Άλλο ένα Keep It True Festival στη Γερμανία (δυστυχώς) τελείωσε, αλλά για ακόμα μια φορά με τις καλύτερες εντυπώσεις, όπως πάντα! Προσωπικά με 16 παρουσίες στις 18 εκδόσεις του εν λόγω φεστιβάλ, έχω αποκομίσει απίστευτες εμπειρίες, έχω δει live και γνωρίσει από κοντά συγκροτηματάρες -παλιές ή νεότερες- και απίστευτους μουσικούς μα πρώτα ανθρώπους, έχω κάνει αρκετούς νέους φίλους, κυρίως από Ευρώπη (αλλά και όλο τον κόσμο), με συνεκτικό δεσμό μας την αγάπη και απαράμιλλη αφοσίωση σε αυτό που αποκαλούμε παραδοσιακό Heavy Metal ήχο και ότι αυτό συνεπάγεται. Τι εννοώ? με βάση και αρχή την μουσική φυσικά, υπάρχει μετά μια πλειάδα καταστάσεων, αντιλήψεων, κοσμοθεωρήσεων και συμπεριφορών, που διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό κυριολεκτικά τη ζωή μας από την καθημερινότητα ως την αιωνιότητα!
Καμιά 40αριά Έλληνες λοιπόν και 6-7 Κύπριοι (αν δεν πέφτω έξω) και πάλι παρόντες στο ετήσιο ραντεβού μας στις εξοχές του Lauda. Κάποιοι σταθεροί και παλιοί στο «κόλπο», κάποιοι για πρώτη-δεύτερη κλπ φορές, το σίγουρο είναι ότι η παρέα ήταν εκεί, δυνατή και φορμαρισμένη, για να βροντοφωνάξει… «HM σ’ αγαπώ, να ξενερώσω δεν μπορώ…..».
Ημέρα 1 - Πέμπτη 23.4 άφιξη στο Μόναχο αυτή τη φορά οπότε μας έλαχε η διπλάσια οδήγηση (3ωράκι), που όμως εκεί δεν την καταλαβαίνεις για ευνόητους λόγους. Αργά στο ξενοδοχείο κουρασμένοι και πολύ πεινασμένοι, τακτοποιούμε πρώτα αυτές τις ανάγκες. Όμως δεν το βάζουμε κάτω. Οι περισσότεροι τιμήσαμε με την παρουσία μας εκείνο το βράδυ και το KIT warm up party σε κάποιο διπλανό χωριό, οπότε και απολαύσαμε μουσικούλες και μπυρίτσες σε μια αυλή με μια μεγάλη φωτιά στη μέση, σπάζοντας την υγρασία που τρύπαγε κάπως (ή τουλάχιστον μέχρι να πιείς λίγο ακόμα!). Κυλάνε όλα ομαλά χωρίς όμως πολλές εξάρσεις και εμείς χωρίς πολλές δυνάμεις για ξενύχτι κάποια στιγμή επιστρέφουμε στη βάση. Εξάλλου ξημερώνει το κυρίως πιάτο!
Ημέρα 2 - Παρασκευή 24.4 και φροντίζουμε να είμαστε από νωρίς στο Tauberfrankehalle, καθώς στις 12.00 βγαίνουν οι δικοί μας Sacral Rage (πρώτη μπάντα), που δεν πρέπει, αλλά κυρίως δεν θέλουμε, να χάσουμε! Και καλά κάνουμε γιατί –αν και πρώτη μπάντα- έκαναν και τα τσιμέντα να τους θαυμάζουν! Πολύς ο κόσμος (σπάνια συμβαίνει στις πρώτες μπάντες) από κάτω και κυρίως αποσβολωμένος με αυτό που έβλεπε και άκουγε! Δυνατή και καλά στημένη παρουσία, άψογο παίξιμο και κερδίσαμε το ΚΙΤ! Άλλη μια έκπληξη μας περίμενε καθώς με guest τον Alan Tecchio επί σκηνής και διασκευή στο The Leaders των Hades τελειοποιείται αυτή η εμπειρία τόσο για την μπάντα, όσο και για όλους μας από κάτω…! Για The Unholy, Cobra, Jutta και Fist δυστυχώς δεν έχω άποψη καθώς ήμουν έξω από το χώρο, αλλά άκουσα πολύ καλά λόγια και για τις 2 πρώτες μπάντες! Οι θετικές εντυπώσεις πάντως συνεχίστηκαν και στους πολύ καλούς Mindless Sinner που τους περιμένουμε εναγωνίως σύντομα και στην πατρίδα μας! Οι Ashbury άρεσαν αρκετά, τίμιοι και συνεπείς, αλλά εγείρουν και θέματα μεταξύ των οπαδών για το αν θα πρέπει να εμφανίζονται σε ανάλογα fests ή όχι καθώς το μουσικό τους ύφος είναι πολύ πιο κοντά στο rock! Παρόλα αυτά