To “Night Is The New Day” δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των KATATONIA, δεν είναι ούτε το αγαπημένο μου. Είναι όμως ένα πολύ αξιόλογο δημιούργημα, με πολύ καλά κομμάτια. Ήδη από πέρσι, οι Σουηδοί γιορτάζουν τα 10 χρόνια, 11 φέτος, από την κυκλοφορία του άλμπουμ. Τι καλύτερο από μια επίσκεψή τους για να μας παρουσιάσουν όλο το έργο τους ζωντανά στο Gagarin, έχοντας και το ανάλογο support.
Πρώτοι στη σκηνή λοιπόν οι δικοί μας On Thorns I Lay. Ταιριαστό σχήμα με τους Σουηδούς αν μη τι άλλο, καθώς μοιράζονται αρκετά κοινά στοιχεία στον ήχο τους. Στις 21 του μήνα κυκλοφόρησαν το νέο τους δίσκο, “Threnos”, και στις 8.15 ακριβώς πάτησαν σανίδι. Απέδωσαν τις νέες τους doom/ death συνθέσεις, όντας στατικοί (λογικό, αφού είναι κι εξαμελής μπάντα), μαυροφορεμένοι και λιγομίλητοι, όπως και την προηγούμενη φορά που τους είδα το 2018. Μου άρεσε ιδιαίτερα η μελωδία του “Erevos”, ένα κομμάτι που πάντα εκτιμώ, ακούγοντάς το ζωντανά.
Με 45 πλήρη λεπτά στη διάθεσή τους, είχαν καλό ήχο και πολύ κοινό με το μέρος τους. Έκλεισαν την εμφάνισή τους με το “Aegean Sorrow”, από τον προπέρσινο ομώνυμο δίσκο τους, συνδυάζοντας με πινελιές από gothic metal το προαναφερθέν doom/ death τους. Αν κάτι μένει χαρακτηριστικό όταν βλέπεις τους On Thorns I Lay, ειδικά σε σκοτεινό και κλειστό χώρο, είναι η αγνή ατμοσφαιρικότητα που βγάζουν. Δεν είναι τόσο πολύ στα ακούσματά μου, αλλά σίγουρα παραδέχομαι ότι είναι επαγγελματίες και υπηρετούν σωστά το ιδίωμα που έχουν διαλέξει.
9.30 ακριβώς, το εξώφυλλο του “Night Is The New Day” δεσπόζει στο πίσω μέρος της σκηνής και για τα επόμενα 55 λεπτά θα γινόμασταν μάρτυρες της ολοζώντανης παρουσίασης ολόκληρου του δίσκου αυτού. Από τους Katatonia δεν περιμένεις έξαλλο show και «δράση» στο σανίδι, παρά να αποδώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια τους και να σε βάλουν στο κλίμα τους. Αυτό αναμφίβολλα πέτυχαν, με το alternative/ goth rock που μπορεί κάποιος να ακούσει στο “Night Is The New Day” να παρουσιάζεται πολύ πειστικά στους οπαδούς τους που γέμισαν το χώρο. Προσωπική αδυναμία ήταν και παραμένει το εναρκτήριο “Forsaker”, ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας τους. Η φωνή του Renkse παραμένει αναλλοίωτη και η παρουσία του συνειδητά νωχελική. ‘Ηχος μελαγχολικός μα ευκρινής, ατμόσφαιρα κατανυκτική και σκοτεινή, η μπάντα ήταν πραγματικά καλοδουλεμένη. Το πρώτο μέρος έκλεισε στις 10.25, για να ακολουθήσει ένα 10λεπτο διάλλειμα.
Act 1:
- Forsaker
- The Longest Year
- Idle Blood
- Onward Into Battle
- Liberation
- The Promise Of Deceit
- Nephilim
- New Night
- Inheritance
- Day And Then The Shade
- Departer
Η συνέχεια ήταν εξίσου απολαυστική, καθώς η πεντάδα από την Στοκχόλμη παρουσίασε ένα best of setlist για τα επόμενα 50 λεπτά. Όπως καταλαβαίνετε, υπήρχαν αδυναμίες κι εδώ. Άλλοτε σε πιο εναλλακτικό ύφος, σαν του “Deliberation”, άλλοτε πιο προοδευτικοί όπως στα “Serein” και “Old Heart Falls”, οι Katatonia έκαναν πολύ καλές επιλογές για να δομήσουν το δεύτερο μέρος τους. “Ghost of the Sun” κι επιστροφή σε πιο heavy/ goth τόνο λίγο πριν το encore και το κοινό αποδεικνύει με τη θέρμη του γιατί το “Viva Emptiness” θεωρείται ίσως η κορυφαία τους δουλειά.
Μια ακόμα μικρή παύση και το συγκρότημα επιστρέφει για το αποθεωτικό φινάλε. “July” και “Night Comes Down” (διασκευή σε Judas Priest) κλείνουν μια γλυκιά, μα ταυτόχρονα μελαγχολική βραδιά, ντυμένη στο μαύρο, στο γκρι και στο κόκκινο, όπως η φιγούρα στο “Night Is The New Day”. Παρότι είχα 15 χρόνια να τους δω γενικά, ποτέ όμως σε κλειστό χώρο και σε δική τους συναυλία, οι Σουηδοί ήταν όπως τους περίμενα και σκόρπισαν το χαρακτηριστικό τους γοτθικό doom σε ένα γεμάτο Gagarin, αποδεικνύοντας γιατί είναι ένα ιδιαίτερο συγκρότημα στο χώρο μας. Τους περιμένουμε ξανά, μετά την κυκλοφορία του “City Burials”, με ανοιχτές αγκάλες.
Act 2:
- Lethean
- Deliberation
- Serein
- My Twin
- Evidence
- Old Heart Falls
- Ghost of the Sun
- Soil's Song
Encore:
- July
- Night Comes Down
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
