Δύο χρόνια πέρασαν από την τελευταία επίσκεψη των Iced Earth στη χώρα μας, της μπάντας που έχει αγαπηθεί όσο καμία άλλη από το ελληνικό κοινό. Κι όμως, παρόλο που η μπάντα επισκέπτεται την χώρα μας τόσο συχνά, για ακόμη μια φορά το Principal ήταν κατάμεστο!
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Οι πόρτες άνοιξαν με μια μικρή καθυστέρηση 15 λεπτών. Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε μέσα στον συναυλιακό χώρο γύρω στις 21:00 και περιμέναμε την έναρξη του show των Βρετανών heavy metallers Monument, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην σκηνή γύρω στις 21:30, ενώ ο κόσμος συνέχιζε να εισέρχεται.
Μέσα σε ένα 45λεπτο, οι Βρετανοί μας απέδειξαν πόσο μπαντάρα είναι, ακόμη κι αν ο ήχος τους ήταν τόσο κακός στο σημείο που βρισκόμασταν, ώστε να μην ακούγονται τα solo του Dan Baune ή να ακούγονται άσχημα οι τσιρίδες του Peter Ellis.
Η μπάντα έχει αστείρευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή, εξαιρετική σκηνική παρουσία και ακόμη καλύτερη απόδοση των κομματιών της απ’ ότι στο άλμπουμ! Οι επιρροές από τους Iron Maiden είναι εμφανείς, ενώ η αγάπη του Peter Ellis προς τον Bruce Dickinson πρέπει να είναι τεράστια. Τέλος, ο τραγουδιστής αποδείχτηκε εξαιρετικός frontman, αφού κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό από το πρώτο λεπτό.
Στις 22:45 τα φώτα χαμήλωσαν ύστερα από μια παύση μισής ώρας και όλοι καταλάβαμε ότι ήρθε η ώρα για την είσοδο των Iced Earth στη σκηνή. Πρώτος βγήκε ο Brent Smedley, ο αγαπημένος drummer των οπαδών των Iced Earth, ο οποίος χαιρέτησε το κοινό και πήρε θέση μάχης. Στη συνέχεια, ακολούθησε ο chief Jon Schaffer, με το κοινό να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτεί, με την υπόλοιπη μπάντα να ακολουθεί.
Το intro τελείωσε και το “Great Heathen Army”, το καινούργιο κομμάτι των Iced Earth, ξεκίνησε. Η μπάντα είχε κέφια, ενώ ο νέος κιθαρίστας φαινόταν ενθουσιασμένος με το ελληνικό κοινό. Οι πρώτες εντυπώσεις του νέο τραγουδιού είναι αρκετά ενθαρρυτικές, αν και ο ήχος συνέχιζε να είναι πολύ κακός μπροστά και δεξιά της σκηνής.
Στα καπάκια, ξεκινούν οι ήχοι του “Burning Times” και το κοινό εκστασιάστηκε. Ολόκληρο το Principal χοροπηδούσε τραγουδώντας τόσο δυνατά που με δυσκολία άκουγες τον Stu Block. Οι Iced Earth είχαν αρκετή όρεξη, άλλαζαν συνεχώς θέσεις, ο Luke Appleton και ο Jake Dreyer έπαιζαν συνεχώς με το κοινό, ο Stu Block έκανε τα δικά του, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το πόσο καλός frontman είναι, εκτός από εξαιρετική φωνή, ενώ ο Jon Schaffer ξεσήκωνε τους πάντες με το βλέμμα του.
Έπειτα, ακολούθησαν τα “Plagues Of Babylon” και “Democide”, από το πρόσφατο άλμπουμ της μπάντας, με το κοινό να μη πτοείται. Η μπάντα σταμάτησε για να χαιρετίσει το κοινό, με τον Stu να υπόσχεται ότι θα είναι μια καυτή heavy metal βραδιά και να ευχαριστεί το κοινό. Στη συνέχεια ακούσαμε τα “Vengeance Is Mine” και “Days Of Rage” ενώ ο μεγάλος χαμός έγινε στα “I Died For You”, “Pure Evil”, “Damien” και “Stormrider”, που παίχτηκαν το ένα μετά το άλλο.
Ακολούθησαν τα “V”, “My Own Savior”, “Cthulhu” και “Boiling Point”ενώ για το τέλος, πριν το encore, μας άφησαν τα “Slave To The Dark” και “A Question Of Heaven”, με τον Stu να τα ερμηνεύει εξαιρετικά και το κοινό να τραγουδάει κάθε στίχο.
Η μπάντα αποχώρισε από την σκηνή, όμως επέστρεψε γρήγορα, αφού το κοινό ζητούσε κι άλλο. Έτσι, ακούσαμε τα “The Dark Saga” και “Dystopia”, ενώ για το τέλος μας κράτησαν το “Watching Over Me” και “The Hunter”.
Συνοψίζοντας, ήταν μια εξαιρετική συναυλία από άποψη απόδοσης των συγκροτημάτων, ενώ όχι και τόσο καλή από πλευράς ήχου, με τους Monument να στέκονται επάξια δίπλα στους Iced Earth. Οι τελευταίοι ήρθαν πολύ ορεξάτοι και να μας έδωσαν αυτό ακριβώς που ζητάμε. Ο νέος κιθαρίστας, Jake Dreyer, είναι πολύ καλός παίκτης και έχει πολύ καλή σκηνική παρουσία. Ο Schaffer φαινόταν αρκετά ενθουσιασμένος με την επιλογή του αυτή, καθώς έριχνε κλεφτές ματιές στον Jake την ώρα των solo του και γελούσε περήφανα.
Το μόνο μεγάλο αρνητικό της βραδιάς ήταν ο κακός ήχος, ο οποίος έφτιαχνε μερικές φορές, όμως σε γενικές γραμμές ήταν κακός σε σημείο που κούραζε όσους ήμασταν μπροστά.
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Σωτηρέλης
Φωτογραφίες
Γιάννης Αντωνίου
Comments