έχουν αρκετούς θαυμαστές ανάμεσά μας, οπότε περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Σε όποιον αρέσουν καλώς, σε όποιον όχι no worries καλή καρδιά! Από εδώ και μέχρι το τέλος της πρώτης ημέρας φουντώνει η βραδιά, αρχικά με Leatherwolf που ήταν απίστευτοι και με τη φωνάρα του (συνονόματου) Mike Olivieri, και στη συνέχεια με τον θρύλο Uli John Roth και όλες τις παλιές κομματάρες των Scorpions, σε μια μαγευτική και ονειρώδης πανδαισία κιθαριστικής και μουσικής τελειότητας! Ένα γήπεδο In trance! Το κλείσιμο αντάξιο ενός headliner και το πολυαναμενόμενο re-union των Καναδών Exciter μας έστειλε στο διάολο και ακόμα παραπέρα! Ο Dan Beehler άρχοντας πίσω από το drum kit του να έχει και την ευθύνη των φωνητικών φυσικά, αλλά να μην δυσκολεύεται καθόλου να μας ταρακουνάει ασταμάτητα σε συνέργεια και με τον John Ricci στην κιθάρα, που ήταν κυριολεκτικά ένας HM maniac! Και η γη σείστηκε!
(σημείωση: http://www.streetclip.tv/magazine/details/live/article/keep-it-true-xvii0/ εδώ μπορείτε να δείτε αναλυτικά όλα τα playlist του Keep It True 2015, πολύ καλό φωτογραφικό υλικό και μια ανάλογη ανταπόκριση (προς το παρόν μόνο στα Γερμανικά!)
Ημέρα 3 - Σάββατο 25.4 ξεκινάμε με δυνατό πρωινό στο ξενοδοχείο αφού μας περιμένει η δεύτερη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ και πρώτη στάση του βαν είναι το σούπερ μάρκετ του χωριού (μεγαλύτερο από οποιοδήποτε super έχετε αυτή τη στιγμή κοντά στη γειτονιά σας!) για τα απαραίτητα κρασιά, μπύρες, νερά κλπ! Η εμφάνιση της πρώτης μπάντας, των Iron Thor, επιφύλαξε μια έκπληξη σε όσους σκοπίμως ή τυχαίως βρέθηκαν μέσα να την παρακολουθήσουν. Πρόκειται για μια γερμανική cover band στους Καναδούς Thor και οι τύποι προκάλεσαν (αν και νωρίς) μεγάλο πανικό κυρίως για τη παρουσία τους και τα happenings επί σκηνής. Ο τραγουδιστής πιστό αντίγραφο του Jon Mikl Thor, λύγισε με τα χέρια του μια σιδερένια μπάρα (the real industrial steel bar όπως την αποκάλεσε αφού την έδωσε πρώτα για δοκιμή στις πρώτες σειρές!) και την οποία κρατούσε με τα δόντια του, σε άλλο κομμάτι χόρεψε παρέα με τις Vakyries (δύο ξανθά ‘μωράκια’ αναλόγως «ντυμένα»), αλλά αντιμετώπισε και έναν μασκοφόρο παλαιστή, ο οποίος αρχικά τον αναισθητοποίησε και σηκώνοντας το μεσαίο δάκτυλο στο κοινό, ώστε να τον αντιπαθήσουν περισσότερο, προσπάθησε άδοξα και μάταια να σηκώσει το σφυρί του Thor από τη σκηνή! Όλα αυτά όμως μέχρις ότου συνήλθε και σηκώθηκε ο Iron Thor που τον άρχισε σε κάτι «γρήγορες», αποτελειώνοντας τον με την κλασσική βουτιά και λαβή στο λαιμό με τον αγκώνα που βλέπουμε στους αγώνες wrestling (WWE), παίρνοντας φόρα πάνω από το βάθρο του drum kit! Και το κοινό παραληρεί επευφημώντας τον πιο δυνατό! Δυστυχώς, μετά τη μάχη που περιέγραψα, το τίμημα ήταν να βγω έξω και να χάσω Mausoleum Gate, αν και οι απόψεις για την εμφάνισή τους διίστανται, είχα περιέργεια να τους δω. Αλλάζουμε πλευρά του Ατλαντικού και από την Florida –νομίζω- οι Artizan, δεν με άγγιξαν, ακριβώς όπως έχουν κάνει και χωρίς να τους δω live, αδιάφοροι. Τα πράγματα επανέρχονται όμως στην τάξη, αν και δεν είδαμε τους Γάλλους