Την τιμητική τους στο φετινό Heidenfest είχαν Γερμανικά και Φινλανδικά συγκροτήματα. Ensiferum, Turisas, Equilibrium, Suidakra και πολλά άλλα μικρότερα συκροτήματα ως guest εμφανίσεις.
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος (http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=26527) μιλήσαμε για τους Frosttide, Suidakra και Equilibrium. Τώρα, σειρά έχουν οι Turisas και Ensiferum, τα 2 μεγάλα ονόματα της Φινλανδικής μέταλ σκηνής για το φετινό φεστιβάλ.
Μετά την εμφάνιση των πολύ αγαπημένων Equilibrium, σειρά παίρνουν οι Turisas!
Άνθρωποι που δουλεύουν για το συγκρότημα πηγαινοέρχονται συνέχεια, ετοιμάζοντας σιγά σιγά το στήσιμο της σκηνής. Τις σημαίες του συγκροτήματος, το τεράστιο πανό τους στο πίσω μέρος και ξαφνικά όλα αρχίζουν να παίρνουν το γνώριμο μαύρο-κόκκινο χρώμα! Οι οπαδοί του συγκροτήματος, με ‘μένα πρώτη και καλύτερη, αρχίζουμε να φωνάζουμε, - πολύ απλά, να κάνουμε σαματά- προετοιμάζοντας το κλίμα πριν την εμφάνισή τους. Εντύπωση μου έκανε, το γεγονός ότι χρειάστηκαν περίπου 15-20 λεπτά πολύ οργανωμένης προετοιμασίας για το ‘στήσιμο’ της σκηνής. Και το αναφέρω διότι για τα υπόλοιπα συγκροτήματα δεν πήρε πάνω από 10 λεπτά!
Όπως καταλαβαίνετε η υπομονή μερικών – και η δική μου- είχε αρχίσει να εξαντλείται καθώς βλέποντας τη σκηνή να είναι σχεδόν έτοιμη, η χαρά, αγωνία και τρέλα άρχισαν να χτυπάνε κόκκινο! Και πάμε… Turisas..Turisas..Turisas..οι μουσικοί αρχίζουν να βγαίνουν, τα φώτα αρχίζουν σιγά σιγά να χαμηλώνουν και η στιγμή που περιμέναμε, επιτέλους, είχε φτάσει!
Πριν περιγράψω το πανδαιμόνιο που ακολούθησε της εμφάνισης των Turisas, θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή για το συγκρότημα, για όσους δεν τους γνωρίζουν ακόμα, και να σας πω μερικά ‘κουτσομπολιά’ από το backstage..!
Οι Turisas είναι ένα Φινλανδικό power, symphonic, folk μέταλ συγκρότημα. Σχηματίστηκαν το 1997 από τον τραγουδιστή του συγκροτήματος Mathias Nygård και τον κιθαρίστα Jussi Wickström. Το όνομά τους πήραν από έναν αρχαίο θεό του πολέμου κατά την Φινλανδική μυθολογία.
Μέχρι στιγμής, μετρούν 4 φοβερά άλμπουμ (με τελευταίο το ‘Turisas2013’), 4 σίνγκλς, 1 DVD και 3 Demos. Με απίστευτα πολλές συναυλίες και περιοδείες δίπλα σε σπουδαία ονόματα της μέταλ σκηνής όπως οι DragonForce, Cradle of Filth, Moonspell, Alestorm, Arkona, Ensiferum και τους δικούς μας Firewind (με τους οποίους είχαν μια τέλεια συνεργασία όπως είχαν δηλώσει σε συνεντεύξεις τους) έχουν αποκτήσει μια σημαντική μουσική σταδιοδρομία, έχουν εδραιώσει το όνομά τους ανάμεσα στα υπόλοιπα σπουδαία συγκροτήματα της μέταλ σκηνής και η πορεία τους συνεχίζει ανοδικά!
Πριν την έναρξη του φεστιβάλ, είχαμε την τιμή μαζί με την διαχειρίστρια του Ιταλικού Street Team, να γνωρίσουμε το συγκρότημα. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια εκείνα τα συναισθήματα, καθώς ήταν λες και συναντήσαμε παλιούς φίλους! Ήταν απίστευτα ευγενικά άτομα, πρόσχαροι και αστείοι. Άνθρωποι με ήθος και επαγγελματίες! Άμεσοι αλλά και προσεχτικοί στη συμπεριφορά τους, δεν μας έκαναν ούτε στιγμή να νιώσουμε άβολα.
