Φτάσαμε αισίως στην τελευταία μέρα του Horns Up Festival II. Ο κόσμος έξω από το Μανδραγόρα σαφώς λιγότερος από τη χθεσινή ημέρα, αλλά αυτό θεωρώ ότι ήταν φυσιολογικό λόγω της κούρασης των προηγούμενων ημερών. Πάντως κατά την πορεία της νύχτας το stage μάζεψε αρκετό κόσμο και σίγουρα περισσότερο από την αντίστοιχη περσινή δεύτερη ημέρα.
Ξεκίνημα με τους Toxic Joint από Γρεβενά, μία μπάντα που θα έδινε τον sludge τόνο στο φεστιβάλ. Το power trio είχε αρκετά καλό ήχο και δυναμικές συνθέσεις, χωρίς βέβαια να παρουσιάζουν κάτι καινοτόμο μουσικά. Τα αργόσυρτα doom riff κυριαρχούσαν στις κιθάρες, αλλά δεν λείπανε κάποια περιστασιακά ξεσπάσματα. Αρκετά ευρηματικό το παίξιμο του ντράμερ, δεδομένου του μινιμαλιστικού σετ που χρησιμοποιούσε. Τα δε φωνητικά έσχιζαν σωθικά με την καφρίλα τους. Η μπάντα ετοιμάζει την πρώτη της δουλειά και οι φίλοι της σκηνής πρέπει να τους έχουν στα υπ’ όψιν, καθώς δείχνουν ελπιδοφόροι…
Setlist: Acid Throne, Toxic Joint, The Forgotten Sun, Om - Gethsemane (intro), Cinnabarinus, Endless Nowhere, Rotten Lord.
Toxic Joint
Συνέχεια με τους Deathvalves από την Καρδίτσα, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν το πολύ ενδιαφέρον “Dark Stories From the Past”. Η δουλειά αυτή σηματοδότησε τη στροφή της μπάντας σε πιο mainstream heavy μονοπάτια, δημιουργώντας catchy κομμάτια. Δυστυχώς κάποιες καθυστερήσεις στη συγκοινωνία δεν επέτρεψαν στην μπάντα να κάνει soundcheck, οπότε ο ήχος δεν αναδείκνυε καθόλου τα τραγούδια. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά χύμα, σχεδόν garage θα έλεγα… Δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά. Το χειροκρότημα πάντως του κοινού το απέσπασαν και με το παραπάνω. Αναμένω να τους δω σύντομα υπό καλύτερες συνθήκες.
Setlist: Bad Ways, Vengeance, Crawl in the Night, Into this Ocean, Forefathers’ Graves, Burn the Sun.
Deathvalves
Αλλαγή στο mood τώρα με τους Tidal Dreams να εκπροσωπούν το power ιδίωμα. Φυσικά στην πορεία διαπίστωσα ότι έχουν και πολλά progressive στοιχεία, χωρίς όμως να «ξεχειλώνουν» τις συνθέσεις τους. Όσο και αν δεν το περίμενα, μου άρεσαν πάρα πολύ. Πολύ δεμένοι ως σύνολο, με καλή τεχνική κατάρτιση, με έναν τραγουδιστή με πολύ δυνατή γκάμα φωνητικών από τις χαμηλές μέχρι της κορώνες, με κομμάτια που σου κολλάνε στο μυαλό, ειδικά στα χορωδιακά ρεφρέν. Η χρήση σε κάποια σημεία της πίπιζας από τον τραγουδιστή (ελπίζω να είναι αυτό το όργανο και να μην γράφω βλακείες!) ήταν το κερασάκι στην τούρτα! Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι «γυαλίζει το μάτι τους» και ξεχειλίζουν από πάθος. Αναμένω ο νέος τους δίσκος να κάνει αίσθηση στο χώρο!
Setlist: Argonauts, Odyssey, King In the North, A Place in the Sun, Join the Crusades, Across the River Nile, Previsor, Midnight Rider.
Tidal Dreams
Ώρα για τους W.E.B. , οι οποίοι «κατέκτησαν» τη σκηνή με τα πολλά banners και με τον ιδιαίτερο φωτισμό τους, τα οποία θα συντελούσαν στη δημιουργία της ιδανικής ατμόσφαιρας. Η μπάντα, εξάλλου, δίνει μεγάλη σημασία στη θεατρικότητα και γενικά στο οπτικό μέρος της εμφάνισής της, με το βάψιμο και το ιδιαίτερο ντύσιμο της να ολοκληρώνει αυτό το κομμάτι. Εκπροσωπώντας τη gothic/black σκηνή νομίζω ότι τα πήγαν περίφημα, όντας πολύ επικοινωνιακοί και δίχως να διστάζουν να παίξουν και διασκευές από γνωστές μπάντες. Τα δε καινούργια τους κομμάτια νομίζω ότι είναι το πιο extreme και πιθανόν το καλύτερο υλικό που έχουν γράψει. Η επικείμενη κυκλοφορία του νέου δίσκου των Αθηναίων θα δείξει αν είναι όντως έτσι…
Setlist: Where Everything Begun, Eligos, Cockroach, Tartarus, For Bidens, Enthorned, My Storm Upon You, Non Serviam, Dragona, Mnemosynon, Sorrow Means Madness.
W.E.B.