Blaspheme, αφού είχαν ακυρώσει, αλλά δεν μας χάλασε καθόλου αφού τη θέση τους πήραν οι Βέλγοι βετεράνοι Killer με τον μουστάκια Paul ‘Shorty’ Van Kamp στην κιθάρα και κλασσικό, πατροπαράδοτο, οργισμένο heavy metal. Ότι καλύτερο ως πρόγευμα για τους Heathen’s Rage που ακολούθησαν και πραγματικά επιβεβαίωσαν, όχι μόνο την φήμη, αλλά και την πραγματική μουσική τους αξία. Δεν υπάρχουν λόγια για τον Mike Le Pond (Symphony X) και τον Alan Tecchio (Hades, Watchtower, Seven Witches) στα φωνητικά! Και φυσικά εκτός από τα παλιά και νέα έπη τους, η κορύφωση ήρθε στο Knights of Steel, όπου -σαν παιδί- ξέσπασα και εγώ και χτυπιόμουν σαν χταπόδι πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, ώσπου απέκτησα και ένα ‘παράσημο’ στο δεξί χέρι! Και συνεχίζουμε…. Μερική έως αισθητή η απογοήτευση από Shok Paris, καθώς περίμενα πολύ περισσότερα σε όλους τους τομείς. Κρίμα γιατί υπήρχε πολύς κόσμος με προσδοκίες από κάτω αλλά πάλι καλά που τους είχαμε δει σε καλύτερη φόρμα εδώ στην Ελλάδα. “Mpire of Evil” ή “Iron+Steel, Venom Inc.” ή “Venom” σκέτο, ένα είναι το σίγουρο, ότι οι οπαδοί τους έμειναν απολύτως ευχαριστημένοι. Dolan, Mantas, Abaddon, σε τρελά κέφια και το 2ο reunion του φεστιβάλ έπιασε τόπο. …«Ατόπημα» του Mantas, για όσους το παρατήρησαν, όταν αναφερόμενος στην ιστορία του γκρουπ, του ξέφυγε αυθόρμητα ένα Jesus Christ εκφράζοντας την έκπληξή του για τον καιρό που έχει περάσει από τότε…χαχαχα! Καθώς φτάνουμε προς το τέλος, ο κόσμος όλο και μαζεύεται προς τα μέσα φυσικά, όσοι είναι χωρίς εισιτήριο ή λιώμα πιώμα συνεχίζουν την βραδιά τους έξω (που σήμερα είχε και λίγη βροχούλα, ενώ χθες είχαμε ελληνική λιακάδα) και είναι η σειρά μιας από τις καλύτερες μπάντες του φετινού fest, αλλά και μιας τις καλύτερες φωνές του metal γενικότερα. Ο τύραννος Harry Conklin με τους Titan Force σε μοναδικό ρεσιτάλ παιχτικής τελειότητας και δυναμικής μεταλικής μελωδίας! Μαγεία… όπως κάθε φορά αυτός ο άνθρωπος ρε παιδί μου! Στο ίδιο μουσικό κλίμα, αλλά με περισσότερους οπαδούς να τους αναμένουν από κάτω, οι Riot V, υπό το βλέμμα από ψηλά και του Mark Reale (RIP), άγγιξαν και αυτοί την τελειότητα, με αψεγάδιαστα φωνητικά και αλάνθαστο παίξιμο, ξεσήκωσαν μέχρι και τον τελευταίο fan στο τέλος της αίθουσας, έχοντας φυσικά και ως όπλα στη φαρέτρα τους, τους αγαπημένους ύμνους που τραγουδούσε σύσσωμο το Tauberfrankehalle, από αρένα μέχρι κερκίδες! Τι κα(υ)λύτερο κλείσιμο του ΚΙΤ από τα Warrior, Road Roacin’, Swords and Tequila και Tundersteel από τους RIOT V!!
Ημέρα 4- Κυριακή 26.4 Επιστροφή (από Μόναχο μέσω Ρώμης) και ξύπνημα άγρια χαράματα για να προλάβουμε Heathens Rage και στο ΑΝ στην Αθήνα!! Τελικά, η κούραση (οδηγούσα όλες τις μέρες ένα από τα αυτοκίνητά μας) δεν μου το επέτρεψε προσωπικά, αλλά κάποιοι τα κατάφεραν και πήγαν! Του χρόνου να είμαστε καλά, το ΚΙΤ fest γίνεται Πάσχα, που είναι και Πρωτομαγιά! Oπότε πάμε για μεγαλειώδη Ανάσταση, κορίτσια του Μάη και αρνάκια άσπρα και παχιά (και Γερμανικά)!
Για το RockOverdose,
Μιχάλης "HMRM" Νόχος
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Παπαδάκης
.jpg)
Comments