Πρώτη γνωριμία με τον τραγουδιστή Mathias Nygard, και καθώς συστήνομαι μου απαντά ‘Ααα ώστε εσύ είσαι η Έλενα του Ελληνικού Street Team’ και χαμογελάει. Εκείνη τη στιγμή φωνάζει τον Jesper Anastasiadis, τον μπασίστα του συγκροτήματος, και του λέει ‘Jesper για έλα λίγο εδώ να γνωρίσεις μια συμπατριώτισσα σου’! Ο Jesper, είναι μισός Έλληνας με καταγωγή από τη Σπάρτη και μισός Φινλανδός. Όταν λοιπόν πλησιάζει και συστηνόμαστε άρχισε να μιλάει Ελληνικά, όσο μπορούσε να μιλήσει βέβαια, -καταλαβαίνετε, σπαστά Ελληνικά, όπως λέμε-. Παρ’ όλα αυτά εκτίμησα απίστευτα το γεγονός ότι ήθελε να μιλήσει στη γλώσσα μας και πραγματικά έδειξε το πόσο πολύ χάρηκε που συνάντησε κάποιον απ’ την Ελλάδα. Αρχίσαμε να μιλάμε και το τρομερό που μου είπε είναι ότι ο πατέρας του είχε εστιατόριο στη Σαντορίνη για 10 χρόνια! Σε όλη τη διάρκεια της συνάντησής με το συγκρότημα, περίπου 45 λεπτά, ο Jesper έβρισκε συνέχεια την ευκαιρία να έρχεται και να μου λέει κάτι στα Ελληνικά και το πόσο πολύ θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα! Κάτι το οποίο μου είπαν όλοι, με πρώτο και καλύτερο τον Olli Vanska, που παίζει βιολί στο συγκρότημα. Χαρακτηριστικά μου είπε, ‘Αν μας δινόταν μία ευκαιρία δεν θα το σκεφτόμασταν ούτε δευτερόλεπτο!’ (Ακούτε promoters;;!;!;;;!;!)
Σειρά είχε ο Robert Engstrand, -πλήκτρα-, ο οποίος μου ανέφερε ότι είχε έρθει στην Ελλάδα το 2005 με το συγκρότημα που ήταν τότε, για περιοδεία και είχαν επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη, και την Αθήνα. Είπε χαρακτηριστικά ότι ενθουσιάστηκε με το φαγητό της Θεσσαλονίκης – ε, μα ναι σε λέωω!!- και δοκίμασε τσίπουρο και ξετρελάθηκε!! Εκεί έσκασα στα γέλια να είμαι ειλικρινής και τον ρώτησα ‘Δηλαδή, πέρασες καλά; Θα ήθελες να ξαναερχόσουν;’ Και απάντησε: ‘Μα και φυσικά! Είχαμε περάσει φα-ντα-στι-κά!’
Ο Jussi, κιθαρίστας του συγκροτήματος, ήταν ο μοναδικός που ήταν τόσο ντροπαλός και κοκκίνιζε κάθε φορά που του απευθύναμε τον λόγο! Τί ωραίο σκηνικό – μια εγώ που ήμουν σαν ντομάτα, μια εκείνος που είχε γίνει σαν πατζάρι- για γέλια ήμασταν! Τον ευχαρίστησα για τη συνέντευξη που είχε δώσει λίγους μήνες πριν στο Rock Overdose και του επισήμανα το πόσο καλός κιθαρίστας είναι και ότι θα θέλαμε λίγα περισσότερα σόλο από ‘κείνον!