Τους Hidden In the Basement τους είχαν δει πολλοί φίλοι και τα σχόλια για αυτούς πολύ κολακευτικά. Τα άξιζαν 100%. Πολύ δυνατή μπάντα με συνθέσεις δυναμίτες, με ήχο τούμπανο, με έναν frontman πολύ χαρισματικό. Οι συνθέσεις τους, αν και κατά βάση stoner, είναι super heavy, με τις κιθάρες να σπέρνουν σολαρίσματα, τα ρεφρέν να είναι σούπερ πιασάρικα, τα φωνητικά πότε επιθετικά και ποτε μελωδικά, τα πάντα όλα με άρεσαν σ’ αυτούς. Τσεκάρω άμεσα την τελευταία τους δουλειά, κάτι που αδικαιολογήτως δεν έχω κάνει ακόμα… Ελπίζω να τους δω ξανά σύντομα!
Setlist:Dry Well, 230 Shots, Till I Close My Eyes, Hope Remains, One Way Road, Crown of Shame, Feed the Ignorant, Reckless.
Hidden In the Basement
Προτελευταία μπάντα της βραδιάς οι Lloth. Ικανοί και έμπειροι μουσικοί, με καλό, και πιο επιθετικό νομίζω ήχο, από τις στούντιο δουλειές τους. Το μίγμα death/black των συνθέσεών τους είχε καλό αντίκτυπο επί σκηνής. Αν δεν ήμουν παντελώς εξαντλημένος πιστεύω ότι θα είχα χτυπηθεί αρκετά, αντ’ αυτού τους παρακολούθησα σχεδόν ξαπλωμένος σε έναν καναπέ… Η κόπωση ήταν εμφανής γενικότερα στο κοινό, καθώς τρεις μέρες φουλ στη μουσική, αλλά και σε άλλες δραστηριότητες είναι εξαντλητικές. Υπό αυτό το πρίσμα οι Lloth ήταν κάπως «αδικημένοι» . Τα μεγάλα φεστιβάλ όμως τα έχουν αυτά, τι να κάνουμε; Με θετικότατο πρόσημο πάντως η εμφάνιση των Lloth, που είναι 100% επαγγελματίες.
Setlist: Born in Sin, Archos, Athanati, Pan, I (Dead Inside), Emptiness, Hell, Alles Black .
Lloth
Τελευταία μπάντα του φεστιβάλ οι Thelemite, οι οποίοι παρουσίασαν πολύ μελωδικό heavy metal. Με πολύ λίγο, αλλά πιστό κόσμο, δεν πτοήθηκαν εξίσου με τους προκατόχους τους και παρουσίασαν τη μουσική τους με πάθος. Δεν είμαι καθόλου ειδικός μουσικά για να πω κάτι περισσότερο, αλλά όσοι σχετικοί με την μπάντα παρευρέθηκαν έμειναν με πολύ καλές εντυπώσεις. Η κούραση μου έφτασε σε τέτοια επίπεδα που εγκατέλειψα, ομολογώ, το Μανδραγόρα περίπου στη μέση του set τους. Δεν το συνηθίζω, αλλά είτε ήμουν εκεί είτε όχι δεν είχε καμία διαφορά, αφού το πνεύμα βρισκόταν αλλού….
Setlist: Slaves to Desire, In For the Kill, God of Light, Forever, Fallen Angel, Exile, Eternal Evil, Back Home, Days and Nights, Violator.
Thelemite
Αλλά τι να πούνε και οι συντελεστές του φεστιβάλ για κούραση….!!! Τα παιδιά κατέθεσαν ψυχή και σώμα για να πάνε όλα καλά. Πιθανόν να μην έχουν ανανήψει ακόμη από την εξάντληση, αλλά θα πρέπει να είναι απολύτως περήφανοι κοιτάζοντας πίσω στις τρεις μέρες που μας χάρισαν.
Λίγα πράγματα συνοπτικά…. Οι εξωμουσικές δραστηριότητες του τριημέρου μπορεί να φάνηκαν πολύ τραβηγμένες σε κάποιους ντόπιους (εκ πρώτης όψεως και εμένα μου φάνηκαν too much και δεν ξέρω αν θα τις ακολουθούσα ακόμη και αν είχα χρόνο) αλλά ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχε πολύς κόσμος που ήρθε στα Τρίκαλα από άλλα μέρη συνδυάζοντας το μουσικό μέρος με διακοπές. Για αυτούς οι διοργανωτές παρουσίασαν μία ολοκληρωμένη πρόταση ψυχαγωγίας και δεν νομίζω να άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Στα θέματα οργάνωσης του φεστιβάλ ο βαθμός είναι άριστος, με τη βραδιά δίπλα στο Ληθαίο να είναι η πιο καινοτόμος πρόταση.
Ήμουν κάπως προβληματισμένος σχετικά με τη συμβατότητα των συγκροτημάτων, αλλά τελικά είχα άδικο και το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο… δηλαδή να μένει αμείωτο το ενδιαφέρον λόγω των πολλών εναλλαγών ειδών. Βοήθησαν και οι μπάντες, βέβαια, που έδειξαν ότι καραγούσταραν τη φάση… Το μόνο που δεν τράβηξε καθόλου ήταν το πλήθος των μπαντών στις δυο μέρες του Μανδραγόρα. Ήταν πολλές επτά μπάντες νομίζω, με αποτέλεσμα οι πρώτες να ξεκινάνε πολύ νωρίς και οι τελευταίες να τελειώνουν πολύ αργά.. Σε ανοιχτό χώρο τα πράγματα θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετικά…
Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω εκτός από πολλά συγχαρητήρια σε όλους! Αυτή ήταν η χρονιά της καθιέρωσης για το Horns Up! Πάμε για άλλα καλύτερα και μεγαλύτερα του χρόνου!!!
Horns Up!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Για το Rock Overdose
Γιώργος Νημάς
Comments
