Η τελευταία ανάμνηση που είχα από τους Ιταλούς LACUNA COIL ήταν το 2002, αν θυμάμαι καλά, που τους είχα δει στο Gagarin για την περιοδεία του "Comalies". Φέτος λοιπόν, με το όγδοο άλμπουμ τους, "Delirium", ήταν ευκαιρία να ξαναδώ επί σκηνής την Christina Scabbia, τον Andrea Ferro και την παρέα τους, στην τέταρτη εμφάνισή τους στη χώρα μας, έχοντας αφήσει, όλες τις προηγούμενες φορές άριστες εντυπώσεις, μπροστά στο κοινό τους που περίμενε να τους δει ύστερα από έξι χρόνια και φυσικά τέτοια ραντεβού δεν χάνονται με τίποτα...
Μαζί τους και οι νεοσύστατοι Ελβετοί Cellar Darling, το σχήμα που δημιούργησαν οι Merlin Sutter, Ivo Henzi και Anna Murphy, όλοι τους σημαντικά μέλη των Eluveitie, μετά τη σχετικά πρόσφατη αποχώρηση τους από εκείνους. Μην χάνοντας καθόλου χρόνο ετοίμασαν και κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα το ντεμπούτο τους, που φέρει τον τίτλο "This Is The Sound". Πρόκειται για ένα άλμπουμ, που ναι μεν έχει κάποια στοιχεία από Eluveitie στον ήχο του, από την άλλη όμως ακούγεται αρκετά φρέσκο και διαφορετικό.
Λίγο μετά τις 20:00 και για ένα μισάωρο, το ζέσταμα ανέλαβαν οι SinHeresY, συγκρότημα που υπάρχει από το 2009, ξεκινώντας αρχικά σαν cover band των Nightwish. Ιδρυθέντες στο Trieste της Ιταλίας, παίζουν κάτι μεταξύ symphonic και heavy metal σαν τις επιρροές τους. Με δύο άλμπουμ στις αποσκευές τους και πιο πρόσφατο το φετινό “Domino”, η ομάδα της οποίας ηγούνται ο μπασίστας Davide Sportiello και ο κιθαρίστας Lorenzo Pasutto μας επισκέφθηκαν για πρώτη φορά.
Με την Cecilia Petrini στα γυναικεία και τον Stefano Sain στα αντρικά φωνητικά, ξεκίνησαν με όρεξη την παρουσίαση του σετ που είχαν ετοιμάσει. 6 κομμάτια, αν μέτρησα καλά, τα 5 από το νέο άλμπουμ τους και το ομώνυμο από το “Paint The World”.
Λίγος κόσμος αρχικά, και δυστυχώς δεν ανέβηκε η προσέλευση αισθητα, όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “Star Dome”, που φέρνει σε Lacuna Coil και αποτέλεσε και προσωπικό αγαπημένο, αν και τους έβλεπα και ουσιαστικά άκουγα για πρώτη φορά. Συνέχισαν με το “Domino” από τον ομώνυμο δίσκο, προσπαθώντας να μυήσουν το κοινό στη μουσική τους. Δύσκολο έργο και με τα γνωστά, ευτυχώς, μικροπροβλήματα στον ήχο που αντιμετωπίζει το αρχικό συγκρότημα, χώρια του περιορισμένου χώρου που είχαν επί σκηνής. Όπως και να ‘χει νομίζω ότι στάθηκαν αξιοπρεπώς.
Setlist:
1. Star Dome
2. Domino
3. My Only Faith
4. Paint the World
5. Ocean of Deception
6. Believe
Cellar Darling μετά τις 21:00 και με μία ολόκληρη ώρα στη διάθεσή τους. Το ντεμπούτο τους μου φάνηκε μέτριο, στη σκηνή όμως ήταν σαφώς καλύτεροι. Με τη γλυκήτατη Anna Murphy μπροστάρισα σε μικρόφωνο και hurdy-gurdy και με άψογο ήχο, μπήκαν με το “Black Moon”. Συμπαθητικό, αλλά μέχρις εκεί. Τα πραγματικά σπουδαία ήρθαν με τα “The Hermit”, “Six Days”, “Rebels” και “Fire, Wind & Earth” στο κλείσιμο, τα καλύτερα δηλαδή του “This Is The Sound”. Η απόδοση των μελών κυμάνθηκε σε πολύ καλά επίπεδα με την Anna να μας υπόσχεται πως σύντομα θα επιστρέψουν.