Όσον αφορά τον Jakku Jaakko,- ντραμς- Τί να πω! Ήταν συνέχεια μες το χαμόγελο και την καλή χαρά και μάλιστα του έκανα και πλάκα για το πόσο ψηλός είναι! Απίστευτα πρόσχαρο άτομο και πολύ αστείος! Τελευταίο αφήνω τον Mathias, καθώς τί να πρωτοπείς γι’ αυτόν τον χαρισματικό από όλες τις απόψεις άνθρωπο. Ήταν απίστευτα ευγενικός και έβγαζε ένα κύρος. Άσχετα με το πόσο όμορφος είναι – ναι, κυρίες μου δεν παίζεται το άτομο- δεν ήταν καθόλου ‘ψώνιο’ για να το θέσω εντελώς χύμα! Τον ρώτησα για τα σχέδια τους σχετικά με την Ελλάδα, του ανέφερα ότι έχω κάνει ήδη κάποιες επαφές με άτομα του χώρου που έχουν δείξει ενδιαφέρον και το πόσο πολύ θέλουμε να τους δούμε στη χώρα μας. Η απάντησή του ήταν ότι με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί φυσικά και θα έρθουν στη χώρα μας, καθώς είναι κάτι το οποίο σκέπτονται εδώ και πολύ καιρό! Μέσα σε όλα μου είπε ότι αναγνωρίζουν και εκτιμούν πολύ την προσπάθεια που γίνεται από το Ελληνικό Street Team και ευχαριστούν όλους τους Έλληνες οπαδούς για την στήριξή τους! (Να ‘στε καλά!)
Με τα πολλά και τα λίγα αυτή ήταν η γνωριμία με τους Turisas, αφήνοντάς μου τις καλύτερες εντυπώσεις!
.jpg)
Επιστρέφοντας στη στιγμή της εμφάνισής τους, το κομμάτι εισαγωγής είναι το ‘The Bosphorus Freezes Over’. Έχοντας ακόμη χαμηλό φωτισμό στη σκηνή, μετά από λίγα λεπτά την εμφάνισή του κάνει ο Mathias και η συναυλία ξεκινάει με το ‘For your own good’. Ιδανική αρχή θα έλεγα, και ο frontman του συγκροτήματος απ’ το πρώτο κιόλας τραγούδι μας μεταδίδει την απίστευτη ενέργειά του! Συνεχίζουν με ένα απ’ τα παλιά κομμάτια τους, το ‘A Portage to the Unknown’, και εκεί οι Ιταλοί δείχνουν να ενθουσιάζονται περισσότερο. -Τί υπέροχο να βλέπεις 6 άτομα που πριν από 3 ώρες μιλούσες μαζί τους και έδειχναν τόσο ήπιοι και ήρεμοι και ξαφνικά πάνω στη σκηνή να τους βλέπεις να ‘μεταμορφώνονται’, κυριολεκτικά!! Δεν είναι μόνο το ντύσιμο ή το βάψιμο του πολέμου είναι η ενέργεια που βγάζουν, το πάθος και ο δυναμισμός τους! –
Το τρίτο κομμάτι είναι, το ‘Ten More Miles’ και τέταρτο το ‘Piece by Piece’, και τα δύο απ’ το νέο τους άλμπουμ. Συγκεκριμένα να αναφέρω για το Piece by Piece, εκτός του ότι είναι κομματάρα ακούγοντας το μόνο απ’τον δίσκο, live το έπαιξαν α-πί-στευ-τα! Συνεχίζουν με το παλιό κλασσικό και απίστευτο ‘To Holmgard and Beyond’, και εκεί είναι που έγινε πανικός! Το συγκεκριμένο κομμάτι αρέσει γενικά πάρα πολύ και όπως και να το κάνουμε είναι κλασσική αξία για τους ‘παλιούς’ Turisas. –Εγώ είχα ξεφύγει, ξεχάστε με- Και..εκεί που ξέφυγα τελείως είναι με το επόμενο κομμάτι, το οποίο είναι το αγαπημένο μου απ’ το νέο δίσκο, το ‘Greek Fire’!! Τί α-πί-στευ-τη κομματάρα και πόσο τέλεια το έπαιξαν! -Το κεφάλι μου κόντεψε να ξεκολλήσει απ’τη θέση του!- Η απόλυτα τέλεια αλλαγή απ’το ‘Greek Fire’ έγινε με το ‘As Torches Rise’ και το ‘κάγκελο’ άρχισε να κουνιέται επικίνδυνα, (περίεργα ακούγεται αυτό, τέλος πάντων) απ’ το χαμό των οπαδών, φυσικά! Στα επόμενα τρία κομμάτια δεν μπορώ να περιγράψω κάτι περισσότερο απ’ τον απόλυτο πανικό καθώς ακολουθούν τα ‘Battle Metal’, ‘We ride together’ και κλείσιμο με το ‘Stand Up And Fight’!! Στο τέλος της εμφάνισής τους κατέβηκαν , χαιρέτησαν τον κόσμο που βρισκόταν στη πρώτη σειρά και ο Mathias όπως πάντα ευχαρίστησε τους μουσικούς και συναδέλφους του και ετοίμασε τον κόσμο για την εμφάνιση των Ensiferum!! Η συναυλία έκλεισε με πολλά πολλά χειροκροτήματα και εμένα να ζαλίζομαι απ’την απίστευτη χαρά μου, το headbanging.. ε, και από μερικές μπυρίτσες τέλος πάντων!
