμός για να ξεφύγουμε από τη ζέστη των Αθηνών και να ζήσουμε τη μαγεία της για ένα 2ήμερο. Εισιτήρια, αεροπορικά και διαμονή εξασφαλισμένα και η 3η του Ιούλη έμοιαζε σαν λύτρωση. Ζαλισμένοι από το Metaxa της πτήσης, φτάσαμε στην τσέχικη πρωτεύουσα με τις καιρικές συνθήκες ιδανικές για μια άνετη διαμονή. H τύχη χαμογέλασε σε μερικούς και πέσανε πάνω στον ντράμερ Frank Ferrer εν ώρα βόλτας στη γέφυρα του Καρόλου. Η τύχη ήθελε και ‘μας όμως και ξάφνου μπροστά μας ο Dizzy Reed, πληκτράς του συγκροτήματος. Καλή αρχή κάναμε το δίχως άλλο. Μετά από βόλτες, μπύρα και φαγητό, τα κουράγια μας εγκατέλειψαν και το περπάτημα προς το ξενοδοχείο έμοιαζε μονόδρομος.

 


Ξημέρωσε Τρίτη…ή μάλλον όχι. Ξημέρωσε Η Τρίτη. Οι δρόμοι στο κέντρο της πόλης έχουν έντονο ελληνικό στοιχείο, τα μπλουζάκια GN'Rs δίνουν και πάιρνουν, το Hard Rock Café είναι ναός και οι ώρες κυλάνε ευχάριστα. Οι παρέες σπάνε για να ακολουθήσει ο καθένας το πρόγραμμά του. Η συνέχεια με βρήκε ξεκούραστο να βρίσκομαι 6 παρά στο αεροδρόμιο Letnany. Λίγο νερό και φαγητό και εισέρχομαι στο συναυλιακό χώρο λίγο μετά το ξεκίνημα των Biffy Clyro. Οι, σχηματισμένοι το 1995, Σκωτσέζοι alternative rockers είχαν τον ήχο για σύμμαχο αλλά την αφεντιά μου για αντίπαλο. Πρώτη φορά ερχόμουν σε επαφή με το υλικό τους αλλά δυστυχώς δεν τους άντεξα. Συνθέσεις αδιάφορες και βαβούρα χωρίς λόγο, προτίμησα να κάνω βόλτες στην αρένα. Παρατήρησα όμως πολλούς να τραγουδάνε τα τραγούδια τους, δείγμα του ότι είχαν κοινό να τους υποστηρίζει. Μετά από 45’ μας χαιρέτησαν και τα πιστόλια με τα τυλιγμένα τριαντάφυλλα άρχισαν να καπνίζουν επικίνδυνα. Πολύ επικίνδυνα.

 
Ήταν 19.15 όταν τα Looney Tunes έδωσαν τη θέση τους στο Equalizer για να προλογίσει το “It's So Easy”. H καβάτζα μου στην κερκίδα αποδείχτηκε σωτήρια καθώς είχα τέλεια θέα στη σκηνή. Από την αρχή ο ήχος είναι άψογος καθώς τα όργανα βρίσκονται σε ισορροπία και ο Αxl κουμαντάρει τη φωνή του προκειμένου να φοτσάρει στη συνέχεια. Το κοινό δεν ξεφεύγει στις αντιδράσεις του παρόλο που συγκρότημα και σκηνικά σε προδιαθέτουν για το αντίθετο. Η 3ωρη (!) συνέχεια ήταν ένα best-of όλης της δισκογραφίας των Guns N' Roses με τη συνοδεία εμβόλιμων διασκευών και κιθαριστκών σόλο του Slash. Tα κομμάτια του “Chinese Democracy” κούμπωσαν με τα κλασσικά κι αγαπημένα των πρώτων χρόνων και το πρώτο χοροπηδητό ήρθε με το “Welcome to the Jungle”.

 

35 με 40.000 κόσμου είχαν μπει πλέον στο τριπάκι για τα καλά και αν το “Double Talkin' Jive” συνέχισε το χαμό, το παιχνιδιάρικο “Better” μας προετοίμασε για το αθάνατο “Live and Let Die”. Aγαπημένο κομμάτι του γράφοντος γαρ, δε γινόταν να μην το απολάυσω όπως του αξίζει. Η εκτέλεσή του ήταν σχεδόν άψογη. Γιατί σχεδόν; Περίμενα λιιιιίγο πιο μπροστά την κιθάρα, αλλά έστω κι έτσι η μαγεία έμεινε. Η συνέχεια είναι απλά καταιγιστική όπως μπορείτε να δείτε αναλυτικά στο Setlist. Η σειρά των τραγουδιών είναι στρατηγικά φτιαγμένη για να εξυπηρετεί τις δυνάμεις όλων των μελών και για οικονομία ενέργειας. Duff McKagan, θεός. Καλοδιατηρημένος, στιλάκι και φοβερή προσωπικότητα στο σανίδι. Όχι ιδιαίτερα κινητικός, όπως οι άλλοι δύο, αλλά rock n’ roll star.


Όταν ακούστηκε το “Civil War” o Axl έχει φτάσει πλέον στο επιθυμητό επίπεδο των φωνητικών του κι ας βρισκόμαστε στο 13ο κομμάτι. “Sweet Child O' Mine”…Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια στη μουσική. Στο άκουσμά του κανείς δε μένει ακούνητος. Σειρά έχουν οι Pink Floyd να διασκευαστούν και να στρώσουν χαλί για το πιάνο του “November Rain”. Άψογος Axl, τα έδωσε όλα ο Slash στο σόλο ενώ τα βίντεο βρέχουν αίμα. Το “Black Hole Sun” αποτελεί φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Chris Cornell και το “Knockin' on Heaven's Door” στον εν ζωή Bob Dylan. “Nightrain” πριν το Encore με τον Axl να δίνει ρεσιτάλ και να φυλάει το καλύτερο για το τέλος. 6 τραγούδια πριν το φινάλε και ο ουρανός έχει γίνει ολίγον τι μαύρος, φωτίζεται όμως από τα βεγγαλικά που με κάθε ευκαιρία συνοδεύουν τη μουσική των GN'Rs. Το “Paradise City” αποτέλεσε τον επίλογο μιας εμπειρίας που θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό όλων και που δύσκολα θα ξαναζήσουμε. Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο και το κρασί στην πτήση της επιστροφής δεν φάνηκε ικανό να πτοήσει κανέναν.

 
Υγ.: Στο Φάνη, τον Τόλη, τη Λίζα, την Ελένη και το Νίκο. Ίσως μας βρει και το ερχόμενο καλοκαίρι…

 
Setlist:
1. It's So Easy
2. Mr. Brownstone
3. Chinese Democracy
4. Welcome to the Jungle
5. Double Talkin' Jive
6. Better
7. Estranged
8. Live and Let Die
9. Rocket Queen
10. You Could Be Mine
11. Attitude
12. This I Love
13. Civil War
14. Yesterdays
15. Coma
16. Speak Softly Love (Love Theme From The Godfather)
17. Sweet Child O' Mine
18. Used to Love Her
19. My Michelle
20. Wish You Were Here
21. November Rain
22. Black Hole Sun
23. Knockin' on Heaven's Door
24. Nightrain
Encore:
25. Sorry
26. Patience
27. Whole Lotta Rosie
28. Don't Cry
29. The Seeker
30. Paradise City

 

 

 

Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος

Comments