Setlist:
1. Black Moon
2. Hullaballoo
3. The Hermit
4. Six Days
5. Avalanche
6. Rebels
7. Starcrusher
8. Challenge
9. Fire, Wind & Earth
Είχε-δεν είχε πάει 22:30 όταν oι Μιλανέζοι ανέβηκαν στο σανίδι με άσπρες στολές αλά Slipknot. Ξεπέρασαν κάθε, μα κάθε, προσδοκία μου, ήταν εκπληκτικοί, μαγευτικοί. Με αψεγάδιαστο ήχο (μόνο πρόβλημα στο “Delirium”) και φοβερή επιλογή τραγουδιών (ήθελα και το “Closer”, πειράζει;) παρέδωσαν μαθήματα σκηνικής παρουσίας. Ξεκίνησαν με το “Ultima Ratio” και συνέχισαν με κομμάτια από την μετά- Comalies εποχή.
Κρίμα, πραγματικά κρίμα, που ο κόσμος δεν ήταν πολύς διότι έχασε την ευκαιρία να δει μια σπουδαία συναυλία. Η Cristina, η οποία, παρεπιπτόντως, έχει πατήσει τα 45 (απίστευτο), και ο Andrea δένουν άψογα πίσω από τα μικρόφωνα, κουμαντάρωντας τις φωνές τους πολύ άνετα. Ειδικά η μελαχρινή καλλονή, που είχε πιο δύσκολο έργο, δεν χάνει νότα και μελωδία και είναι φανταστικό αυτό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι μια μέρα πριν έπαιξαν και στη συμπρωτεύουσα.
Το “Spellbound” αναστάσωσε το κοινό, ενώ το “Kill the Light” μου άρεσε περισσότερο παιγμένο ζωντανά. Μετά έσκασε το πρώτο mega-hit, “Swamped”, με τον κόσμο να έχει μπει στο παιχνίδι.
Τη μερίδα του λέοντος πήρε το “Delirium”, που εκπροσωπήθηκε με 7 τραγούδια, με τα υπόλοιπα από το 2002 κι ένθεν, με τουλάχιστον 1 το καθένα. Προσωπικό αγαπημένο το “Trip the Darkness” και το περίμενα πως και πως. Πριν το encore ακούστηκε και η κλασσική διασκευή στους Depeche Mode, το “Enjoy the Silence”, για να ακολουθήσει ένα νέο κομμάτι ονόματι “Naughty Christmas” που μάλλον πέρασε απαρατήρητο, αν και η σκηνή στολίστηκε με ένα φουσκωτό χριστουγεννιάτικο δέντρο και έναν χιονάνθρωπο.
Το διαχρονικό hit “Heaven's a Lie” δεν θα λείπει ποτέ, δεν γίνεται εξάλλου, και θα λατρεύεται αιώνια. Η αυλαία έπεσε με το “The House of Shame” και μια φωτογραφία της μπάντας με το ελληνικό κοινό για φόντο. Το καλύτερο κλείσιμο για μια ιδανική βραδυά και ένα άψογο και επαγγελματικό live (από τα καλύτερα του 2017) από τους, πάντα αγαπητούς μας, Lacuna Coil.
Setlist:
1. Ultima Ratio
2. Spellbound
3. Die & Rise
4. Kill The Light
5. Swamped
6. Blood, Tears, Dust
7. Ghost In The Mist
8. Victims
9. My Demons
10. Trip The Darkness
11. Downfall
12. Enjoy The Silence
13. Our Truth
14. Delirium
15. Zombies
16. Nothing Stands In Our Way
Encore:
17. Naughty Christmas
18. Heaven’s A Lie
19. The House Of Shame
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (JohnMetalman Photography)
Comments