Τα σκηνικά αλλάζουν σιγά σιγά και ακολουθεί ένα μικρό διάλειμμα πριν την εμφάνιση των Ensiferum. Στο μπαρ επικρατεί ένας μικρός πανικός καθώς οι περισσότεροι είναι διψασμένοι και τρέχουν να πάρουν μπύρες –κλασσική κατάσταση!- Οι οπαδοί των Ensiferum αρχίζουν σιγά σιγά να στριμώχνονται και να προετοιμάζονται για τον επόμενο μεγάλο χαμό που θα ακολουθούσε!
Γύρω στις 23.00 κάνουν την εμφάνισή τους οι Ensiferum, οι οποίοι είναι ένα μελόντικ, φολκ μέταλ συγκρότημα απ’το Ελσίνκι Φινλανδίας. Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1995 απ’ τους Markus Toivonen (κιθάρα), Sauli Savolainen (μπάσο) και Kimmo Miettinen (ντραμς). Μετρούν 5 απίστευτα άλμπουμ, 1 EP, 1 DVD, 5 Singles και 3 Demos. Τί να λέμε τώρα, και ποια εισαγωγή να κάνουμε γι’ αυτή τη μπαντάρα!
Κυρίες και κύριοι στη σκηνή εμφανίζονται οι Ensiferum!!
Πρώτο κομμάτι το ‘Into the Battle’ και τα λόγια είναι περιττά! –Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο Petri έχει έναν απίστευτο τρόπο να ξεσηκώνει τον κόσμο- Συνεχίζουν με τα απίστευτα ‘In My Sword I Trust’, -τί κομματάρα-,‘Windrider’, ‘Unsung Heroes’, ‘Burning Leaves’, ‘From Afar’,‘Twilight Tavern’, ‘Ahti’, ‘Tumman virran taa’, ’The Longest Journey’ και επίλογο με τα ‘Wanderer’ και ‘Bamboleo’! Συγκεκριμένα να αναφέρω για το ‘Bamboleo’ ότι βγήκαν με σομπρέρο στο κεφάλι, και ήταν όλα τα λεφτά να βλέπεις τους Vikings style, μαλλιάδες, με μούσια και ιστορίες να τραγουδάνε και να παίζουν με τα σομπρέρο στο κεφάλι! –θεϊκό!!-
Οι Ensiferum είναι γνωστό πόσο καλά παίζουν στις συναυλίες τους και πόσο δεμένοι ‘μουσικά’ είναι. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα live και πραγματικά επιβεβαίωσαν όσα ήξερα γι’ αυτό το συγκρότημα! Όλοι οι οπαδοί ήμασταν τελείως τρελαμένοι και αν και η ώρα ήταν 12 και τα μεσάνυχτα όλοι ‘χτυπιόμασταν’ σαν τους παλαβούς!
Η συναυλία τελειώνει (δεν θυμάμαι ώρα ακριβώς, μην περιμένετε να μάθετε) και σιγά σιγά ο συναυλιακός χώρος αδειάζει με πολλούς από εμάς να βγάζουμε ακόμα φωτογραφίες και να πίνουμε!
Θα κλείσω λέγοντας αυτό που είχα γράψει στον προσωπικό λογαριασμό μου εκείνο το βράδυ μετά τη συναυλία, ‘Ο λαιμός μου είναι σπασμένος, χέρια, πόδια, πλευρά πονάνε σαν κάποιος να μου έδωσε πολυυυυυύ ξύλο, ΑΛΛΑ, είχα μία από τις ωραιότερες εμπειρίες στη ζωή μου!’
Αυτά είναι τα ωραία! Αυτά μένουν στη ζωή, οι καλές στιγμές!
Για το RockOverdose.gr: Έλενα Δαρζέντα (https://www.facebook.com/TurisasGReece)
Comments
